Wersja dla osób niedowidzącychWersja dla osób niedowidzących

Okładka wydania

Zemsta I Przebaczenie Tom 3 Rzeka Tęsknoty

Kup Taniej - Promocja

Additional Info

  • Autor: Joanna Jax
  • Tytuł Oryginału: Zemsta I Przebaczenie Tom 3 Rzeka Tęsknoty
  • Seria: Zemsta I Przebaczenie (Tom 3)
  • Gatunek: Powieść Społeczno ObyczajowaRomans
  • Język Oryginału: Polski
  • Liczba Stron: 376
  • Rok Wydania: 2017
  • Numer Wydania: I
  • Wymiary: 135x208 mm
  • ISBN: 9788378355366
  • Wydawca: Videograf
  • Oprawa: Miękka
  • Miejsce Wydania: Chorzów
  • Ocena:

    6/6

    6/6

    5/6


Oceń Publikację:

Książki

Fabuła: 100% - 6 votes
Akcja: 100% - 3 votes
Wątki: 100% - 6 votes
Postacie: 100% - 6 votes
Styl: 100% - 5 votes
Klimat: 100% - 5 votes
Okładka: 100% - 3 votes
Polecam: 100% - 3 votes

Polecam:


Podziel się!

Zemsta I Przebaczenie Tom 3 Rzeka Tęsknoty | Autor: Joanna Jax

Wybierz opinię:

Ruda Recenzuje

Za sprawą „Rzeki tęsknoty” po raz trzeci udajemy się w niesamowitą podróż z Joanną Jax i jej serią Zemsta i przebaczenie. Dwie poprzednie części wywołały we mnie bardzo wiele emocji, przenosząc mnie w czasy wojennego niepokoju i zapoznając z bohaterami, których nie sposób było zapomnieć czy nie polubić. Pozytywne odczucia wobec poprzednich części bez wątpienia sprawiły, że zapragnęłam jeszcze więcej- emocji, obrazów, nowych wątków. Autorka postawiła sobie poprzeczkę bardzo wysoko, ja podniosłam ją dla jej utworów jeszcze wyżej.

 

„Rzeka tęsknoty” to powieść niezwykle emocjonalna, oddziałująca na czytelnika jeszcze mocniej od jej poprzedniczek, jeszcze bardziej żywa i obrazowa. Autorka skupia się na tytułowej tęsknocie, na tym, co się zmieniło, czego brakuje. W powieści mocno odznacza się pragnienie powrotu do szczęśliwych miejsc, do kochanych ludzi, a także do wartości, które były cenne przed wojenną zawieruchą i cech, jakie wówczas ceniono, utraconych na rzecz walki o przetrwanie i każde kolejne jutro. Jax operuje emocjami w niezwykły sposób, każdą kolejną stroną jeszcze mocniej hipnotyzując czytelnika i zachęcając do pozostania w wykreowanym przez nią świecie. A świat ten przyciąga nas niczym magnes, nie pozwalając ani na chwilę oderwać się od lektury i skupić myśli na czymś innym.

 

Dawniejsza moralność, wiara, nadzieja wygasają na rzecz intryg, perfidii, walki o przetrwanie. Na naszych oczach zmieniają się również bohaterzy powieści. Ewoluują, dojrzewają, stają się silniejsi, a codzienna próba przetrwania odciska na nich swe piętno. W ich charaktery wpisuje się wojna, a wybory determinowane są szarą i brutalną codziennością. W podejmowanych przez nich decyzjach, czynionych krokach, głębokich uczuciach, wszelkich zmianach ujawnia się ponownie odwaga autorki, która nie obawia się zmian i lekką ręką przekreśla przeszłość na rzecz tu i teraz, tego smutnego dnia dzisiejszego, bo jutra przecież może nie być...

