Czerwona Zaraza Jak Naprawdę Wyglądało Wyzwolenie Polski? | Autor: Kaliński Dariusz

Żołnierze Stalina obiecywali wolność i bezpieczeństwo. Zdruzgotani niemiecką okupacją Polacy, z radością przyjęli rzekomą pomoc. Witali swoich wybawców radosnymi okrzykami i kwiatami. Nie mieli pojęcia, że jednego okupanta zmienili na drugiego. Zamiast wybawicieli nadeszli jednak bezwzględni zbrodniarze i złoczyńcy. Nikt nie mógł czuć się bezpieczny w zetknięciu z czerwoną szarańczą. Żołdacy Stalina zamordowali dziesiątki tysięcy Polaków. Patriotów zaciągali do enkawudowskich katowni. Nawet małe dzieci zamykali za drutami obozów. Kobiety nie były dla nich ludźmi, ale wyłącznie łupem. Nie sposób zliczyć ile Polek padło ofiarą chorej żądzy czerwonoarmistów. Na pewno zbyt wiele. Ta książka opowiada o tym, jak właściwie wyglądało wyzwolenie Polski po II wojnie światowej.

W szkole nie mówi się na temat tego, co działo się w Polsce po upadku Hitlera. Nie ma na to czasu, a poza tym nie wypada o takich rzeczach rozmawiać z dziećmi. W każdym razie ja o tym nie usłyszałam za uczniowskich czasów i w sumie dość długo nie wiedziałam, jak wyglądało wyzwolenie Polski. W tej publikacji pojawia się wiele relacji świadków. Z nich dowiadujemy się o tym, że żołnierze Stalina nie cofali się przed niczym. Brali sobie jedzenie, choć dobrze wiedzieli, że panuje głód. Odbierali Polakom rzeczy osobiste. Wojskowym w końcu bardziej były potrzebne zegarki czy płaszcze. Polacy powinni cieszyć się z tego, że w ogóle żyją. Żołnierze byli bezczelni. Nie kryli się z nowymi zdobyczami, dumnie z tym paradowali, za nic mając krzywdę okradzionych ludzi. W głowie mi się to nie mieści.

Autor rozpoczyna swoją opowieść od wkroczenia wojsk radzieckich do okupowanej Polski. Przywitała ich radość, która szybko przemieniła się w nienawiść. Rosjanie nieśli nie pomoc, a zamęt, śmierć i gwałt. Zniszczyli życie wielu Polaków. Po latach walk dawali upust swoim seksualnym żądzą, biorąc siłą kobiety. Nie liczyło się dla nich to, czy były pełnoletnie, czy nie. Nie odpuszczali nawet kobietom w ciąży. Rozdział dotyczący zbrodni na tle seksualnym czytało mi się najtrudniej. Wspomnienia skrzywdzonych kobiet sprawiały mi fizyczny ból. Do czegoś takiego nie powinno w ogóle dojść.

To dość trudna lektura. Opowiada o przemilczanych na lekcjach historii faktach. Mam dość mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Niektóre rozdziały wciągały, inne znowu były napisane dość topornie. Przyłapywałam się na tym, że w trakcie lektury myślałam o czymś innym. Mimo wszystko nie żałuję tego, że sięgnęłam po publikację. Dała mi dość ważną lekcję historii, którą powinnam przerobić w sumie już parę ładnych lat temu. Lepiej późno niż wcale. Całość uzupełniają czarno-białe fotografie, które nadają publikacji niezwykły klimat. Bez nich czegoś by tutaj brakowało.

Jest mi trudno jednoznacznie określić, komu może przypaść do gustu ta książka. Ja na opisywane tematy nie miałam zbyt obszernej wiedzy i sporo się dowiedziałam. Nie wiem jednak, czy dla osób, które siedzą w tym temacie, informacje zawarte w publikacji nie będą zbyt podstawowe. Niestety nie mogę się co do tego odnieść. W każdym razie mój mąż, który ma sporą wiedzę na ten temat, nie był zainteresowany lekturą. Przeczytał opis i powiedział, że wie, jak to wyglądało, po czym odłożył książkę. Sami zadecydujcie, czy chcecie przeczytać książkę o wyzwoleniu Polski przez armię Stalina.

„Kwiaty, poczęstunek, radosne okrzyki, tak Polacy witali czerwonoarmistów po ucieczce Niemców. Wielu rodakom wydawało się wtedy, że to rzeczywiste wyzwolenie. Wiara w to, że Sowieci to nasi sojusznicy, trwała jednak krótko. Czerwoni zamiast wolności przynieśli bowiem nowy ucisk ..Symboliczne już kradzieże zegarków były tylko kroplą w morzu bandytyzmu. Grabieże ubrań, inwentarza, alkoholu do tego Polacy musieli przywyknąć. Nie sposób jednak było pogodzić się z cierpieniem zgwałconych żon, matek, córek i sióstr".

Rok 1945 był w historii Europy i Świata, bez wątpienia rokiem, bardzo szczególnym. Kończyła się II wojna światowa, powoli odchodził straszliwy koszmar sześciu ostatnich lat, dając milionowym rzeszom ludzi, straszliwie pokiereszowanym (fizycznie i psychicznie) przez okrutny konflikt, szansę na powrót do normalności i stopniową odbudowę swojego życia. Niestety, jak się już wkrótce okaże, nowy (zawarty przy jałtańskimi i poczdamskim stole) geopolityczny układ sił nie stanie się gwarantem powojennej stabilizacji i demokratycznego ładu.

