Chłopiec W Czerwonej Sukience | Autor: Maciej Loter

Wszystko to, co jest związane ze zmianą płci, jest w naszym społeczeństwie wciąż tematem tabu. Takie osoby dość często są wytykane palcami, wyśmiewane. Niektórym ludziom nie chce wczuć się w ich sytuację. Wolą kogoś skrytykować, uznać za gorszego, bo tak jest prościej. Maciej Loter odważył się, by o opowiedzieć o tym, w jaki sposób wyglądała jego droga do zmiany płci.

Mężczyzna urodził się w ciele kobiety, w którym nie czuł się dobre, noszenie długich włosów i sukienek nie było dla niego komfortowe. Nawet w dzieciństwie śpiewał o sobie piosenki tak, jakby był chłopcem. Nie akceptował swojej seksualności do tego stopnia, że ukrywał swoje ciało pod obszernymi męskimi strojami. Zakochał się w szkolnej koleżance i powierzył jej swój największy sekret. Rodzice zauważyli, że z córką dzieje się coś niedobrego i postanowili skierować ją na badania. Lekarze orzekli, że u dziewczyny ma miejsce niezgodność psychiczna i fizyczna. Wtedy rozpoczął się proces przemiany.

To nie jest prosta lektura. Poznajemy historię mężczyzny, który urodził się w ciele kobiety i nie akceptował tego. Możemy dowiedzieć się, co czuł w poszczególnych momentach. Marzył o tym, by jego ciało odpowiadało temu, co czuje. Ta przemiana nie była prosta. Ludzie nie pozwolili mu zapomnieć o tym, kim się urodził. Wypominali mu znienawidzoną płeć, nie był dla nich mężczyzną, dogryzano mu. Autor poruszył kwestie dotyczące płodności. On nigdy nie będzie miał dzieci, jest tego świadom. Przekonajcie się, w jaki sposób o tym opowiada.

W Macieju dość długo toczyła się wewnętrzna walka. Teoretycznie powinien zaakceptować to, że urodził się jako dziewczynka. Przynajmniej tak byłoby lepiej dla innych ludzi. Nie musieliby pogodzić się z tym, że postanowił zmienić płeć. Ja wiem, że jest trudno postawić siebie na miejscu takiej osoby i spróbować wczuć się w jej sytuację, ale to nie daje nam prawa do tego, by kogokolwiek krytykować i wyśmiewać jego decyzje. Jest mi przykro, że Maciej Loter musiał spotkać na swojej drodze nieprzychylnych sobie ludzi.

Podziwiam odwagę autora. Postanowił podzielić się z innymi ludźmi swoją historią i pokazać im, jak trudną drogę musiał przejść, by spełnić swoje marzenia. Spotkał się z ostracyzmem, ale się nie poddał, choć niektórzy na to właśnie liczyli. Ta książka wzbudziła we mnie wiele emocji, wzruszyłam się i czułam złość, widząc to, że nie wszyscy byli w stanie zrozumieć Macieja. Kibicowałam mu i chciałam, żeby jego przemiana była jak najmniej dla niego bolesna. Jak już wspominałam, tak niestety nie wyglądało. Chciałabym, żeby o tej autobiografii zrobiło się głośno. Na naszym rynku wydawniczym nie ma zbyt wiele tego typu książek, dlatego warto zwrócić na nią uwagę. Proszę, weźcie ją pod uwagę, gdy będziecie szukali czegoś do czytania.

To nie jest historia, którą można ocenić jaką złą czy dobrą, nudną albo ciekawą. Została napisana przez życie i daje czytelnikom bardzo ważną lekcję. W trakcie czytania musimy odpowiedzieć sobie na pytanie, w jaki sposób my podeszlibyśmy do tego, że ktoś nam bliski postanawia zmienić płeć. Podejrzewam, że na początku byłabym w szoku, ale starałabym się pomóc temu komuś w przejściu tej drogi. Poznajcie Macieja i jego historię. Mam nadzieję, że pozostanie w waszej pamięci na długo.