Kostuszka | Autor: Carla Mori

Carla Mori, a raczej częstochowianka używającego tego właśnie pseudonimu literackiego, jest autorką już dwóch powieści. Pierwszą z nich była wydana w 2013 roku książka Krew, pot i łzy, drugą zaś jest wypuszczona niedawno na rynek Kostuszka. Pomiędzy tymi dwiema powieściami Carla Mroi publikowała także swoje opowiadania, jednak miało to miejsce w wydaniach zbiorczych.

Ktoś, kto zetknął się wcześniej z pierwszą powieścią autorki, której fabuła mocno wiąże się z kontrowersyjnymi dla niektórych czytelników tematami kościoła i katolicyzmu, może mieć co do twórczości autorki pewne obawy. Jeśli chodzi o moje subiektywne zdanie, to żaden czytelnik obaw mieć nie powinien, ani do pierwszej, ani tym bardziej do drugiej powieści autorki. W Krwi, pocie i łzach Carla Mori wykorzystała po prostu znaną sobie częstochowską rzeczywistość do zbudowania fabuły książki, nadając jej odpowiednio wyważonego wydźwięku, a nie wykorzystując elementy związane z kościołem katolickim do oczerniania go. W Kostuszce zaś kościół katolicki nie odgrywa zbyt istotnej dla powieści roli, więc śmiało, bywalcy niedzielnych mszy, bez strachu możecie sięgać po najnowszą powieść Carli Mori. Jeśli, naturalnie, gustujecie w mrocznych, przyciężkawych powieściach.

Fabuła Kostuszki, książki raczej niegrubej, bo obejmującej nieco ponad dwie i pół setki stron, skupia się na tragicznych losach małej dziewczynki, Konstancji Brzostowskiej, tytułowej Kostuszki, która wraz z rodzicami żyje na południu Anglii. Któregoś jednak dnia w domu Brzostowskich pojawia się włamywacz i bestialsko morduje Annę, matkę Konstancji. Angielska policja aresztuje ojca Konstancji jako podejrzanego o morderstwo, choć on sam nie ma pojęcia o tym, co wydarzyło się w jego domu. Postawiony w sytuacji bez wyjścia, Brzostowski wysyła ośmioletnią córeczkę do Polski, do rodziny zmarłej żony. Nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, że tym samym wpędza dziewczynkę w kolejną, niezwykle niebezpieczną sytuację.

Siostra i matka zamordowanej matki dziewczynki stosują mocno osobliwe metody wychowawcze, o czym Konstancja przekonuje się dość szybko. Nie są kobietami łatwymi we współżyciu, zwłaszcza zaborcza staruszka, a współczucie należy do uczuć niespotykanych w ich domu. Kostuszka trafiła więc do domu dla niej nieprzyjaznego, można powiedzieć.

Czytelnik przez całą powieść będzie współczuł małej Konstancji i wściekał się na jej babkę i ciotkę. Powieść budzi uczucia, to prawda, choć wbrew temu, czego można by się po powyższych słowach spodziewać, w Kostuszce nie uświadczymy jakiejś specjalnej brutalności. Ma tutaj zastosowanie raczej element psychologiczny, jest odczuwalna atmosfera stłamszenia, a także poczucie silnej niesprawiedliwości, ale daleko książce do jakieś prostackiej i nieprzemyślanej przemocy.

Choć niełatwo obserwujemy tragiczny los małej Konstancji, to jednak Carla Mori opisuje wymyślone przez siebie zdarzenia językiem prostym, prozaicznym, który sprawia, że odbiór powieści nie stanowi dla czytelnika żadnego problemu. Ja sam, przyznam szczerze, w wielu miejscach dość mocno się wynudziłem, a czytając dialogi siostry i babki żałowałem często, że w ogóle sięgnąłem po Kostuszkę. Nie nazwałbym tej powieści horrorem, co najwyżej thrillerem z elementami powieści grozy, które jednak są bardzo słabo odczuwalne. To stwierdzenie pewnie zdziwi tych czytelników, którzy wiedzą, że Carla Mori jest zdeklarowaną fanką niezbyt imponujących horrorów z dolnej półki, ale na szczęście (dla mnie chociażby) jej zamiłowanie do książek na przykład Grahama Mastertona nie uwidacznia się w Kostuszce.

Choć w moich oczach Kostuszka okazała się być książką dość nudnawą, to jednak powieść ta ma swój osobliwy klimat i czyta się szybko. Dla czytelników gustujących w naszych rodzimych powieściach spod znaku horroru powinna okazać się całkiem ciekawa, choć – jak napisałem już wyżej – horrorem raczej ciężko Kostuszkę nazwać.