Wszyscy Ludzie Generała | Autor: Michael Hastings

Autor tej powieści zginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Co ujawnił w publikacji Wszyscy ludzie generała, za którą pośmiertnie uhonorowano go Norman Mailer Prize? Jak czytamy na okładce: „Generał McChrystal przez współpracowników nazywany był Gwiazdą Rocka, Papieżem, Big Stanem. Kierował operacją wojskową w Afganistanie, prowadząc pełne ekscesów życie, a jego wielkim marzeniem było zostanie celebrytą. Otoczył się ludźmi odjazdowymi, zuchwałymi i bezczelnymi, którzy ponad wszystko kochali władzę i dobrą zabawę. Michael Hastings jeździł z nimi na niebezpieczne patrole i chodził do hotelowych barów, gdzie przy jednym stole popijali wojskowi, szpiedzy i luksusowe prostytutki. Obraz ekipy generała, który Hastings przedstawił w tej książce, wstrząsnął Białym Domem i doprowadził do jednej z najbardziej spektakularnych dymisji w dziejach USA.
Rzeczywistość dopisała do tej historii zaskakujące zakończenie: dziś ludzie McChrystala są ludźmi prezydenta Donalda Trumpa. Dzięki tej książce poznasz Mike’a Flynna, prezydenckiego doradcę ds. bezpieczeństwa narodowego zdymisjonowanego za podejrzane kontakty z Rosją”.

Miałam wobec tej publikacji bardzo duże wymagania. Jestem aktualnie na fali czytania książek o tym, co działo się w Białym Domu i byłam ciekawa, jakie tajemnice skrywają ludzie związani z amerykańską armią. Muszę przyznać, że mam dość mieszane uczucia. Sporą część zajmują opisy podróży, w jakie autor wyruszał z generałem. Jak dla mnie nie działo się podczas nich nic specjalnego. No dobra, może i lał się alkohol, pojawiały się panie lekkich obyczajów, ale na tym zasadniczo się kończyło. Bardzo trudno było mi wgryźć się w tę książkę. Przyłapywałam się na tym, że w trakcie lektury uciekam myślami gdzieś indziej i robię wszystko, by tylko nie czytać. Na szczęście z czasem akcja się rozkręciła i to, o czym przeczytałam w drugiej części, powaliło mnie na kolana.

Michael Hastings przyłożył się bardzo sumiennie do swojej pracy. W niektórych aspektach mógł nieco odpuścić. Nie musiał wszystkiego aż tak dokładnie opisywać. Wtedy publikacja nie byłaby tak przegadana. Mimo to dzięki niemu miałam okazję przekonać się o tym, jak wygląda świat amerykańskich elit wojskowych. Ocieka on obłudą, żołnierze mają parcie na szkło i lubią być w centrum zainteresowania. Nie wszyscy oczywiście, ale niestety tych nieco mniej honorowych jest całkiem sporo. Nie mogę powiedzieć, że żałuję czasu poświęconego na lekturę, jednak czegoś mi tutaj zabrakło. Postacie, które przedstawia autor, są raczej jednowymiarowe i nie wzbudzają większych emocji. Ewentualnie w niektórych przypadkach pogardę, nic poza tym. Liczyłam na coś lepszego. Chyba za bardzo dałam się ponieść zapowiedzi na okładce, która obiecywała wstrząsającą lekturę. Swoje zrobiła też informacja o tym, że autor publikacji zginął w dziwnych okolicznościach, gdy książka ukazała światło dzienne. Irytowało mnie też to, że przypisy znalazły się na końcu i musiałam skakać po publikacji, by dotrzeć do źródeł. Bardzo tego nie lubię.

Myślałam, że Wszyscy ludzie generała rzucą mnie na kolana i długo nie pozwolą z nich wstać. Tak się niestety nie stało i jestem rozczarowana. Liczyłam na coś lepszego. Nie potrafię wam polecić tej książki. Mam po niej spory niedosyt. Wiecie mniej więcej, o czym przeczytacie. Nie każę wam uciekać w podskokach od publikacji Michaela Hastingsa, bo może wam przypadnie do gustu. Sami zadecydujcie, czy chcecie po nią sięgnąć.