Mroczny Zaułek | Autor: Louise Doughty

Napiszę Wam jedną rzecz o bestsellerach. Wbrew temu, co się sądzi na ich temat, pomimo ich wielkiej popularności wśród czytelników sądzonej na podstawie wyników sprzedaży i ilości krajów, do jakich prawo wydania zostało sprzedane, nie są to książki skierowane do wszystkich. Owszem, mogą, a nawet powinny zawierać w sobie tych kilka kluczowych elementów, dzięki którym trafią w szeroko pojęte gusta czytelnicze, ale czasem nawet taka sprawnie skonstruowana mieszanka nie daje stuprocentowego rezultatu. Dlatego też nawet cieszące się ogromną popularnością bestsellery nie każdemu przypadną do gustu.

Dokładnie tak ma się sprawa z Mrocznym zaułkiem Louise Doughty, książką, której prawa do wydania zostały sprzedane do dwudziestu sześciu krajów. Początkowo sądziłem, że dostanę do ręki trzymający w napięciu thriller, z odpowiednio skomponowaną, przemyślaną fabułą i gęstniejącą z każdą stroną atmosferą. A dodatkowo skusiły mnie widniejące na tylnej stronie okładki blurby wydawnicze, bardzo pozytywnie określające zawartość Mrocznego zaułka. Nic bardziej jednak mylnego.

Przede wszystkim Mroczny zaułek to książka napisana przez kobietę i skierowana raczej do kobiet niż mężczyzn. Nie jest to żaden rodzaj kategoryzowania z mojej strony; po prostu styl pisania, komponowania fabuły i kreślenia postaci, zwłaszcza głównej bohaterki książki, zdecydowanie bardziej przypadnie do gustu kobietom niż mężczyznom. Ale wróćmy do wydarzeń opisywanych w książce.

Wiadomo: romans w powieści musi być, i to nie byle jaki, ale taki, który jest katalizatorem dalszych zdarzeń. Skoro kobieta pisze książkę, to już na wstępie mamy jakieś dziewięćdziesiąt pięć procent pewności, że bez romansu obejść się nie może. I tak jest w istocie. Czytelnik przez długi czas czyta o romansie Yvonne, pięćdziesięciodwuletniej zdolnej kobiecie, która odniosła sukces w branży genetycznej. Pomimo tego – jakby mogło się zdawać – że Yvonne twardo stąpa po ziemi, pierwszy lepszy nieznajomy sprawia, że zdradza męża i wdaje się w zupełnie niepotrzebny romans, który z czasem doprowadzi kobietę na salę sądową. Zanim to się jednak stanie, Yvonne ulega urokowi nieznajomego mężczyzny. Wybucha między nimi żarliwy romans, który często gęsto jest konsumowany w którejś z mrocznych uliczek Londynu. Przez jakiś czas kobieta uważa, że uda jej się oddzielić życie rodzinne od tego, co się właśnie dzieje pomiędzy nią a zagadkowym mężczyzną, jednakże tylko do pewnego czasu. Jej złudzenia i nadzieja znikają zupełnie, kiedy pada ofiarą brutalnego aktu przemocy.

Mroczny zaułek nie zachwyca w zasadzie na żadnej płaszczyźnie. Kreacja głównej bohaterki budzi raczej zniechęcenie niż sympatię, zwłaszcza że jej czyny budzą wątpliwości i przeczą inteligencji, którą powinna posiadać kobieta na jej stanowisku. Wydarzenia rozwijają się do pewnego momentu raczej powoli, przyspieszając dopiero później, więc przez pierwsze sto stron czytelnik nudzi się, czytając o rozwijającym się romansie. Nie zgodzę się także z blurbem, według którego „Opis procesu sądowego to prawdziwe arcydzieło”. Cóż, ktoś kto napisał to zdanie, nie czytał nigdy najwyraźniej książek Johna Grishama. A jeśli czytał, to chyba kilka rzeczy mu umknęło.

Nie jestem kobietą, więc pewnie odbieram książkę Lousie Doughty zupełnie inaczej, niżby sobie tego jej autorka życzyła. Jak już napisałem wyżej, moim zdaniem ta książka została napisana przez kobietę dla kobiecego grona czytelników, brak w mniej męskiego konkretnego punktu widzenia. Jeśli miałbym Mroczny zaułek polecić, to tylko i wyłącznie kobietom. Z zastrzeżeniem, by nie brały tej recenzji jako wyznacznika, a oceniły książkę same. Co do męskiej części czytelników, odradzam.