Garść Żwiru | Autor: Ruth Wariner

Księga Ruth

Przyszłość Ruth Wariner została ustalona przez Boga. W końcu to Bóg zdecydował, że czwarte dziecko jej matki i trzydzieste dziewiąte ojca, urodzi się dziewczynką. A życie dziewczynki wychowującej się w mormońskiej kolonii LeBaron ma założony z góry przebieg.

Ruth już od dziecka uczona jest roli, na jaką skazuje ją płeć. W sekcie, w której poligamię uważa się za główne z przykazań i gdzie panuje przekonanie, że samotność kobiety nie mieści się w bożych planach, niepodzielną władzę sprawują mężczyźni. Zadania kobiet są jasne – niewiasta została stworzona po to, by rodzić jak najwięcej dzieci, cierpliwie znosić biedę i akceptować inne żony swojego męża. Każda, która dobrze wywiąże się ze swoich obowiązków, po śmierci dostanie godną pozazdroszczenia nagrodę – będzie mogła służyć swojemu władcy przez całą wieczność. Dlatego Ruth ma otrzymać w szkole jedynie podstawowe wykształcenie – przecież wszystkiego, co musi wiedzieć o życiu nauczy się w domu i w kościele. Po co jej pisanie rozprawek? Grunt, żeby umiała porządnie ugotować fasolę.

Kolonia Lebaron została założona jako bezpieczne miejsce dla wszystkich ludzi Ojca Niebieskiego, żeby mieli się gdzie schronić w dniach zagłady. A zagłada świata, a szczególnie Stanów Zjednoczonych, które ojciec Ruth – charyzmatyczny prorok kolonii, zamordowany w walce o przywództwo – nazywał Babilonem, jest już przesądzona. W oczekiwaniu na karę, którą sprawiedliwy Bóg ześle na niewiernych – ludzi niepraktykujących wielożeństwa, nieposiadających dwucyfrowej liczby dzieci i słuchających szatańskiego rock and rolla – członkowie Kościoła Pierworodnego Końca Czasów egzystują w trudnych warunkach, pocieszając się myślą, że ich życie jest cięższe, ale za to zgodne z wolą bożą. Biblia i Księga Mormona są dla nich głównymi drogowskazami, satysfakcję czerpać mogą jedynie ze skrzętnego wypełniania obowiązków, jakie nakłada na nich religia. Pokornie godzą się z losem, przeświadczeni, że któregoś dnia dostąpią zbawienie, które zadośćuczyni im z nawiązką za wszelkie wcześniejsze problemy.

Ruth dorasta w otoczeniu ludzi, dla których wiara liczy się ponad wszystko, obserwuje ich zachowania i wyciąga wnioski. Opowiada o swoich doświadczeniach, także tych najtrudniejszych, nakreśla obraz swoich skomplikowanych relacji z matką, ojczymem i licznym rodzeństwem, skrupulatnie dokumentuje wszystkie krzywdy i niewygody, jakie są jej udziałem, dokonując rozrachunku z przeszłością, analizując swoje reakcje i emocje. Mówi o bolączkach ciągłego podróżowania, do którego zmuszona była jej rodzina, o braku własnego miejsca, dzieciństwie spędzonym w duszących oparach fundamentalizmu. Autorka prezentuje czytelnikom cały swój bagaż wspomnień – pełen cierpienia, strachu i rozczarowań, ale i niepozbawiony jaśniejszych momentów, a ponieważ powieść zakończona jest epilogiem, możemy przekonać się, jaki wpływ na dorosłe życie Ruth Wariner miało środowisko, w którym się wychowywała, które zasady przyjęła, a które odrzuciła.

Garść żwiru to niezwykle mocna książka, od której trudno się oderwać i o której nie sposób zapomnieć. Opisana bez oszczędzania czytelnika historia, która, co porusza najbardziej, wydarzyła się naprawdę. Opowieść o religijnym fanatyzmie, który czyni spustoszenie w ludzkich umysłach, otumania i niszczy. Tekst o kobietach, które nie są szczęśliwe, ale powtarzają sobie, że lepiej mieć dziesięć procent dobrego mężczyzny niż sto byle jakiego i które przedkładają specyficznie rozumiany sakrament małżeństwa nad dobro własnych dzieci. Ale przede wszystkim to pamiętnik pewnej dzielnej dziewczynki, która nie uwierzyła w zapewnienia, że dzieci muszą się przyzwyczajać do przebywania w ciemności. Dziewczynki, która pragnęła światła, nie tylko dla siebie.