 

Uwielbiam jej bohaterów, w każdej postaci. Dobrych i złych, emocjonalnych i stonowanych, czułych i zamkniętych w sobie. Każda z tych postaci to piękna i wyrazista osobowość i choć składają się na cudowny i bogaty portret tamtych lat, to sami w sobie również są szalenie intrygujący. I stanowią coś więcej niż zbiór przeniesionych na papier wytworów wyobraźni, oni żyją, funkcjonują, próbują się odnaleźć. To ludzie z krwi i kości, przypominający naszych bliskich czy przyjaciół. I najlepsze ukazanie faktu, że między wyobraźnią autora a rzeczywistością czasami istnieje bardzo cienka granica. Nie znaczy to jednak, że o taki powieściowy realizm jest łatwo. Zdecydowanie nie.

 

I znów tak ciężko mi uwierzyć, że Jax wcale tej wojny nie przeżyła, bo nakreślone przez nią wydarzenia pokryte są wyjątkową warstwą wiarygodności, szczerości i realizmu. Wiele razy odnosiłam wrażenie, że autorka udziela mi lekcji historii, zabiera w podróż wojennymi ścieżkami, pokazuje obrazy przez tę wojnę stworzone i miejsca wojną podbite. Kolejne rozdziały ukazują nam nie tylko piękną wyobraźnię, czy talent do snucia i kreowania opowieści, ale także wyjątkową wiedzę i umiejętność przekucia jej w niecodzienną i niezapomnianą historię. Bo historia widziana jej oczami jej niezwykle obrazowa, zapadająca w pamięć, malowana emocjami. W tej powieści po prostu czuć jej autorkę.

 

Jax urzeka, zachwyca, zapada w pamięć. Ciężko po lekturach jej powieści przejść do swoich spraw, żyć własnym życiem. Bo wciąż myślimy o bohaterach, cały czas do nich wracamy. I niecierpliwie czekamy na więcej.

Uleczkaa38

Pierwszy tom literackiego cyklu rozpala naszą wyobraźnię, intryguje nas i zapraszam do kreowanego słowami i emocjami świata... Drugi tom stanowi już sentymentalny powrót do doskonale znanych nam bohaterów, miejsc, wydarzeń i oczekiwań względem lektury, która to stała się dla nas na tyle ważna, iż nie mogliśmy odmówić sobie sięgnięcia po jej kontynuację... Natomiast w przypadku trzeciej odsłony literackiego cyklu, możemy mówić już o pełnym, czytelniczym uzależnieniu względem pasjonującej i barwnej fabuły, bez poznawania której to nie możemy wyobrazić sobie kolejnych długich miesięcy, a nie daj Boże i lat... Tak właśnie miała się rzecz w mym przypadku, względem kolejnej części cyklu Joanny Jax pt. "Zemsta i przebaczenie", której to najnowsza - oczywiście trzecia odsłona, nosi tytuł "Rzeka tęsknoty"...

 

Wraz z lekturą najnowszego dzieła Pani Joanny, raz jeszcze wkraczamy do wojennej rzeczywistości tego cyklu i jakże dramatycznego życia jego bohaterów. Bohaterów, których wojenna zawierucha rozdziela i wystawia na kolejne srogie i niewyobrażalne próby charakteru i woli przetrwania... Alicja i Julian spodziewają się dziecka, jak i również nadal prowadzą swoją tajną i niebezpieczną działalność, zaś ich uczucia zostają wystawione na największą i najtrudniejszą próbę... Hanka ukrywa się wraz z dziećmi w Magnuszewie, zaś w jej życiu pojawia się pewien intrygujący mężczyzna... Emil nadal prowadzi swoje ciemne i podłe interesy, zaś jego szaleństwo prowadzi do niewyobrażalnej tragedii... Wojenne życie toczy się dalej, nie szczędząc bohaterom kolejnych pułapek i przeszkód...

