Ceglane Buty | Autor: Jacek Słowiński

Całkiem niedawno po przeczytaniu jakże szeroko wychwalanej książki zawierającej zbiór krótkich opowiadań jednego z najpopularniejszych pisarzy na całym świecie - Stephena Kinga pod tytułem: "Bazar złych snów" ogromnie rozczarowana przyrzekłam sobie, że nigdy więcej nie sięgnę po tego typu dzieła. Cóż... Nie jestem najlepsza w dotrzymywaniu obietnic.

W moje ręce trafiła kolejna książka napisana w formie kilku opowiadań. Jest to dzieło ze zbiorem dziewiętnastu krótkich opowiadań wydane w Warszawskiej Grupie Wydawniczej. Tym razem autorem dzieła był polski pisarz Jacek Słowiński. Szczerze mówiąc tytuł mnie nie urzekł, ceglana okładka tym bardziej, jednakże pomimo wszelkich obaw postanowiłam dać szansę autorowi polskiego pochodzenia. Przed zagłębieniem się w lekturę długo zastanawiałam się o co mogło chodzić autorowi nadając tytuł swej książce "Ceglane buty". Nazwa wydawała mi się absurdalna do czasu, gdy zerknęłam na spis treści. Książkę pochłonęłam standardowo w jeden wolny wieczór. Wciągnęła mnie od "Cegieł" aż po same "Buty". Nawet gdybym musiała, to nie potrafiłabym się od niej oderwać. Książka Słowińskiego zawiera szereg niezwykle ciekawych, często wręcz nieprawdopodobnych, a nawet magicznych opowiadań zmuszających czytelnika do głębokiej refleksji. Poprzez przesłania, ukryte w ich treściach emocje oraz głębokie uczucia stają się nam bardzo bliskie i bez przeszkód uderzają w samo sedno. Nie jestem w stanie wskazać, który tytuł urzekł mnie najbardziej. "Pielgrzym" i "Połamany obrus" były opowiadaniami, które po raz drugi czytałam następnego dnia po pierwszym zapoznaniu, jednakże na faworyta wyniosę: "Rzeźbiarza". Losy wszystkich zawartych w dziele bohaterów skłaniają czytelnika do głębokich rozważań na temat co w życiu jest rzeczą ważną, nadającą sens istnieniu, a co stanowi jedynie chwilową przyjemność.

Żadne z opowiadań się nie powiela. Każde z nich jest równie niesamowite, otoczone wyjątkowym klimatem, oryginalne i zaskakujące na swój sposób. Z podanych przez wydawnictwo źródeł wynika, iż Słowiński tworzył je przez kilka lat, podczas swoich dalekich podróży. Stały się one poniekąd inspiracją w powstawaniu dzieła.

Książka z każdą pojedynczą spośród dwustu osiemdziesięciu trzech stron zadziwia, zachwyca i odkrywa kolejne zagadnienia do refleksji. Jestem wręcz wniebowzięta dziełem Jacka Słowińskiego. Dawno nie miałam przyjemności obcować z tak dobrą książką autora polskiego pochodzenia.

Okładka początkowo nie wywierała na mnie większego wrażenia. Cegła + Buty = Ceglane Buty. Było to zbyt oczywiste. Jednakże w tym przypadku sprawdziła się od wieków głoszona zasada, iż przede wszystkim liczy się wnętrze oraz, że nie ocenia się książki po okładce.

W niemalże każdym z opowiadań jesteśmy w stanie dostrzec pewne części wspólne - cząstki naszej osobowości, dzięki którym bardzo szybko utożsamiamy się z bohaterami opowiadań i ich przeżyciami. Natychmiastowo w pełni angażujemy się w problemy opisywanej postaci i porównujemy je do naszego rzeczywistego życia codziennego wyciągając przy tym odpowiednie wnioski.

Język Słowińskiego jest prosty, przejrzysty i łatwo przyswajalny. Autor bardzo sprawnie kreuje swoje postacie, używa bardzo ciekawych opisów świata przedstawionego, które wprowadzają czytelnika w niezwykły, owiany magiczną tajemnica klimat. Jest to książka, do której czytelnik zawsze chętnie powraca.

Z całego serca polecam przedstawioną książkę dosłownie wszystkim, a zwłaszcza tym osobom, które cenią sobie literackie teksty skłaniające do przemyśleń. Bez zastanowienia daję lekturze ocenę prasową: 6 w skali od 1 do 6. Czekam na kolejne dzieła Słowińskiego!