Wersja dla osób niedowidzącychWersja dla osób niedowidzących

Okładka wydania

Kruczy Cień Tom 2 Lord Wieży

Kup Taniej - Promocja

Additional Info


Oceń Publikację:

Książki

Fabuła: 100% - 1 votes
Akcja: 100% - 1 votes
Wątki: 100% - 1 votes
Postacie: 100% - 1 votes
Styl: 100% - 1 votes
Klimat: 100% - 1 votes
Okładka: 100% - 1 votes
Polecam: 100% - 1 votes

Polecam:


Podziel się!

Kruczy Cień Tom 2 Lord Wieży | Autor: Anthony Ryan

Wybierz opinię:

Michał Lipka

CZY KTOŚ WIERZY W LORDA WIEŻY?

 

Powyższe pytanie, choć żartobliwe w tonie, jest w tym wypadku uzasadnione i ważne. Właściwie określenie „w tym wypadku” nie jest zbyt adekwatne, bo kwestia ta dotyczy wszystkich współczesnych powieści fantasy, ale skupmy się tylko na trylogii „Kruczego cienia”. Czy ktoś wierzy, że to może być dobre? Powódź podobnej fantastyki nie ustaje od lat, jej twórcy, jakby to było niepisane prawo gatunku, nie skupiają się na napisaniu jednej dobrej powieści, tylko nawet te złe rozciągają od razu do rozmiarów przynajmniej trylogii. A niestety fantasy, podobnie jak bliskie jej Science Fiction i horror oraz nieco dalsze, acz bardzo popularne thrillery i kryminały, cierpi na przerażającą wręcz ilość kiepskich jej przedstawicieli. Ciągle słyszy się o kolejnym wielkim talencie, o którym po miesiącu nikt nie pamięta, a duża część wielkich sław oferuje utwory jedynie przeciętne. Jeszcze gorzej jest z debiutantami. Dlatego też do pozycji podobnych do „Kruczego cienia” podchodzę bardzo ostrożnie. Bo czy po raz kolejny taka sama opowieść osadzona w takim samym świecie może się udać? I czy ktoś wierzy, że taki „Lord wieży” może być ciekawą propozycją? A jednak jest. Nie idealną, ale napisana przez brytyjskiego autora Anthony’ego Ryana historia, której pierwszy tom stanowił jednocześnie jego literacki debiut, to naprawdę ciekawa rzecz dla miłośników gatunku.

 

Główny bohater Vaelin Al Sorna powraca do swojego kraju po bitwie. W wojnach króla Janusa wielu poniosło śmierć, on sam także uważany jest za martwego, ale to akurat mu odpowiada, bowiem czeka na niego zadanie do wykonania, a także całe mnóstwo niebezpieczeństw. Nie brakuje bowiem ludzi, którzy chcieliby rzeczywiście widzieć go martwym. Jedni szukają zemsty, inni znają jego siłę, każdy z nich chce go zabić. A w kraju źle się dzieje i nic nie zapowiada poprawy – wręcz przeciwnie. Wmieszany w spiski i zdrady Vaelin staje w obliczy wydarzeń być może przerastających nawet jego...

 

Zacznijmy od tego, że „Lord wieży” nie jest ani odkrywczy, ani przełomowy, ani nawet nie wprowadza niczego do gatunku. Wydarzenia i postacie są typowe dla fantasy, podobnie jak świat przedstawiony, ale mimo to powieść czyta się naprawdę dobrze. Może to zasługa lekkiego stylu, a może po prostu autor nie daje nam zbyt wiele czasu do zastanowienia nad tym, co czytamy, jednak drugi tom trylogii „Kruczego cienia”, mimo pokaźnej objętości (900 stron to jednak nie najcieńsza powieść fantastyczna, na jaką możecie trafić), pochłania się naprawdę szybko. I przede wszystkim przyjemnie. Co dziwne, mimo takiego rozpisania się autor momentami spieszy z fabułą aż za bardzo, a także bywa powierzchowny, ale jak na debiutanta i schematy gatunkowe, które przez dekady zostały zgrane niemal do cna, jest naprawdę dobrze.

 

Co trzeba nadmienić, zawiodła nieco korekta, ale wpadki na tym polu nie są wcale tak drażniące, jak to utarło się powtarzać w sieci. Jest ich sporo, to prawda, ale przy tempie czytania, jakie narzuca lektura, często po prostu nie zwraca się na nie uwagi. Uwagę zwraca natomiast bardzo ładne wydanie, świetne pod względem graficznym, wydrukowane na przyjemnym papierze i na szczęście nie małą czcionką, przyjemnie prezentuje się na półce.

