Rekordy Zwierząt Pierwsza Encyklopedia | Autor: Erell Guéguen

Książka, stylizowana na mini encyklopedię, jest bardzo ładnie wydana. Posiada twardą oprawę z błyszczącymi elementami (grzbiet, tytuł), jest trochę mniejsza niż A4, ale format ten jest wygodny dl małych rączek dziecka. Strony są grube i co ważne przy publikacjach dla dzieci – nie są śliskie.

Książka od samego początku zachwyca ilustracjami – są naprawdę piękne, szczegółowe, poruszające wyobraźnię (moje dziecko było nimi oczarowane). Rozdziały w publikacji posiadają odrębne kolory, także jest to dużym ułatwieniem dla dziecka nieumiejącego jeszcze czytać (mój synek ogląda ulubione fragmenty dzięki zapamiętaniu kolorów konkretnych rozdziałów).

Książka podzielona jest na 4 rozdziały i wiele podrozdziałów. W pierwszym rozdziale autor wymienia mistrzów świata w różnych kategoriach: mamy tu największe zwierzęta wymarłe, największe zwierzęta lądowe, morskie, największe ptaki, najcięższe zwierzęta, porównanie wielkości jaj różnych ptaków, osobne strony poświęcone żyrafie i słoniowi, wielkie robale, najmniejsze stworzenia i najgroźniejsze drapieżniki. Na każdej prawej stronie wyróżniony jest margines zawierający dodatkowe informacje i ciekawostki, czasami też polecenia pisane w formie bezpośredniego zwrotu do adresata – dziecka. Tekstu pisanego jest niewiele, za to jest bardzo dużo ilustracji. Na ilustracjach dla porównania np. wielkości poszczególnych zwierząt zamieszczono też rysunek człowieka, żeby dziecko mogło zobaczyć i wyobrazić sobie, jak dane zwierzę różni się od człowieka – o ile jest większe, mniejsze czy cięższe.

Drugi rozdział charakteryzuje zwierzęta najbardziej wyjątkowe w konkretnych kategoriach – mamy tu zwierzęta, które mają największe oczy, które mają setki oczu, które potrafią poruszać oczami niezależnie od siebie czy też takie, które w ogóle nie poruszają gałkami ocznymi. W drugim rozdziale opisano także najbardziej kolorowe zwierzęta, zwierzęta o różnych kształtach rogów (charakteryzując, które zwierzę ma największe rogi, które najgrubsze). Wymieniono tu kilka zwierząt, które nie są najszybsze czy największe, ale które mają inne niepowtarzalne atuty np. najbardziej przezroczystą skórę, najdłuższy język, największy dziób czy najdłuższe pióra w ogonie. Osobne miejsce zostało poświęcone dziobakowi – wyjątkowemu ssakowi, który składa jaja. Z ciekawostek i dodatkowych informacji ze wspomnianych już wcześniej przeze mnie marginesów możemy się dowiedzieć: czy zwierzęta widzą tak samo, jak ludzie? Do czego służą rogi, a do czego żywe kolory? Czy niektóre zwierzęta są brzydkie?

Trzeci rozdział pt. „Olimpiada zwierząt” charakteryzuje zwierzęta najszybsze, najlepiej nurkujące, najwyżej i najdalej skaczące, najsilniejsze, najzwinniejsze, najgroźniejsze, najlepiej broniące się, najlepiej kamuflujące się, najlepiej opiekujące się swoimi młodymi, najlepiej budujące swoje domy. Tu również zostali wymienieni inni rekordziści, poza kategoriami, np. ptak, który potrafi latać do tyłu, zwierzę, które potrafi przeżyć z odciętą głową, zwierzę, które śpi najdłużej spośród innych i to, które śpi najkrócej ze wszystkich zwierząt.

Ostatni rozdział opisuje mistrzów przetrwania – mamy tu zwierzęta, które żyją w głębinach (do około 3000 m), zwierzęta pustynne, zwierzęta z dalekiej północy, zwierzęta żyjące w koronach wysokich drzew i wysoko w górach. Osobne strony poświęcono dromaderowi i pingwinom. Ciekawostki na marginesach wyjaśniają, dlaczego człowiek nie może mieszkać na wysokości powyżej 4500 m, jak zwierzęta wytrzymują bez wody i w jaki sposób wytwarzają światło.

Każdy rozdział kończył się krótkim sprawdzianem, w którym były pytania odnoszące się do treści rozdziału, czasami też zadania na spostrzegawczość. Bardzo mi się to spodobało, bo zawsze można sprawdzić, ile dziecko zapamiętało z oglądania książki (mój 4 latek pamiętał bardzo dużo – byłam pozytywnie zaskoczona, że aż tak dużo). Podobało mi się też to, że wszystkie czasowniki i wyrażenia zawierające czasowniki zostały wyróżnione szarym kolorem – to już pewnie adresowane bardziej do dzieci około 7 letnich, niejakie ułatwienie w nauce/powtórce/oswajaniu się z częściami mowy.

Książkę oceniam bardzo dobrze, moim zdaniem może być dobrym prezentem dla dzieci już od 2,5 roku życia (dużo kolorowych ilustracji) do około 6 - 7 roku życia (potem raczej dzieci preferują zdjęcia zwierząt, a nie rysunki). Treści jest niewiele, dlatego nawet dziecko nieczytające będzie wiedziało, o co chodzi, bo ilustracje są bardzo szczegółowe. Dla dzieci czytających ułatwieniem będzie rozmiar tekstu – literki tekstu głównego są duże (najmniejsza czcionka i najwięcej treści w ciekawostkach na marginesach).