Spacer Po Wenecji | Autor: Lucy GordonIndia Grey

Każdy z nas, jeśli jeszcze tego nie uczynił, chciałby chociaż raz odwiedzić Wenecję. W dzisiejszych czasach, gdy człowiek nie może obejść się od samochodu, dobrze jest odciąć się od tej szarej rzeczywistości i wyjechać na północ Włoch, gdzie wydaje się że czas stoi w miejscu. „Spacer po Wenecji” jest zbiorem trzech opowiadań autorstwa Lucy Gordon oraz Indii Grey, które mniej lub bardziej powiązane są z Wenecją.

SZKLANE SERCE Z WENECJI

Helena – piękna modelka, która zostaje wdową po właścicielu fabryki szkła Antonio, postanawia jechać na Murano, aby sprzedać majątek po nim odziedziczony. Przypadkowo jednak, poznaje plany i opinię, jaką ma o niej właściciel konkurencyjnej fabryki, który równocześnie jest krewnym Antonia. Z racji, że Pan Salvatore traktuje ją bardzo przedmiotowo, Helena zmienia swoje plany i postanawia postawić fabrykę znów na nogi, z czego mężczyzna nie jest zadowolony. Podczas licznych spotkań wywiązuje się jednak nić między Heleną a Salvatorem, ale czy dwa tak mocne charaktery połączy jakaś szczególna więź?

Historia ta ukazuje nam, jak człowiek może bezpodstawnie oceniać innych i z jakimi skutkami się to wiąże. Opowiadanie podzielone jest na rozdziały i praktycznie od samego początku jesteśmy w stanie przewidzieć bieg zdarzeń pomiędzy głównymi bohaterami. Autorka skupia się głównie na grze pozorów, tego jak przez pryzmat różnych czynników odbieramy pewne osoby bądź sytuacje, które najczęściej są całkiem różne od rzeczywistości.

KARNAWAŁ W WENECJI

Podczas burzy Pietro stojąc przy oknie dostrzegł postać, która stoi na dziedzińcu jego domu. Niewiele się zastanawiając poszedł po nią i zaprosił ją by weszła do środka. Okazało się, że tajemniczą kobietą jest Ruth, była miłość jego kuzyna Gino. Kobieta jest na skraju psychicznej ruiny, gdyż po napaści, która miała miejsce przed rokiem miewa zaniki pamięci i chce, aby Gino pomógł jej przypomnieć sobie niektóre fragmenty z życia przed tą tragedią. Po zapoznaniu się z sytuacją kobiety, Pietro postanawia zatrudnić ją w swojej firmie, aby kobieta bezczynnie nie czekała na ukochanego. Czy Gino wróci do Ruth i pomoże jej odbudować to, co w jedną noc zostało tak szybko zniszczone?

Autorka przedstawia sytuację Ruth, której wydaje się, że jest niezrównoważona psychicznie, tylko z tego powodu, że nie może przypomnieć sobie zdarzeń mających miejsce przed rokiem. Zwraca ona uwagę jak środowisko w jakim przebywamy wpływa na nasze samopoczucie i psychikę. Niekiedy tylko zainteresowanie drugiej osoby wystarcza nam byśmy czuli się lepiej i tak było w przypadku Ruth, której Pietro poświęcił czas i pomógł jej wyjść z depresji powypadkowej.

PREMIERA W WENECJI

Sarah jest samotną matką, która stara się wychować córkę najlepiej jak potrafi. Jak każda porzucona kobieta, ma wiele kompleksów, które sprawiają że jej samoocena jest bardzo niska. Na wieczorze panieńskim siostry, zaczepia ją przystojny mężczyzna o nietutejszej urodzie, jednak ucieka ona przed nową znajomością. Nie na długo… Okazuje się, że owy mężczyzna jest znanym reżyserem i sąsiadem jej siostry w Toskanii, gdzie ma się odbyć przyjęcie weselne Angeliki. Lorenzo jest Sarah całkiem obcy, jednak ona jemu nie do końca. Jest coś, co od lat mężczyzna chce zdobyć i teraz ma to na wyciągnięcie ręki, musi jedynie nawiązać współpracę z Sarah, ale to nie będzie takie proste zadanie…

Autorka przedstawia w tej historii identyczną sytuację życiową głównych bohaterów – obydwoje zostają porzuceni przez ukochane osoby, następnie analizuje to, jak każdy z nich radzi sobie w takiej sytuacji. Jest to jednak zderzenie dwóch różnych światów, gdyż Sarah to samotna matka, której brakuje do przysłowiowego pierwszego, natomiast Lorenzo to bogaty i sławny reżyser. Obydwoje mają mocne charaktery i wszystko wiedza najlepiej czym niejednokrotnie komplikują sobie życie, stąd rozwój wydarzeń jest bardzo wolny.

„Spacer po Wenecji” jest to książka, na której delikatnie się zawiodłam. W dzisiejszych czasach, ciężko stworzyć dzieło, które będzie jedyne w swoim rodzaju i mocno niepowtarzalne, aczkolwiek zbiór tych opowiadań nie zaskoczył mnie kompletnie. Co więcej, koniec każdego z nich był bardzo oczywisty i mogę śmiało stwierdzić, że całe historie tworzą jeden schemat. Książka jest napisana prostym językiem, czyta się ją dosyć szybko, na co ma też wpływ podzielenie książki na części. W przypadku polecenia książki, ciężko jest znaleźć mi odpowiednie grono odbiorców. Podejrzewam, że książka jest skierowana dla niewymagającego czytelnika, który chce przeczytać cukierkowe opowieści, bardzo trywialne i przewidywalne. Osobiście nie zdecydowałabym się przeczytać książki jeszcze raz, gdyż ani jedna z historii nie porwała mnie. Największym plusem dla mnie jest to, że wątki powiązane są z Wenecją, a ja sama kocham Włochy, ale czy to wystarczający powód, by poświęcać jej czas, to każdy musi odpowiedzieć sobie sam.