Wojny Szpiegów | Autor: Adam Brookes

Miłośników spiskowych teorii dziejów jest nadal wielu. Ich sposób myślenia ujawnia się zwłaszcza, gdy wybuchają konflikty między państwami oraz trwają lokalne konflikty. Budzące się wewnętrzne napięcia w różnych krajach powodują, że ,,spiskowcy” uaktywniają się i w każdych działaniach rządu widzą próby manipulowania ludźmi. Choć wielu wyśmiewa takie papierowe spiski, to jednak dają one wiele do myślenia. Czyż większość konfliktów państwowych nie jest wynikiem działań obcych wywiadów, o których dążeniach wie tylko niewielka liczba osób. Na ten temat powstało już wiele doskonałych powieści autorstwa takich uznanych pisarzy, jaki Robert Ludlum, czy Frederick Forsyth. Czy Adam Brookes podąża ich śladami, czy tworzy zupełnie nową koncepcję powieści szpiegowskiej?

Debiutancka powieść Brookesa Noc ślepowrona została nagrodzona wieloma prestiżowymi nagrodami i spowodowała niejako renesans szpiegowskiego nurtu literatury popularnej. W kolejnej powieści Wojny szpiegów powraca do wykreowanego przez siebie bohatera. Dziennikarz, a zarazem szpieg Philip Mangan zostaje zdemaskowany. Jego kariera legła w gruzach i nie ma już żadnych perspektyw na oczyszczenie własnego imienia. W obawie o życie postanawia ukryć się w Afryce Wschodniej. Niestety pozorny spokój nie trwa zbyt długo. Philip staje się świadkiem zamach terrorystycznego, a w nocy kontaktuje się z nim tajemniczy Chińczyk obiecujący informacje o organizatorach zamachu. W ten sposób Mangan znajduje się w epicentrum ważnych wydarzeń i znów zwraca na siebie uwagę. W międzyczasie w Hongkongu, tuż po spotkaniu z agentką prowadzącą Trish Patterson, zostaje zamordowany współpracownik MI6. W wyniku splotu nieoczekiwanych wydarzeń Trish i Philip muszą współpracować. Czy uda im się przeżyć i pokonać przeciwników, czy może staną się nieświadomymi niczego narzędziami w rękach wroga?

Mimo, że nie czytałam pierwszej części przygód Mangana, to bardzo szybko została wchłonięta w świat międzynarodowych intryg i utarczek organizacji szpiegowskich. Co prawda odwołania do poprzedniego tomu pojawiały się kilkukrotnie, to nie wpływało to na moje zrozumienie fabuły, czy sytuacji bohaterów.

Na uwagę zasługuje kreacja głównego bohatera, który na pewno ma w sobie coś z autora. Brookes jest bowiem zagranicznym korespondentem BBC i wielokrotnie przebywał w miejscach opisywanych w powieści. Nasz bohater podróżuje niemalże po całym świecie. W Londynie wkracza do siedziby MI6, by udać się do Oksfordu, a potem Etiopii, Chin, Afryki, czy Tajlandii. Bez względu w jakim zakątku świata obecnie się znajduje, to nie może narzekać na nudę. Poznaje interesujących ludzi o nie zawsze czystych intencjach i staje się świadkiem ważnych wydarzeń. Zostaje wplątany w aferę na szeroką skalę, która wydaje się być tylko spiskiem azjatyckim, ale czy tak naprawdę jest?

Wraz z bohaterem próbujemy dowiedzieć się więcej na temat szpiegowskiej intrygi, w którą nieświadomie zostaje wplątany dziennikarz. Na jego drodze stoją ludzie o podwójnej moralności, którzy nie cofną się przed niczym, aby ochronić swoje interesy. W ten sposób Mangan musi wykorzystać swoje umiejętności szpiegowskie, aby pozostać przy życiu i sprawdzić komu może zaufać.

Czytelnicy lubiący wartką akcję i widowiskowe sceny na pewno będą usatysfakcjonowani zawrotnym tempem szpiegowskiej fabuły. Czyhające na głównego bohatera przeszkody potęgują wrażenie stałego pędu i atmosfery wiecznego zagrożenia. Jestem przekonana, że żaden czytelnik nie będzie nudził się podczas czytania Wojen szpiegów. Jest to powieść wciągająca już od pierwszych stron i mimo pozornego zagmatwania wynikającego z wielu wątków, to sposób ich ukazania nie przytłacza czytelnika. Mimo, że kilka kwestii nie zostaje należycie wyjaśnionych, to wydawać się może, że powrócą one nieraz w kolejnych tomach. Całość wydaje się logiczna i spójna, mimo, że zakończenie nie należy do oryginalnych. Jednakże podczas lektury nie doskwierała mi nuda, a wręcz wsiąkłam w szpiegowski świat.

Polecam tę książkę z uwagi na świetnie zbudowaną atmosferę zagrożenia i misternie skonstruowaną intrygę. Moje uznanie zyskał także główny bohater, który wbrew pozorom nie jest żadnym nadczłowiekiem. Autor z reporterską zręcznością tworzy plastyczny i niezbyt przytłaczający opis powieściowego świata. Nie epatuje także detalistycznymi opisami morderstw, ani nie zagłębia się w analizy społeczno-polityczne. Wojnę szpiegów uznać można zatem za doskonałą formę rozrywki, która ubarwni niejeden ponury zimowy wieczór.