Śpiąca Alicja | Autor: Judith Hooper

"Gdybym czytała mniej, poczułabym silne zainteresowanie takimi rzeczami jak prowadzenie domu, wyjście za mąż, urodzenie dzieci, odwiedzanie biednych i pocieszanie chorych? W takim razie wolę zostać przy czytaniu".

Alicja była młodszą siostrą Henry’ego, sławnego pisarza, autora „Bostończyków”, „Portretu damy” i „Domu na placu Waszyngtona” oraz Williama, wybitnego amerykańskiego psychologa i moralisty. Bohaterką sztuki teatralnej Susan Sontag „Alicja w łóżku” z 1993 roku. Postacią niebanalną. Piekielnie inteligentną kobietą. Feministką. Przenikliwą obserwatorką rzeczywistości, zepchniętą na boczny tor życia przez tajemniczą chorobę. Gdyby urodziła się wiek później, zostałaby słynną pisarką, filozofką, aktywistką, żyła pełnią życia. Książka pozwala nam poznać jej życie, którego dokonała, przykuta do łóżka w londyńskim pensjonacie. Silną więź z rodzicami i braćmi. Zakazane miłości. Wymarzony Paryż, w którym nie dane jej było zamieszkać. Rozstania z ukochaną Katherine. Czytelnik podąża za Alicją na Montmartre, gdzie z bratem zwiedzała budzące zgorszenie lokale. Zasiada wraz z nią przy rodzinnym stole Jamesów, gdy – najmłodsza z rodzeństwa i jedyna córka – przysłuchiwała się z uwagą dyskusjom najznamienitszych przedstawicieli bostońskiej inteligencji. Znała swoją wartość. I zdawała sobie sprawę z ograniczeń, jakie narzuciły na nią społeczeństwo i choroba. Co naprawdę dolegało Alicji? Co uwięziło ją w Londynie, nie pozwoliło na powrót statkiem do domu? Depresja czy schizofrenia? A może histeria i kłopoty z tarczycą? W posłowiu autorka przeprowadza intrygującą analizę dolegliwości psychicznych rodziny Jamesów oraz historii medycznej samej bohaterki.

Ta książka jest specyficzna, czytało mi się ją dość opornie, ale nie chcę, żebyście pomyśleli, że to chłam, na widok którego macie uciekać. Nie. Po prostu musiałam dać sobie trochę czasu, by wdrożyć się w lekturę. Język początkowo stawiał mi opór. Na szczęście dość szybko udało mi się go pokonać.

To niezwykła historia pokazująca to, jak w czasach, gdy żyła Alicja, traktowało się kobiety. Nie miały one praktycznie żadnych praw. Ich zadaniem było siedzenie w domu, dogadzanie mężowi i rodzenie dzieci. W trakcie lektury popadłam w dość melancholijny nastrój, lecz jednocześnie ucieszyłam się, że przyszłam na świat pod koniec XX wieku. Nie odnalazłabym się z moim temperamentem w tamtych czasach.

Życie Alicji nie było usłane różami, choć patrząc na to, w jakim środowisku dorastała, trudno się dziwić, że zachorowała. Jej ucieczką od szarej codzienności były książki. Dzięki temu, że wspominała, co działo się, zanim choroba przykuła jej do łóżka, poznajemy jej wcześniejsze, dość barwne życie. Czytanie o jej wyczynach niejedną osobę może nieco zawstydzić. Na mnie akurat zrobiło to wrażenie. Ta niezwykła kobieta podbiła moje serce i z chęcią się jeszcze kiedyś z nią spotkam, choć dobrze wiem, jak zakończy się ta opowieść. Uwielbiam takie nietuzinkowe bohaterki. Myślę, że byłybyśmy w stanie się dogadać.

"Śpiąca Alicja" mnie oczarowała. Chciałabym, żeby na naszym rynku wydawniczym było więcej tego typu pozycji. Jedyne, co nieco mnie drażniło, to pewna niekonsekwencja w tłumaczeniu imion. Część z nich przełożono na język polski, część pozostawiono w oryginale, choć mają polskie odpowiedniki.

Jeśli nie boicie się spotkania z bohaterką, która nie boi się wyrazić swojego zdania i chcecie przenieść się w czasie, polecam tę powieść. Mam nadzieję, że sprosta waszym wymaganiom i nie będziecie rozczarowani. Coś dla fanów książek stylizowanych na dawną literaturę.