 

I chociaż nie każdego trylogia Anthony’ego Ryana do siebie przekona, dla miłośników lekkiej, przygodowej fantastyki jest to pozycja jak znalazł. Nie odkrywcza, ale i niesztampowa, wciąga i zapewnia całkiem solidną porcję lektury na niezłym poziomie. I jeśli oczekujcie właśnie tego, na pewno nie poczujecie się zawiedzeni.

Zaczytana

„Lord wieży” to drugi tom trylogii Kruczego cienia autorstwa Anthony’ego Ryana. Książka należy do gatunku fantasy i jest niewątpliwie dobrą kontynuacją „Pieśni krwi”. Śmiało można nazwać ją cegiełką, ponieważ ma ponad dziewięćset stron.

 

Vaelin, wojownik Szóstego Zakonu jest największym wojownikiem swoich czasów. Jako jedyny przejrzał kłamstwo, za które dziesiątki oddały życie. Jako świadek rzezi swojego narodu, dobity powraca do domu i postanawia, że nigdy więcej nie pozbawi nikogo życia. Po otrzymaniu tytułu Lorda Wieży od następy króla Janusa, wybiera spokojne życie i w jego poszukiwaniu wybiera się na odległą północ. Niestety nie dane było mu spełnić swej woli. Vaelin zostaje obrany za cel zemsty.

 

W tym samym czasie w królestwie nie dzieje się dobrze. Utracona wiara wywołuje niepewność, a słabość nowego władcy zwątpienie. Zbliżające się niebezpieczeństwo dysponuje potężnymi siłami, a ostateczność zmusza każdego do sięgnięcia po miecz i walki o swój los.

 

Duży problem w ocenie książki sprawia mi spora ilość literówek, błędów w imionach oraz niespójności w niektórych zdaniach. Prawdą jest, że za to nie odpowiada autor, ani jego dzieło, tylko wydawnictwo zajmujące się tłumaczeniem na język polski. Mam to na uwadze. Niestety zawsze ten problem w pewien sposób odbije się na książce i jej odbiorze przez czytelnika. Jest tak, ponieważ tego rodzaju błędy odbierają część przyjemności z czytania. Tak było w moim przypadku.

 

Odbiegając już od tłumaczenia, skupmy się na samej treści książki. Czytało się ją z przyjemnością, całość bardzo mi się podobała. Anthony Ryan posiada umiejętności utworzenia świata, w który momentalnie się zagłębiamy, a na dodatek to tworzenie przychodzi mu z łatwością i jest to bardzo naturalne. Jak widać autor nie minął się z powołaniem.

 

Pierwsza połowa książki jest znakomita, dobrze wyważona. Grono głównych bohaterów poszerza się do czterech postaci. Akcja postępuje w równym, dobrym tempie. Aż docieramy do mniej więcej połowy. Tu zaczyna się robić problem. Narzucone tempo gwałtownie przyspiesza. Ma to niestety swoje negatywne skutki. Pojawiają się uproszczenia, zmiany dokonujące się w bohaterach postępują za szybko, tracą na naturalności, a misternie zbudowana historia Vaelina i poświęcona mu uwaga w pierwszym tomie zostaje zminimalizowana i nasz główny bohater nie jest już tak dobrze odczuwalny.

 

Niemniej, „Lorda wieży” śmiało określam mianem bardzo dobrej książki z nadal bardzo interesującym światem przedstawionym, bohaterami oraz pozostającym potencjałem na zbudowanie jeszcze lepszej kontynuacji jako zakończenie trylogii. Pomimo lekkiego spadku w porównaniu do pierwszego tomu nie tracę nadziei na fantastyczne pociągnięcie historii w trzecim tomie oraz świetne rozwiązanie akcji i wątków utworzonych w obu dotychczasowych częściach.

 

Komentarze

Security code
Refresh

Aby Skomentować Kliknij Tutaj

Współpracujemy z:

BIBLIOTECZKA

Karta Do Kultury

? Jeżeli zalogujesz się na swoje konto, będziesz mógł bezpłatnie:
*obserwować pozycje wydawnicze, promocje oraz oferty specjalne
*dodawać je do ulubionych
*polecać innym czytelnikom
*odradzać produkty, po które więcej nie sięgniesz
*listować pozycje, które posiadasz
*oznaczać pozycje przeczytane/obejrzane
Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się, zapraszamy do rejestracji!
  • Zobacz Mini Tutorial