Nowe Śledztwa Klary Schulz. Tajemnica Nathaniela | Autor: Nadia Szagdaj

„Pogoda z jaką musieli się zmierzyć śledczy utrudniała im pracę. Być może jednak gdzieś tam był ktoś, komu te warunki bardzo odpowiadały. Dla potencjalnego mordercy były wprost idealne do zacierania śladów, a zwłaszcza do upozorowania samobójstwa.”

Nadia Szagdaj czyli nowa twarz na firmamencie rodzimego kryminału kontynuuje swój cykl powieści z panią detektyw Klarą Shulz w najnowszej książce „Nowe śledztwa Klary Shulz. Tajemnica Nathaniela”. Akcja toczy się jeszcze przed wybuchem I wojny światowej, w niemieckim Breslau.

Jest to moje pierwsze zetknięcie z prozą tej autorki i muszę przyznać, że jestem pozytywnie zaskoczona, ponieważ powieść idealnie trafiła w moje aktualne zamiłowanie do nurtu kryminału retro, szkoda tylko, że nie zdążyłam przeczytać wcześniejszych części – miałabym wtedy szerokie spojrzenie na niektóre sprawy, ale zaległości niedługo zacznę nadrabiać, ponieważ to, co przedstawiła pisarka w „Nowym śledztwie” zachęciło mnie, by kontynuować cykl i poznać losy bohaterki.

Jak już wspomniałam jest to retro kryminał, akcja osadzona jest na początku 1913 roku we Wrocławiu, czyli ówczesnym Breslau. Ostatnio tego typu powieści stają się coraz bardziej popularne, twórcy chętnie sięgają po takie, nieco zakurzone opowieści z tajemniczym tłem historycznym. Nie każdemu udaje się to tak dobrze, jak Nadii Szagdaj. W tym przypadku widać, że autorka dobrze zna i kocha miasto, w którym umieściła swoich bohaterów, przekłada się to na jakość książki, ale także na odbiór powieści- opisy ulic, budynków są na tyle dokładne, że łatwiej odnajdujemy się w świecie Klary Shulz.

Kolejną rzeczą, jaka również udała się autorce to na pewno stworzona przez nią kobieta-detektyw, niepokorna, mająca własne zdanie i silny charakter Klara, którą poznajemy w niezbyt szczęśliwym momencie jej życia. Pomimo tego, że pani Shulz ma dwójkę wspaniałych dzieci i oddanego męża, musi mierzyć się z przeszłością, która ją prześladuje i gnębi. Po ostatnim śledztwie, podczas którego, będąc w ciąży ledwo uszła z życiem, nasza bohaterka popada w coraz większą depresję, uzależniając się od środków przeciwbólowych, które tłumią jej zmysły i cały temperament. Trudno jest jej się wyrwać z tego odrętwienia, więc nawet, gdy stary znajomy zwraca się do niej o pomoc nie jest w stanie udzielić mu żadnych rad, zobojętniała na pracę, którą do tej pory wykonywała z właściwą sobie charyzmą. Na początku więc miałam z panią detektyw pewien problem, była bezwolna i bierna, całkowicie poddana temu, co ześle jej los, jednak z biegiem czasu wszystko się zaczęło zmieniać i Klara powróciła do swego życia. Pamiętajmy też, ze w tamtych czasach kobieta współpracująca z policją musiała być kimś wzbudzającym kontrowersje, czymś „wbrew naturze”, wtedy jeszcze życie matek, żon czy sióstr ograniczało się często do czterech ścian rodzinnego domu.Główna bohaterka musi zetknąć się z wrogością mężczyzn i brakiem zrozumienia ze strony kobiet.

Nadia Szagdaj stworzyła ciekawą intrygę – może nie doskonałą i zawiłą, ale na pewno taką, która potrafi wciągnąć czytelnika w rozwój wydarzeń. Od samego początku tajemnicze samobójstwa prostytutek są podejrzane, można mieć co do nich poważne wątpliwości. Rusza śledztwo, które ma na celu zdemaskować zabójce. Czytelnik, wraz z panią detektyw podąża za tropami po zaśnieżonych uliczkach Breslau, stawia hipotezy i mnoży przypuszczenia. Niestety dosyć łatwo wytypować kto odpowiada za te zbrodnie, przez co powieść traci na zaskakujących i dramatycznych zwrotach akcji. Jednak oprócz motywu zbrodni mamy jeszcze ciekawe życie Klary Shulz, która nie ma nieskazitelnego charakteru, ma swoje słabości, przez co staje się bardziej rzeczywista i ludzka.

Akcję możemy śledzić z różnych perspektyw, co ciekawie wzbogaca fabułę i pozwala zagłębić się zarówno w prowadzoną sprawę policji jak i pokrętny umysł zbrodniarza. Możemy poznać to, co nim kieruje, jego motywy i emocje, co jest na swój sposób przerażające i fascynujące.

Jeśli więc szukacie w kryminałach czegoś więcej niż zbrodni i występku, jeśli lubicie, podobnie jak ja, zgrabnie zarysowane tło historyczne, różnorodne postacie i silną, charyzmatyczną bohaterkę, która musi stawić czoła wielu przeciwnościom losu to zapewniam, że „Nowe śledztwa Klary Shulz” na pewno Was nie zawiodą. Zakończenie książki pozostawiło mnie z zawieszeniu, jestem ogromnie ciekawa, co dalej stanie się z panią detektyw, tymczasem szybko nadrobię zaległości i przeczytam poprzednie części - wiem, że warto.

