Pocałunek Na Pożegnanie | Autor: Tasmina Perry

Rok 1961. Rosamund Bailey jest dziennikarką, która czuje się spełniona zawodowo. Brakuje jej już tylko miłości. Na jej drodze staje Dominic Blake. Czy połączy ich uczucie? Rok 2014. Głęboko w podziemiach muzeum, archiwistka Abby Gordon odnajduje wypłowiałą i starą fotografię, na której jest żegnająca się w miłosnym uścisku para. Choć zdjęcie nie wygląda, jakby stanowiło wysoką wartość materialną, Abby czuje dziwną potrzebę zgłębienia jego historii. Abby obsesyjnie próbuje dowiedzieć się, jaka romantyczna opowieść kryje się za wizerunkiem zakochanych. Dokąd zaprowadzą ją poszukiwania?

Po tego typu powieści sięgam rzadko, jednak opis książki mnie zainteresował. Chciałam przekonać się, jaka tajemnica kryje się za znalezioną przez Abby fotografią. Chciałam poznać jej historię. Autorka podzieliła akcję powieści na dwie płaszczyzny czasowe, dzięki czemu otrzymujemy pełen obraz obu historii. Umożliwia nam to także zapoznanie się z czasami, w jakich dzieje się akcja. Poznajemy radości i smutki żyjących wtedy ludzi. Możemy również liznąć polityki. Spokojnie, została zaserwowana w bardzo przystępny sposób i nie powinniście czuć się nią przytłoczeni. Nie musicie również obawiać się tego, że przez przeskoki czasowe będziecie zagubieni i nie będziecie wiedzieli, w którym roku aktualnie się znajdujecie. Autorka bardzo dokładnie przemyślała to, co chce napisać i zrobiła to w lekki, przejrzysty sposób.

Chociaż Abby żyła w bliższych mi czasach, ale jakoś bliżej było mi do Rosamund. Wierzyła w to, że potrafi zmienić świat. Wiedziała, czego chciała od życia i dążyła do tego. Z chęcią przenosiłam się do jej czasów i z zapartym tchem śledziłam jej losy. Może nie zawsze rozumiałam jej decyzje, ale pokochałam ją całym sercem. Abby w zestawieniu z nią, przynajmniej moim zdaniem, była nieco mniej intrygującą bohaterką, jednak nie mogę powiedzieć, że została źle skonstruowana. Obie kobiety zostały dość mocno doświadczone przez życie, ale szły przez nie z podniesioną głową, a przynajmniej próbowały to zrobić.

To bardzo ciepła powieść, przepełniona emocjami. Nie sposób podejść do niej obojętnie. Na długo pozostanie w mojej pamięci. Pocałunek na pożegnanie to niezwykła historia o dwóch kobietach, które choć nie były ze sobą spokrewnione, w pewnym momencie zetknęły się ze sobą i nawet nie spodziewały się, jak to na nie wpłynie. Chociaż akcja nie pędzi jak szalona, nie można narzekać na nudę. Całkiem sporo się dzieje. Zakończenie idealnie domknęło całość. Co prawda nie spotkałam się takiego obrotu zdarzeń, ale nie wyobrażam sobie tego, żeby historia zakończyła się inaczej. Jestem w pełni usatysfakcjonowana. Pozwólcie, że na chwilę zatrzymam się przy okładce. Jest idealnie dopasowana do treści i ma w sobie trochę magii. Tak jak cała ta opowieść.

Ta powieść zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Jestem nią oczarowana i chętnie powrócę jeszcze do Rosamund i Abby. Ich historie na długo pozostaną w mojej pamięci. Książkę czyta się niemalże jednym tchem. Autorka ma bardzo lekkie pióro i już od pierwszych stron wciąga czytelników w swoją opowieść. Jeśli na naszym rynku wydawniczym pojawi się jeszcze jakaś powieść Tasminy Perry, na pewno po nią sięgnę. Jeżeli szukacie historii przepełnionej emocjami, polecam przeczytanie Pocałunku na pożegnanie. To idealna książka dla kobiet. Zwłaszcza tych dojrzałych, choć nie będę odradzała nastolatkom sięgania po nią.