Mała Opiekunka Mamusi | Autor: Watson Casey

Dziewięcioletnia Abby ma tylko mamę, która choruje od lat na stwardnienie rozsiane. Kobieta jednak trafia do szpitala i gdy wychodzi na jaw to, że nie ma się kto zająć jej dzieckiem, dziewczynka trafia do Casey Watson. Casey ma doświadczenie w opiece nad dziećmi z problemami, ale tym razem od początku czuje, że Abby jest inna: niespokojna, ma nerwowe tiki. Casey odkrywa ze zdumieniem, że to Abby sama i w tajemnicy przed wszystkimi opiekowała się mamą. Nikt im nie pomagał. Od najmłodszych lat dziewczynka sama zajmowała się chorą i prowadziła dom. A matka pozwalała, by małe dziecko przez lata wykonywało obowiązki dorosłych i niosło ciężar odpowiedzialności i ciągłego lęku. Wkrótce okazuje się, że matka Abby chce ukryć coś jeszcze, i to za wszelką cenę – nawet fałszywego oskarżenia rzuconego na Casey. Casey po raz pierwszy jest rozdarta: poddać się i zrezygnować z Abby czy nawet kosztem swojego osobistego życia szukać prawdy o przeszłości tak dobrego dziecka okradzionego z dzieciństwa...

Od samego początku, gdy zaczęłam czytać tę książkę, budziły się we mnie demony. Nienawidziłam Sarah, matki Abby. Możecie mi mówić, że nie mam serca i oceniam chorą kobietę, ale nie mogłam uwierzyć w to, że dorosły człowiek zrobił niewolnika z małego dziecka. Matka odebrała córce dzieciństwo. Gdyby naprawdę ją kochała, znalazłaby kogoś, kto by się nią zaopiekował. Dzieci nie mogą brać odpowiedzialności za swoich rodziców. Niby jakim prawem? Sarah było po prostu tak wygodniej. Córka skakała dookoła niej i tak było dobrze. Abby powinna bawić się z koleżankami, a nie pilnować daty wywózki śmieci czy dnia, do którego trzeba opłacić rachunki. Na to jeszcze będzie miała czas. Obowiązkiem Sarah było poproszenie o pomoc. Takie jest moje zdanie. Tym bardziej, że mogła zrobić to wcześniej, tylko jej się nie chciało.

Nie czytałam wcześniejszych powieści tej autorki. Wiem tylko tyle, że są oparte na faktach i opowiadają historie dzieci, które trafiły pod dach Casey. Będę musiała nadrobić zaległości w lekturze, skoro ta historia wywarła na mnie takie wrażenie.

Abby podbiła moje serce. Z jednej strony było mi jej żal, ale podziwiałam ją. Niejedno dziecko na jej miejscu nie udźwignęłoby takiego ciężaru i co więcej, nie potrafiłoby utrzymać tego w tajemnicy. Dziewczynce się to udało, choć z drugiej strony nie wiem, czy nie byłoby dla niej lepiej, gdyby prawda wyszła na jaw wcześniej. Straconych lat dzieciństwa nie odda jej nikt. Byłam wściekła na jej matkę, gdy zaczęła rzucać na Casey fałszywe oskarżenia. Już dawno nie spotkałam się z tak obłudną kobietą. Kiedy sobie o niej przypomnę, aż mnie trzęsie.

Do tej historii nie sposób podejść bez emocji. W moim przypadku przeważał gniew. Nienawidziłam wręcz matki dziewczynki. Rozumiem, była chora, ale to nie usprawiedliwia jej czynów i zrobienia niewolnika z córeczki. Moim zdaniem Sarah nie była dobrą matką. Prawdziwy rodzic powinien zrobić wszystko, by dziecko było bezpieczne i mogło cieszyć się dzieciństwem, a nie patrzeć tylko na czubek swojego nosa. Jeśli lubicie czytać historie oparte na faktach i chcecie poznać Abby, małą dziewczynkę, której życie kręciło się wokół opieki nad chorą matką – zapoznajcie się z tą książką.