Jak Ziarnka Piasku | Autor: Anna Winner

Obecny świat znaczą ścieżki ludzkich emigracji, którzy to w poszukiwaniu szczęścia, lepszego życia, bezpieczeństwa i stabilności życiowej przemierzają tysiące kilometrów, by znaleźć swój nowy dom... Nie inaczej miała się także i sytuacja w minionym - XX wieku, gdzie to być może z nieco innych powodów, ale także tysiące, a nawet miliony ludzi podejmowała trud emigracji... I właśnie o takich postaciach opowiada najnowsza książka Pani Anny Winner - "Jak ziarnka piasku", która to ukazała się nakładem Oficyny Wydawniczej ASPRA-JR.

Książka Pani Anny oferuje nam sobą cztery mini opowieści, w których to poznajemy ich głównych bohaterów, dzielących się z nami swoimi dramatycznymi historiami... Historiami o emigracji, ucieczce, podróżach przez całe kontynenty, ale także i o rodzinnych dramatach, niespełnionych miłościach, małych sukcesach i porażkach, wypełniających ich życie.. Ich opowieści stanowią podróż w czasie, jak i również wyprawę przez piękne kultury miejsc i narodów, w jakich się znaleźli... Polska, Szwecja, Izrael, Rosja i syberyjska tajga... - to tam zawędrujemy wraz ze stronami tej książki, towarzysząc ramię w ramię jej bohaterom, a więc Czarnej Jolce, Susannie, Ewie, oraz małżeńskiej parze Salka i Róży...

Pozycja "Jak ziarnka piasku" stanowi bardzo ciekawe, barwne i inteligentne połączenie fabularnej powieści, ze swoistym reportażem, opartym na rozmowach, relacjach i wspomnieniach prawdziwych postaci. Wspomnieniach osób, które to przeżyły w swoim życiu nie jedno, i które to podzieliły się nimi z autorką tej książki, często w bardzo zaskakujących i specyficznych okolicznościach. Tym samym mamy tu do czynienia zarówno z barwną fabułą, nagłymi zwrotami akcji, nieprzewidywalnymi wydarzeniami i silnymi emocjami, jak i także z autentyczną prawdą, której to nie zastąpi nawet najlepsza, fikcyjna fabuła.... To zwyczajne opowieści o życiu zwykłych ludzi, które to jednak często poruszają, wzruszają i fascynują nas bardziej, aniżeli najpoczytniejsza, bestsellerowa powieść...

Każda z tych zawartych tu czterech mini opowieści, jest inna. Niemniej wszystkie mają w sobie to nienazywalne coś, co każe czytelnikowi wejść w tę historię, stać się jej pobocznym uczestnikiem, żyć życiem jej bohaterów przez ten czas lektury... Niektóre z nich są bliższe nam i naszym polskim realiom, inne zaś są bardziej zatopione w emigracyjnej, odmiennej już kulturze, zaś jeszcze inne stanowią pomost pomiędzy tym co polskie, a tym co emigracyjne... Na mojej osobie największe wrażenie wywarło opowiadanie pt. "Nocna opowieść - Ewa", w którym to leżąca w szpitalnej sali autorka, spotyka niezwykłą kobietę o imieniu Ewa. która to dzieli się z nią opowieścią o swoim dramatycznym życiu... Opowieścią o trudnym sierocym dzieciństwie, edukacji i podjęciu pracy w zawodzie pielęgniarki, oraz wielkiej miłości do pewnego lekarza - Artura, która to zakończyła się ich małżeństwem... Z dalszej opowieści kobiety dowiadujemy się o wyjeździe męża do Szwecji, gdzie to lekarze zarabiali o niebo większe pieniądze, o tęsknocie małżonków do siebie, wreszcie o próbach uzyskania paszportu i zgody na stały pobyt Ewe w Szwecji, co wiązało się najpierw z oficjalnym rozwodem, a następnie fikcyjnym ślubem ze szwedzkim kolegą Artura... Oczywiście, jak to zwykle w życiu bywa, los sprawił psikusa tym trojgu bohaterom, pisząc dla nich swoją własną, wzruszającą i bolesną historię... Opowieść ta poruszyła mnie swoją prostotą, zwyczajnością, prawdą bijącą z zawartych tu słów, przy których to uroniłam nie jedną łzę...

Największą siłą tej książki jest to, iż jej autorka - Anna Winner, potrafi słuchać swoich rozmówców... Słuchać, nie ingerować w ich narrację, a następnie przenosić ją na karty swojej literackiej opowieści. Przenosić wraz z zawartymi w niej emocjami, wzruszeniami, prawdą. I czytając każde z tych czterech opowiadań czujemy się dzięki temu nie jako obcy czytelnik, ale jako bezpośredni uczestnik rozmowy autorki z bohaterami jej książki. Myślę, że to niezwykły dar Pani Anny, która potrafi tworzyć opowieść fabularną z reporterskim bagażem emocji, co jest wielką rzadkością we współczesnej literaturze. Ponadto bardzo ważny w tej książce jest także język, jakim to posługuje się tu autorka. Otóż jest to na wskroś współczesny, codzienny, naturalny sposób mówienia i pisania, który to przy tym jednak dba i ceni sobie piękno polskiego języka.

"Jak ziarnka piasku" to doskonała propozycja dla wszystkich czytelników spragnionych poruszających, mądrych i szczerych opowieści o zwyczajnym życiu, które to rozgrywało lub rozgrywa się gdzieś obok nas. To historie o ludzkich dramatach, miłościach, rozstaniach, ale także i przemianach społeczno-historycznych, w które to uwikłani byli zarówno Polacy, jak i obywateli innych państw Europy. Myślę, że zbiór tych czterech opowiadań przypadnie także do gustu wszystkim tym, którzy w swoim życiu zetknęli się z zagadnieniem emigracji, czy to na własnej skórze, czy też za sprawą bliskich im osób. Prawdą bowiem wydaje się to oto stwierdzenie, iż ten kto nigdy nie musiał opuścić swojej ojczyzny, ten nigdy nie zrozumie w pełni tych, którym dane było to zrobić...

Książka Pani Anny Winner niesie sobą opowieść o prawdziwym, nieprzewidywalnym, zaskakującym i nie zawsze sprawiedliwym życiu, którego to poznawanie oczyma innych, stanowi niezwykle intrygujące i fascynujące doświadczenie. Doświadczenie, jakiego z pewnością długo nie zapomnę i które to także w jakimś stopniu uczyniło mnie silniejszą i mądrzejszą osobą, która to dzięki tej książce odrobinę lepiej rozumiem ten świat i to nasze życie... Polecam wszystkim sięgnięcie po tę opowieść, gdyż jest w niej zawarta najszczersza prawa o życiu, jaką tylko może przynieść sobą literatura...