Syberia Zimowa Odyseja | Autor: Romuald Koperski

Pasjonująca przygoda niezwykle interesującego człowieka. Tak w jednym zdaniu można podsumować książkę Romualda Koperskiego. Nie da się jej rozpatrywać bez przyjrzenia się osobie autora. Jego postać wnosi wiele do obrazu całej książki, a przede wszystkim jednak do niesamowitej ekspedycji jakiej się podjął. Niezwykła wydaje się przede wszystkim jego fascynacja Syberią, miejscem o którym większość z nas raczej nie chce słyszeć, a już tym bardziej znaleźć się w jej śniegach.

Tymczasem Koperski wydaje się być z Syberią za pan brat. Ma na swoim koncie już kilka książek dotyczących tego nieprzychylnego człowiekowi terenowi. Wśród nich dwie poprzednie części trylogii syberyjskiej „Pojedynek z Syberią” oraz „Przez Syberię na gapę”.

Tym razem Romuald Koperski wraz z dwójką przyjaciół, Polakiem Marianem Pilorzem oraz Rosjaninem Viktorem Makarowskiym, wyruszają na wyprawę określoną mianem ekspedycji stulecia. Droga wiedzie bowiem od przylądku Roca w Portugalii aż po krańce Czukotki. Nie ulega wątpliwości, że przed bohaterami tysiące kilometrów podróży, gdzie najtrudniejsza część to cała długość Syberii. Jak widać jednak Koperski nie należy do ludzi, którzy boją się wyzwań. Zresztą tak samo jak jego towarzysze. Rzadko spotyka się kogoś z takim zapałem do takich trudnych wypraw. Natomiast bohaterom towarzyszy jakiś entuzjazm, który wręcz unosi się w powietrzu całej publikacji. Książka napisana jest bardzo żywym językiem, a całość cechuje raczej posługiwanie się czasem teraźniejszym. Najciekawszy etap podróży rozpoczyna się w momencie, gdy bohaterowie wjeżdżają na teren rosyjski.

Gdy myślimy o Syberii od razu na myśl przychodzą nam niewyobrażalne mrozy oraz olbrzymie, puste, pokryte śniegiem obszary. Coś jak pustynia tylko zamiast piasku połacie białego puchu i termometr wskazujący niezdatne do życia temperatury. Jak się jednak okazuje teren ten może być również bardzo pasjonujący. Tak samo jak ludzie zamieszkujący go, bo jak pokazuje Koperski na łamach swojej książki na Syberii żyją ludzie i to całkiem sympatyczni. Za atut publikacji można uznać przede wszystkim poza osobą samego autor również opisy niezwykłych historii ludzi,mieszkających na tych surowych terenach. Zresztą sama Syberia wydaje się być tak samo groźna jak i piękna. Nie można odmówić jej uroku, mimo że jest jednocześnie tak bardzo niedostępna. Koperski opisuje ją szczegółowo, kładąc nacisk na wzmianki o dzikiej przyrodzie i nieustępliwej zimie. Mimo tego, że jest to książka podróżnicza,wcale nie można odmówić jej cech powieści przygodowej. Akcja jest na tyle wartka, że niekiedy w historiach przygodowych brakuje takiego życia w opisach, jakie wychodzą spod pióra Romualda Koperskiego.

Z drugiej strony w stosunku do osoby autora może pojawić się jeden podstawowy zarzut, a mianowicie to, że jest w swoich książkach raczej nakierowany prorosyjsko. Jak wyglądają stosunki polsko - rosyjskie każdy wie. Ze względów takich, a nie innych, z jednej strony nie może być miłości miedzy Polakami a Rosjanami a z drugiej nikt też jej szczególnie nie poszukuje. Ale w zasadzie jeśli odgrodzimy wszelkie zaszłości historyczne i kwestie polityczne to przecież zwyczajni Rosjanie są takimi samymi ludźmi jak my i mają swoje zdanie o tym czy o tamtym. Ludzie mieszkający na Syberii tym bardziej są zamknięci w swoim świecie i żyją z daleka od tego co dzieje się w centrum rosyjskich władz. Ze względu na ich narodowość nie można spisywać ich opowieści na straty. W zasadzie można powiedzieć, że Koperski w swoich książkach próbuje przekonać nas do otwarcia się na inne sposoby postrzegania rzeczywistości. Dużym plusem publikacja są zdjęcia wykonane przez uczestników wyprawy. Zdecydowanie wzbogacają strony książki i dają większe wyobrażenie na temat tego jak wygląda piękna i niebezpieczna Syberia.

Podsumowując książkę Syberia Zimowa Odyseja można polecić każdemu, kto chce poznać ten nieprzystępny teren. Nie wychodząc z ciepłego łóżka lub czytając w pełnym słońcu leżąc na plaży można przenieść się w całkiem inny świat. Autor pisze w sposób pasjonujący i jego ekscytacja udziela się czytelnikowi sprawiają, że godziny spędzone na lekturze upływają w niezwykle szybkim tempie.