Assassin’s Creed Oficjalna Powieść Filmu | Autor: Christie Golden

Dość długo rękami i nogami zapierałam się przed serią Assassin’s Creed, którą uwielbia mój mąż. Podchodziłam do niej jak pies do jeża. Mówiłam, że nigdy się do niej nie przekonam (taaaa, a świstak siedzi...). W końcu nadszedł jednak dzień, gdy przekonałam się, że to w sumie nie jest nic strasznego. Chcecie posłuchać o oficjalnej powieści filmu Assassin’s Creed, która niedawno gościła na ekranach kin? „Działamy w ciemności, by służyć światłu. Jesteśmy asasynami. Dzięki rewolucyjnej technologii dostępu do genetycznych wspomnień Callum Lynch może przeżyć wydarzenia z życia swojego przodka Aguilara de Nerha, który w piętnastowiecznej Hiszpanii należał do tajemnego stowarzyszenia asasynów. Wzbogacony o wspomnienia, wiedzę i umiejętności Aguilara, Callum zmierzy się z potężną i złowrogą organizacją templariuszy w czasach współczesnych”.

Akcja powieści rozgrywa się na dwóch płaszczyznach. Z XV wieku przenosimy się do czasów współczesnych. Nie bójcie się jednak, że zagubicie się w czasoprzestrzeni. Nie pozwoli wam na to Animus. Co to takiego? Otóż moi drodzy, to urządzenie, dzięki któremu główny bohater jest w stanie przenosić się do przeszłości i żyć życiem swojego przodka. To tak w bardzo ogólnym skrócie. Jeśli chcecie się dowiedzieć, co mógł robić Callum, przeczytajcie książkę albo obejrzyjcie film.

Na pewno nie można narzekać na nudę podczas lektury. Dzieje się sporo. Autorka stanęła na wysokości zadania. Bardzo zgrabnie połączyła ze sobą poszczególne wątki. Nie miałam wrażenia, że coś jest ciągnięte na siłę. Przepadłam już od samego krwawego początku. Jestem oczarowana tym, w jaki sposób przedstawiła średniowieczne klimaty. Miałam wrażenie, że przeniosłam się w czasie. Takie powieści to ja mogę czytać na okrągło. Jest tu parę nawiązań do historii, więc grono odbiorców tej książki powinno być szerokie. Czyta się ją błyskawicznie. Autorka ma bardzo lekkie pióro i wciąga w swoją opowieść od pierwszych stron.

Ta książka jest dla mnie nieprzewidywalna. Okej, dobro walczy ze złem – ten motyw wszyscy znamy, ale nie umiem powiedzieć, po której stronie bym się opowiedziała. Z zapartym tchem śledziłam to, co się działo. Jestem głodna kolejnych wrażeń. Możliwość zajrzenia w przeszłość daje bohaterom odpowiedzi na dręczące ich pytania. Po głębszym zastanowieniu dochodzę do wniosku, że ja chyba nie chciałabym znać tajemnic moich przodków. Z jednej strony to może i byłoby coś dobrego, ale z drugiej... Jednak się cieszę, że nie mam w domu Animusa.

W świecie Assasssin’s Creed nadal jestem świeżynką. O ile powoli przekonuję się do książek i może skuszę się na film, o tyle do zagrania w grę jest mi daleko. Na razie przyglądam się poczynaniom męża, który skacze po dachach i spuszcza innym łomot. Jestem jednak oczarowana tym światem. Ma swój klimat, tego mu nie można odmówić. Mój mąż, który lekturę powieści ma za sobą, powiedział, że autorka dobrze połączyła ze sobą to, co on zna z gier. Ja tego powiedzieć nie mogę, gdyż przejście przez kampanie mam dopiero przed sobą.

Myślę, że fani Assassin’s Creed będą usatysfakcjonowani lekturą. Trudno mi odpowiedzieć na pytanie, co powinno się zrobić najpierw – przeczytać książkę czy obejrzeć film. Ja w kinie nie byłam, więc nie mogę się do tego odnieść. Najlepiej sami zadecydujcie, jaka kolejność będzie dla was odpowiednia.