 

Powieść "Rzeka tęsknoty" to kolejna barwna, niezwykle dynamiczna i przepełniona wielkimi emocjami odsłona wspaniałego cyklu Joanny Jax, ukazującego wojnę i losy ludzi uwikłanych w jej bezlitosne tryby... Losy, przepełnione wielkimi dramatami, trudnymi wyborami, ale też i nie mniejszymi namiętnościami, które to mimo wojennej zawieruchy nie dają o sobie zapomnieć. I tak oto raz jeszcze u boku Alicji, Juliana, Hanki i Emila przemierzamy Polskę tamtych lat, zaś wraz z Igorem i Walterem zapuszczamy się daleko na wschód, a następnie zachód Europy... Miłość, zdrada, zazdrość i zemsta - te emocje będą towarzyszyć nam przy lekturze tej książki, jak i też to one będą prowadzić naszych bohaterów ku przeznaczeniu, którym dla niektórych jest powrót do domu, dla innych zaś nieuchronna samozagłada...

 

Najnowsza odsłona tego pięknego i jakże poruszającego cyklu, skupia się w głównej mierze na poszczególnych i przede wszystkim indywidualnych losach bohaterów, ukazując ich samotną wojenną epopeję i walkę o każdy kolejny dzień. Najdobitniej widać to na przykładzie ukrywającej się Hanki, czy też osobie samej Alicji, która to nagle stanie przed niespodziewanym i chyba też najtrudniejszym wyborem w swoim życiu, ale również i pogrążonego w wojennym i psychologicznym szaleństwie Emila, dla którego wojna stanowi coś na wzór środowiska naturalnego... Emocje i życiowe drogi tych postaci składają się na jedną twarz tej opowieści, gdyż drugą przybiera tu wojna i jej piekło, obejmujące nie tylko naszą ojczyznę, ale też i Rosję z chociażby Kaliningradem, na czele... I tak jak miało to miejsce w poprzednich częściach, tak i tym razem ta wielotorowa i wielowątkowa opowieść oferuje nam moc wrażeń, silnych odczuć, zaskakujących scen i literackich przeżyć, wobec których to nie sposób przejść bez urojenia łzy...

 

Raz jeszcze bardzo silną stronę lektury stanowią jej bohaterowie, czyli młodzi ludzie, którym to przyszło nazbyt szybko dorosnąć i doświadczyć tego, co tylko w życiu może być najpotworniejsze. Silni, inteligentni, czasami dobrzy z natury, czasami zaś niewolni od najgorszych cech ludzkiego charakteru mężczyźni - Julian, Emil, Igor i Walter biorą na siebie ciężar walki, dążą do przetrwania za wszelką cenę i do ocalenia tego, co dla nich i z ich indywidualnych, jakże przecież różnych perspektyw, jest najważniejsze. I owszem są to intrygujące, wciąż nas czymś zaskakujące i poniekąd nadal nieodgadnione postacie, ale to jednak w mej opinii do kobiet należy tak naprawdę ta opowieść. Kobiet, które myślą nie tylko o własnym losie, ale także i o przetrwaniu swoich rodzin, dzieci, ukochanych, a także i miłości... Alicja i Hanka to dwie wyjątkowe postacie tej książki, które to choć znajdują się w zupełnie odmiennych położeniach, stają przed bardzo podobnymi wyborami. Wyborami pomiędzy miłością i kłamstwem, przyzwoitością i potrzebą chwili, marzeniami i rzeczywistością... Warto zwrócić tu również uwagę na to, iż każdy z bohaterów tej książki wciąż dojrzewa, kształtuje swój charakter, zmienia się z kolejnymi miesiącami i latami trwającej wojny, tym samym często nas - pozytywnie, czasami zaś negatywnie, bardzo zaskakując...

