Winx Przygoda W Magicznym Parku | Autor: Praca Zbiorowa

Pamiętam mój dziecięcy zachwyt bajkami o wróżkach Winx – podziwiałam je i marzyłam o magicznych mocach, którymi były obdarzone. Jako mała dziewczynka chciałam być taka, jak one: piękna, z falującymi włosami, mająca idealnie płaski brzuch i talię osy. Poza tym wróżki mogły zrobić wszystko: uratować świat, zmienić bieg rzeki lub porozumieć się ze zwierzętami. Dziś, z punktu widzenia osoby dorosłej, nieco inaczej patrzę na nieposiadające żadnych wad magicznie postacie – trochę podejrzliwie, a zarazem z sentymentem.

Parę lat temu rozgorzała dyskusja na temat tego, jak wizerunek bohaterów żeńskich i męskich wpływa na postrzeganie świata oraz wzorce osobowe, jakie kształtuje u dzieci kultura popularna. Oberwało się twórczyni lalki Barbie za seksizm oraz stawianie dziewczynkom wzorca, którego dorosła, prawdziwa kobieta nigdy nie osiągnie – wyliczono, że Barbie ze swoimi, wydawałoby się doskonałymi, proporcjami jako żywy człowiek nie mogłaby istnieć. Podobne zarzuty można postawić twórcom wróżek Winx. We wspomnianej dyskusji było sporo racji, ale również sporo przesady i generalizacji.

Co takiego jest zatem w opowieściach o wróżach Winx, że dziewczynki tak je uwielbiają? Świat, w którym króluje magia, a dobro zawsze zwycięża oraz przygody, które mimo kłopotów i trudności kończą się dobrze. Poczucie bezpieczeństwa nie wynika z tego, że złych bohaterów w ogóle nie ma, ale z tego, że wróżki (występujące w roli strażniczek ładu i porządku) związane są silną więzią przyjaźni, która sprawia, że wyjście nawet z najtrudniejszych kłopotów jest możliwe.

Przygoda w magicznym parku jest jedną z opowieści wpisanych w cykl Klubu Winx. Tym razem akcja przenosi się do Alfei, gdzie młode, niedawno narodzone magiczne zwierzęta mogą bezpiecznie spędzać czas aż do momentu, gdy staną się dorosłe i samodzielne. Przestrzeń przypomina nasze parki przyrody, w których znajdują się gatunki objęte ochroną, a warunki, w jakich przebywają zwierzęta, są jak najbardziej zbliżone do ich naturalnego środowiska życia. W Alfei nie znajdziemy jednak wilków, borsuków lub lisów, ale motylokotki, małpopapugi, jaszczurowiewiórki oraz wiele innych latających, ziejących ogniem lub świecących cudownym blaskiem zwierząt. Wszystkie z nich uwielbiają psoty i wymagają ciągłej uwagi. Jedna wróżka nie wystarczy, by zapewnić maluchom jak najlepszą opiekę. Dlatego też Roxy, magiczna opiekunka zwierząt, wzywa do pomocy swoje przyjaciółki – Bloom (czarodziejkę smoczego płomienia), Tecnę (wróżkę technologii), Stellę (czarodziejkę słonecznego blasku), Musę (czarodziejkę muzyki), Laylę (czarodziejkę fali) oraz Florę (wróżkę natury). Największym zwierzęciem zamieszkującym Alfeę jest różowa smokoniedźwiedzica, która niedawno wydała na świat potomstwo: Płomyczka, Ognika i Dymka. Maluchy szybko się nudzą i zieją maleńkim ogniem, gdzie popadnie. Tak figlarne stworzenie oznaczają kłopoty. Gdy jeden z nich znika w tajemniczych okolicznościach, jego mama odchodzi od zmysłów, jest wściekła i gotowa zrobić krzywdę każdemu, kto stanie na jej drodze. Wróżki muszą jak najszybciej odnaleźć zagubione maleństwo.

Książeczka przeznaczona jest przede wszystkim dla dzieci uczęszczających do klas I-III, które niedawno nauczyły się czytać i radzą sobie z niewielkimi partiami tekstu. Starsze będą się już nudzić. Natomiast nic nie stoi na przeszkodzie, by książeczkę czytać przedszkolakom. Chłopcy ze względu na występowanie jedynie kobiecych postaci i bardzo dużą dawkę różu raczej książeczką się nie zainteresują. Przygodą w magicznym parku zachwycone będą dziewczynki. Opowieści o wróżkach i magicznych światach przecież nigdy się nie nudzą.