Przypadki Robert Janowski, Jakiego Nie Znacie, W Szczerej Rozmowie Z Marią Szabłowską | Autor: Robert Janowski

Miałam kiedyś fazę na oglądanie programu "Jaka to melodia". Nie ominęłam ani jednego odcinka. Z czasem moja fascynacja tym programem zmalała. Przeprowadziłam się do mieszkania bez telewizora i nie ciągnęło mnie do oglądania. Teraz zdarza mi się to bardzo sporadycznie. Mimo wszystko mam słabość do Roberta Janowskiego. Choć słyszałam o nim różne rzeczy, nie jestem do niego w żaden sposób uprzedzona. Dlatego chciałam przeczytać jego rozmowę z Marią Szabłowską. Pozwólcie, że opowiem wam o Przypadkach.

Robert Janowski pierwszy raz tak otwarcie opowiada o swojej karierze i codziennym życiu, blaskach i cieniach show-biznesu i cenie, jaką przychodzi zapłacić za wielką popularność. Miał zostać kolejnym Zimmermannem i wygrać konkurs chopinowski, jednak porzucił fortepian dla piłki nożnej. Marzył o szkole teatralnej, tymczasem poszedł na weterynarię, bo chciał leczyć zwierzęta muzyką. Jednak nie potrafił żyć z dala od sceny i sztuki. Występował w Oddziale Zamkniętym, a gdy spotkał Jonasza Koftę, trafił na deski teatru i zagrał w pierwszej polskiej rock-operze. Uciekł z eliminacji do musicalu Metro, myśląc, że nie ma szans. A jednak został przyjęty i przez siedem lat grał w tym kultowym przedstawieniu główną rolę, a nawet podbijał z nim Broadway.
Jak wspomniałam, słyszałam o Robercie Janowskim różne rzeczy, niekoniecznie pochlebne. Z książki wyłania się jego obraz jako człowieka skromnego, stąpającego twardo po ziemi. To kochający ojciec i dobry mąż. Ma co prawda na koncie dwa nieudane małżeństwa, ale podszedł do rozmowy o nich z klasą. Nie można mu nic pod tym względem zarzucić. Wiele znanych osób mogłoby się od niego uczyć.

Robert Janowski nie miał prostego życia. Wychowywał się bez ojca, który zerwał kontakt z rodziną. Syn nie chciał popełnić jego błędów i postanowił dla swoich dzieci być kochającym i zaangażowanym ojcem. Robert Janowski mówi nie tylko o swojej rodzinie. Opowiada również o pracy. Jest artystą, który jest w pełni zaangażowany w wykonywane przez siebie projekty. Nie lubi jednak oglądać siebie na ekranie i stara się tego nie robić. Zdarza mu się to sporadycznie i to nie dlatego, by połechtać swoje ego. Dlaczego? Tego przekonajcie się sami.

Książkę pochłania się niemal jednym tchem. Miałam wrażenie, że stoję obok Marii Szabłowskiej i Roberta Janowskiego, przysłuchując się ich rozmowie. Gawędzili jak starzy znajomi. Maria Szabłowska nie przesłuchiwała swojego rozmówcy, to na pewno jeden z plusów tej publikacji. Całość wyszła bardzo naturalnie. Uzupełniły ją zdjęcia. Szkoda tylko, że jest ich tak niewiele, ale tym się nie przejmujcie, ja zawsze się o to czepiam.

Dzięki tej publikacji w nieco inny sposób spojrzałam na Roberta Janowskiego. Zrozumiałam, ile kosztowało go to, że jest sławny. Tabloidy uwielbiały bowiem wylewać wiadra pomyj na jego obecną ukochaną. Na ile w tym było prawdy? Przekonajcie się sami.

To dobra propozycja dla wszystkich fanów Roberta Janowskiego oraz czytelników, którzy lubią czytać dobre, wywiady. Ten moim zdaniem do takich należy. Z miłą chęcią powrócę jeszcze kiedyś do tej publikacji, choć fragmenty dotyczące weterynarii nieco mnie zmroziły. Najlepiej niczego nie jeść i nie pić w trakcie ich czytania. Tak dla własnego bezpieczeństwa. Mam nadzieję, że jeśli zdecydujecie się na lekturę, nie będziecie czuć się rozczarowani.