 

Największą siłą tej książki i tego cyklu jest to, iż autorce w tak doskonały, plastyczny i intrygujący sposób udało się połączyć opowieść o losach kilkorga głównych bohaterów, z opowieścią o losach Polski i Europy okresu drugiej wojny światowej. Śledząc wątki tak bardzo bliskich już nam postaci, drżymy o ich życie, kibicujemy w realizacji niebezpiecznych poczynań, dzielimy ich ból, rozpacz, tęsknotę i nieliczne chwile radości... Równocześnie dotykamy tu wojennego koszmaru, zarówno w tej najbardziej codziennej i ludzkiej postaci, a więc z głodem, okupacyjnym strachem, wszech obecnym donosicielstwem i śmiercią czyhającą na każdym kroku, jak i też w tej stricte politycznej, wojskowej i globalnej odsłonie, związanej chociażby z Katyniem i morderstwem polskich oficerów, czy też wybuchem Powstania w Getcie Warszawskim... I naprawdę nie przypominam sobie żadnej innej takiej książki, która ukazywałaby w tak barwny i zarazem realny sposób wojnę i losy zwykłych ludzi, którym przyszło żyć w tym podłym czasie... Wielkie brawa Pani Joanno!

 

Lektura tej książki stanowi coś na wzór pasjonującej opowieści naszych babć, dziadków, bliskich nam krewnych, którzy to dzielą się z nami swoimi barwnymi i nie rzadko bardzo gorzkimi wspomnianymi. To silne, prawdziwe i niepowtarzalne emocje, historyczny realizm, oraz autentyzm w najczystszej postaci. I myślę, że to właśnie ten wyjątkowy styl, ale także i chociażby piękny język tworzący tę powieść sprawiają, iż czytelnik tak bardzo angażuje się w przedstawianą tu fabułę, żyje nią, powraca we wspomnieniach po wielokroć do konkretnych scen, dialogów i zawartych tu wątków. Myślę, że to wyjątkowy dar i wielki talent pisarski Pani Joanny Jax przekładają się na to, iż ten wojenno - obyczajowy cykl można określić z pełnym przekonaniem mianem najlepszego i najpiękniejszego, jaki tylko powstał w polskiej literaturze...

 

Powieść "Rzeka tęsknoty" to kolejna barwna, pasjonująca, wielce udana, a być może nawet i najlepsza ze wszystkich dotychczasowych, odsłona cyklu autorstwa Joanny Jax. To książka o wojnie, ludziach w nią uwikłanych i silnych emocjach, jakie nimi targają. To piękno współczesnej literatury w najczystszej postaci, którego to doświadczania i poznawania po prostu nie można sobie odmówić... Polecam z pełnym przekonaniem, zaś wszystkim niezdecydowanym sugeruję spojrzenie na okładkę tej książki, która już sama w sobie mówi nam o tym, iż mamy tu do czynienia z wyjątkową pozycją...

Morrigan

Można się spierać, czy wojna zamienia przyzwoitych ludzi w pozbawionych sumienia nikczemników czy po prostu stwarza okazję, by pozbawieni sumienia nikczemnicy przestali podszywać się pod przyzwoitych ludzi. Jedno nie ulega wątpliwości - wojna nigdy nie stanowi jedynie wielkiego zbiorowego nieszczęścia, a zadane przez nią rany nie są wyłącznie ranami narodów. Wojna to suma osobistych tragedii milionów osób, suma prywatnych katastrof, małych "końców świata". Suma ofiar, również tych bezimiennych dla historii, drobnych elementów wojennej statystyki - poległych wymienianych wyłącznie jako liczby. W podręcznikach nie znajdą się daty ich śmierci, ale ktoś je zapamiętał, ktoś zauważył, ktoś cierpiał. Matka stała w oknie na próżno wypatrując powrotu syna. Mąż czekał na żonę, której miał już nigdy nie zobaczyć. Twarz ojca zaczynała zacierać się w pamięci dziecka. W taką właśnie, ponurą, pełną ludzkich dramatów rzeczywistość przenosi nas Rzeka tęsknoty - kolejny, trzeci już, tom cyklu Zemsta i przebaczenie autorstwa Joanny Jax.

