Droga Karolino... | Autor: Kristy Woodson Harvey

Jesteś młoda, twój ojciec będący jedyną ostoją i wyznacznikiem wartości umiera, dalej wychowywana jesteś przez matkę alkoholiczkę, bez wsparcia i perspektyw. Potem wiążesz się z zakłamanym i uzależnionym od alkoholu partnerem i dowiadujesz się, że jesteś w ciąży. Na domiar złego sama jesteś uzależniona od alkoholu, bo to on stanowił odskocznię, dawał odprężenie i zapomnienie o otaczającym świecie i matce, która w pijackim zwidzie oskarża cię o całe zło świata. Zapewne pierwszą myślą jest ta o usunięciu ciąży, tym bardziej, że partner o perspektywie bycia ojcem nie chce słyszeć. I tak rozpoczyna się ta ciepła, ale i trudna zarazem historia.

Jodi, bo tak ma na imię bohaterka książki zwraca się z prośbą o pożyczenie pieniędzy na zabieg aborcji do swojej dalszej, dobrze sytuowanej rodziny Grahama i Khaki Jacobsów. Khaki, jednak przekonuje dziewczynę, aby urodziła dziecko, bo to największe szczęście, jakie ją w życiu spotkało, możliwość bycia matką. Tym bardziej, iż ona sama na taki cud nie może liczyć pomimo to, że ma syna z pierwszego małżeństwa, ale chciałaby mieć wspólne dziecko z obecnym mężem. Jodi rodzi dziecko, ale zupełnie sobie z nim nie radzi, tym bardziej, że alkoholowy nałóg w chwilach zwątpienia coraz bardziej wyciąga do niej szpony, aby zagarnąć ją i wcisnąć na dno butelki na nowo.

Khai, która wspiera dziewczynę w czasie ciąży, przyjścia dziecka na świat, zakochuje się w tej małej istocie i głęboko wierzy, że Jodi zrobi wszystko, aby stać się dla niej najlepszą matką na świecie. Z drugiej strony, wbrew ostrzeżeniom męża czuje, że nowonarodzona dziewczynka, której nadano imię Karolina, jest dla niej wyjątkowo ważna i bliska.

Z czasem okazuje się, że przeczucie nie myliło Khaki, gdyż Jodi nie mogąc podźwignąć trudu macierzyństwa, po raz kolejny odrzucona przez zapijaczoną matkę i borykająca się ze skrajną biedą, postanawia oddać Khaki swoją córeczkę, by ta wychowała się w rodzinie pełnej miłości i mogącej zapewnić jej normalny rozwój i przyszłość.

I tak dwie kobiety zaczyna łączyć ze sobą szczególna więź, bezgranicznej miłości do maleńkiej dziewczynki, ale również strachu i obaw. Khaki obawia się, że biologiczna matka może zmienić jeszcze swoją decyzję, zaś Jodi w głębi walczy sama ze sobą, tęskni za dzieckiem, a jednocześnie wie, że jej decyzja jest najlepszą, jaką mogła podjąć z miłości do niej.

Bardzo ciekawa jest forma książki, oparta jest na listach, które obydwie matki piszą do maleńkiej Karoliny. Listy te opowiadają o bardzo trudnych przeżyciach, ale są również pełne miłości, szczere aż do bólu. Na ich podstawie poznajemy dokładnie obydwie bohaterki książki – dwie bardzo silne kobiety, która połączyła miłość – najpiękniejsza miłość, jaka może być na świecie, miłość matek do dziecka.

Książka ta jest debiutem autorki i z pełną odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że jest to debiut znakomity. Czyta się ją przyjemnie i szybko, czego zasługą jest ciekawa jej konstrukcja i ujęcie tematu. Książka przekazuje ogromne pokłady emocji wszelkiego typu, od strachu, poprzez radość i bezgraniczną miłość, ona naszpikowana jest emocjami, które wręcz emanują ze stron książki czyniąc ją wyjątkową w odbiorze.

Szkoda tylko, że w realnym świecie bardzo często matki, które nie chcą potomstwa porzucają je albo, co gorsza mordują a nie szukają wyjścia z sytuacji by zapewnić swojemu dziecku lepsze życie wśród ludzi, którzy dziecka pragną a ich marzenia nie są możliwe do spełnienia.

Historia Khaki i Jodi pokazuje, że dwie matki mogą kochać jedno dziecko, mogą wspólnie się nim zajmować i nie izolować od siebie. Wszystko zależy od dojrzałości kobiet i pewności podjętych decyzji.

Bardzo podobała mi się historia Jodi, która stanęła przed najtrudniejszą decyzją w życiu, ale ono odwdzięczyło jej się możliwością rozwijania swoich umiejętności poprzez ciekawą pracę, spełnienie marzeń o dalszej edukacji a być może na jej drodze postawiło również miłość, na którą dziewczyna ta z pewnością zasługuje.

Polecam przeczytanie tej książki to pozycja bardzo wartościowa, oryginalna i niosąca duże pokłady emocji, które udzielają się czytelnikowi często wywołując łzę w oku.