Klara Schulz powraca w kolejnej odsłonie jej burzliwych detektywistycznych przygód. Tym razem na ulicach Breslau dochodzi do kilku tajemniczych samobójstw dziewcząt. Policja podejrzewa, że ofiary są prostytutkami dlatego nie przykłada się do śledztwa. Wyjątek stanowi szef policji Gabriel Hubschner, który przypuszcza, że kobiety nie zadały sobie śmierci same. Ze względu na brak dowodów postanawia on wciągnąć do śledztwa Klarę, w której jest zakochany.

Sama pani Schulz nie czuje się jednak najlepiej. Po traumatycznych wydarzeniach jakie rozegrały się w jej życiu, przy okazji ostatniego dochodzenia, nie radzi sobie psychicznie z zaistniałą sytuacją. Uzależniona od leków za namową lekarza, podobnie jak Gabriel, zakochanego w niej Dietera Aangusa, postanawia zmniejszyć dawki lekarstw. Przez zwykły zbieg okoliczności Klara wpada na pomysł, by zatrudnić nauczycielkę gry na pianinie dla swojego syna. Ma to być sposób na odzyskanie kontaktu z rodziną. Korepetytorką Fritza zostaje Inge była śpiewaczka. Tym samym losy Klary i nauczycielki łączą się, a kobiety powoli zaprzyjaźniają się ze sobą.

Zdecydowanym, choć nie jedynym plusem książki jest osoba samej Klary Schulz. Jest ona wyzwoloną kobietą i zachowuje się bardzo nie na miejscu jak na rok 1913. Należy pamiętać, że nie były to czasy, kiedy szanująca się matka rodziny zajmowała się pomaganiem policji w śledztwie i odwiedzała z tego powodu różnego rodzaju podejrzane przybytki. Mimo fatalnego okresu w jej życiu w jakim towarzyszymy jej tym razem, jest ona osobą, która bardzo przypada czytelnikowi do gustu. Nie boi się wyrażać swojego zdania. Jest uparta i zdecydowana. Nie waha się przed powiedzeniem wprost, co myśli na dany temat i nic nie robi sobie ze zgorszonych jej zachowaniem spojrzeń. Jest niezwykle dynamiczną bohaterką jakich często brakuje w literaturze. Daje dobry przykład nawet współczesnym kobietom.

Autorce powieści po raz kolejny udało się świetnie zaprezentować postać Klary. Pozorne wycofanie się z pomagania policji i bycie przykładną żoną, jakiej oczekuje szanowany lekarz nie sprzyja jej zdrowiu. Należy ona do osób, które najlepiej czują się w ruchu i którym sprzyja podwyższony poziom adrenaliny. Nic dziwnego, że tylu mężczyzn jest w niej zakochanych. Najbladziej na ich tle wypada Bernard czyli mąż Klary. Myślący konserwatywnie, jak przystało na mężczyznę z początków XX wieku, zaniedbuje żonę i woli nie wchodzić jej w drogę. Szagdaj wiernie oddała sytuacje małżeństwa borykającego się z kryzysem. Jednak mimo że wydaje się, że to żona stanowi problem w związku, ze względu na jej charakter łatwiej ją polubić niż ustatkowanego Bernarda.

W książce poza wyrazistymi postaciami na wyróżnienie zasługuje prowadzenie narracji. Klara Schulz jest główną bohaterką, jednak jej wątek przeplata się z historią Inge, utalentowanej lecz niedocenionej śpiewaczki. Poznajemy historię jej życia i powody, które zaprowadziły ją na stanowisko nauczycielki gry na pianinie. Towarzyszymy jej też podczas starań o posadę kierowniczki chóru kościelnego w parafii niezwykle czarującego księdza Franza. Trzecim wątkiem który dostajemy jest spojrzenie tajemniczego Nathaniela. Kim jest i w jaki sposób jego losy wiążą się z innymi bohaterami, tego dowiadujemy się dopiero na samym końcu.

Nadia Szagdaj poniekąd do swoich powieści dodaje jeszcze jednego bohatera, czyli Breslau, którego ulice stają się świadkiem różnych dramatycznych wydarzeń. W wydaniu zaprezentowanym przez wydawnictwo Bukowy Las mamy także ilustracje dawnego Wrocławia. Jest to ciekawe urozmaicenie stron powieści i pewna nowość jeśli idzie o polskie kryminały.

Podsumowując Nowe Śledztwa Klary Schulz nie odbiegają swoim poziomem od poprzednich części przygód buntowniczej i charyzmatycznej kobiety jaką udało się wykreować Nadii Szagdaj. Powieść jest ciekawa i co najważniejsze prowadzi do zaskakującego i pełnego zwrotów akcji zakończenia, którego trudno się domyślić. Kim jest tytułowy Nathaniel i jaką tajemnicę skrywa? Dokąd zaprowadzi Inge jej skłonność do mieszania się w uczucia bez przyszłości? A przede wszystkim kto jest odpowiedzialny za serię podejrzanych samobójstw? Trzeba przyznać, że książki Szagdaj w niczym nie ustępują kryminałom Camilli Lackberg, gdzie również klimat przeszłości miesza się z teraźniejszymi wydarzeniami. Dynamiczna bohaterka, która nie boi się niczego, a także wpatrzeni w nią i zakochani w jej uporze mężczyźni tworzą idealne tło do rozwiązywania niebanalnych zagadek kryminalnych.