 

Książka opowiada o latach 1942-1943, trafiamy więc w sam środek drugiej wojny światowej, która zaskakuje swym okrucieństwem nawet największych pesymistów. Najgorsze koszmary nabierają realnych kształtów, najstraszniejszych zbrodni dokonuje się zupełnie legalnie, gwałciciele i mordercy nie muszą obawiać się kary, jeśli noszą niemieckie mundury. Wojna nie ma litości - nawet, a może przede wszystkim, dla najsłabszych. Ziemia nasiąka krwią, a kilka metrów pod powierzchnią, w masowych mogiłach spoczywają rozkładające się ciała. Żydowskie dzieci naziści wysyłają w podróż, z której nie ma powrotu. Za wybrańców losu uchodzą ci, którzy mogą choć pogrzebać swoich bliskich. Wydaje się, że zło świetnie sobie radzi, a jednak nie odnosi zwycięstwa - bo ludzie nie chcą się poddać, nie zamierzają utonąć we własnych łzach, nie czekają na śmierć skuleni w kącie. Żyją, tęsknią, kochają. Starają się przetrwać, czasem muszą wybierać mniejsze zło, czasem upadają, ponoszą ofiary, ale i klęski, nie zawsze potrafią spojrzeć w oczy samym sobie, wspomnienia własnych czynów nie pozwalają im spokojnie spać. Wciąż są jednak zdolni do przyjaźni i miłości, a to może ich ocalić. Nikt nie wyjdzie z tej wojny nieskalany, ale wielu zdoła pozostać ludźmi.

 

Można by odnieść wrażenie, że niektóre historie opisane w Rzece tęsknoty rozwijają się w tempie, które odbiera im wiarygodność - uczucia rozkwitają za szybko, poważne, czasem wiążące na całe życie decyzje podejmowane są bez głębszego zastanowienia, bohaterowie rzucają się na głęboką wodę tak jak stoją - bez przygotowania, bez planu awaryjnego, bez oszacowania kosztów. W tym świecie niemal obcy sobie ludzie, którzy wypili razem kilka kaw, mogą planować wspólną przyszłość. Myślę, że autorka świetnie oddała okupacyjny klimat - klimat niecierpliwości, pośpiechu, emocjonalnego głodu. Dla bohaterów powieści czas jest zbyt cenny, by przeznaczać go na długie rozmyślania. Każdy dzień, każdą godzinę trzeba wykorzystać jak najpełniej, bo za rogiem może czyhać śmierć. Ludzie rozpaczliwie szukają towarzystwa, potrzebują domu, ciepła, troski, chcą wiedzieć, że ktoś na nich czeka - samotność nigdy nie jest tak przerażająca jak w niebezpiecznych czasach.

 

Rzeka tęsknoty to zbiór przejmujących historii, które naprawdę warto przeczytać. Układają się w niebanalną opowieść o tym, że na całym świecie nie ma dość zła, by zniszczyć jedną ludzką duszę. O tym, że nikt nie może odebrać nam człowieczeństwa, jedynie my sami moglibyśmy się go zrzec. Ale nigdy nie jest za poźno, aby je odzyskać.

 

Komentarze

Security code
Refresh

Aby Skomentować Kliknij Tutaj

Współpracujemy z:

BIBLIOTECZKA

Karta Do Kultury

? Jeżeli zalogujesz się na swoje konto, będziesz mógł bezpłatnie:
*obserwować pozycje wydawnicze, promocje oraz oferty specjalne
*dodawać je do ulubionych
*polecać innym czytelnikom
*odradzać produkty, po które więcej nie sięgniesz
*listować pozycje, które posiadasz
*oznaczać pozycje przeczytane/obejrzane
Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się, zapraszamy do rejestracji!
  • Zobacz Mini Tutorial