Wiemy o tym zwłaszcza my, Polacy, których w sposób szczególny dotknęły, podjęte nad naszymi głowami, decyzje wielkich mocarstw. Dla nas nowy, okupacyjny koszmar zaczął się już rok wcześniej w 1944 roku wraz z wejściem na nasze terytoriom prących na Berlin wielotysięcznych oddziałów Armii Czerwonej. Obraz wyzwolenia, którym przez dziesięciolecia karmiła nas PRL-owska propaganda dość znacznie bowiem odbiegał od dramatu, który naprawdę rozegrał się w tym okresie się na ziemiach polskich: demontaże fabryki i zakładów przemysłowych, masowa grabież dóbr kultury i dorobku narodowego, straszliwe i bezmyślne dewastacje mienia państwowego i prywatnego, zbrodnie na działaczach politycznej opozycji i podziemia niepodległościowego, deportacje i prześladowanie ludności cywilnej, straszliwe gwałty (częstokroć zbiorowe) dokonywane na polskich kobietach, oraz zwykłe brutalne morderstwa. O tym wszystkim opowiada świetnie napisana książka Dariusza Kalińskiego „Czerwona Zaraza. Jak Naprawdę Wyglądało Wyzwolenie Polski?'"

To rozpisany na wiele głosów obraz tych wstrząsających i niespokojnych dni, widziany w szerokim społecznym przekroju, przez ludzi o różnym statusie społecznym, politycznych poglądach, wykształceniu, regionie pochodzenia, środowisku, okupacyjnej przyszłości i doświadczeniach wojennych. Znajdziemy wśród nich zarówno mieszkańców wielkich miast i niewielkich prowincjonalnych miasteczek, dużych wiejskich czy gminnych ośrodków lecz i zagubionych wśród pół i lasów wioseczek czy leśniczówek.

To opowieść o tych wszystkich, którzy zmierzyć się musieli z nową, narzuconą nam rzeczywistością, ze wszystkimi konsekwencjami tego co ona (dla nich samych oraz ich rodzin) ze sobą niosła. Rzeczywistością, w której na gruzach potwornych zniszczeń i niewyobrażalnej hekatomby ludności, wśród ogromnej biedy, braku żywności i środków pierwszej potrzeby, strachu, polityczno-społecznej niepewności, rodziło się nowe, obce im państwowo-ideologiczne życie.

Mimo, iż lektura podzielona jest na wyraźnie, tematycznie rozdzielone części, elementem który przewija się niezależnie przez całość lektury, jest zbrodnicze zachowanie się na naszych ziemiach żołnierzy Armii Czerwonej i NKWD (oraz polskich przybudówek w postaci Polskiej Partii Robotniczej i LWP) niewiele różniących się od hitlerowskich oprawców a częstokroć przewyższających ich stopniem bezwzględności, zwyrodnienia i braku poszanowania dla ludzkiej godności i życia.

Autor doskonale charakteryzuje powojenne realia naszego kraju, całość niezwykle skomplikowanej sytuacji politycznej, gospodarczej, społecznej, moralnej i światopoglądowej. Również tego, jak przekładało się to na działalność organizacji które nadal tkwiły w konspiracji. Piętnuje obłudę i zakłamanie nowych komunistycznych władz, zupełnie zależnych militarnie i decyzyjnie od ZSRR i nigdy nie mających zamiaru podejmować dialogu z swoimi politycznymi oponentami. Ich tragedia jest tu odbiciem losu niemal całego pokolenia polskich patriotów ponoszących straszliwą cenę za przynależność do wszelkich antykomunistycznych organizacji: mordowanych w ubeckich katowniach, leśnych ostępach, więzionych, torturowanych, zastraszanych, okradanych w majestacie prawa, zaginionych bez wieści, skazywanych na śmierć i wieloletnie uwięzienie w spreparowanych procesach sadowych. Wyraźnie eksponowany jest w tekście, sposób w jaki przedstawiciele polskiej partii komunistycznej, przy naturalnym sowieckim wsparciu zaczęli stopniowo przejmować władze w kraju, na długie lata czyniąc go wasalnym satelitą Związku Radzieckiego.

Lista zbrodni za które bezpośrednio odpowiedzialność ponosi PPR i jej zbrojne ramię Gwardia Ludowa i Armia Ludowa jest naprawdę długa i okupiona krwią i cierpieniem naszych rodaków.

Książka Dariusza Kalińskiego „Czerwona zaraza" odznacza się prostym, zrozumiałym dla wszystkich językiem, jest bardzo dobrze przygotowana merytorycznie, wzbogacona dodatkowo unikalnymi zdjęciami, relacjami świadków i uczestników wydarzeń tamtego okresu. To naznaczona traumą i ludzkim cierpieniem niezwykła ciekawa i pouczająca lektura dla wszystkich, którzy interesują się dziejami naszego kraju oraz zachodzącymi w XX wieku historycznymi procesami, które wywarły istotny wpływ na to jak nasze życie i nasza państwowość wygląda dzisiaj. Polecam.