Wiatrogon Aeronauty | Autor: Jim Butcher

Powietrzne bitwy, arystokratyczne rody, walka o władzę i wyraziści bohaterowie – tak w dużym skrócie można by podsumować książkę Jima Butchera, otwierającą serię pt. „Podniebne kasztele”.

Akcja rozpoczyna się w tytułowych podniebnych kasztelach, gdzie splatają się losy ludzi, których pozornie całkowicie nic ze sobą nie łączy. Dziedziczka bogatego i wpływowego rodu, która wstępuje do gwardii, żeby walczyć w obronie ojczyzny i honoru swojej rodziny. Kapitan zniszczonego statku handlowego, który zrobi wszystko, aby zdobyć pieniądze na odbudowanie swojego latającego domu. Córka ubogiego wytwórcy mięsa i ostatnia z najbiedniejszego rodu, dla której polityka, walka o władzę i pieniądze to szczyt głupoty i która woli spędzać czas, rozmawiając ze swoim kotem Rowlem. Ekscentryczny starzec, który wie więcej niż wszyscy inni tam obecni, ale jego wypowiedzi wydają się pozbawione jakiegokolwiek sensu w uszach pozostałych. Genetyczny wojownik świetnie wprawiony w walce, który czuje się wśród tych ludzi wyobcowany. Eteryczka ucząca się u dziwacznego mistrza, która widzi i słyszy nieco więcej niż cała reszta. I wizjonerski kasztelan, który zna się tak dobrze na nauce i strategii, i dzięki któremu ścieżki wszystkich tych bohaterów się przecinają, łącząc w jedną. Wspólnie zostają oni wysłani na wyprawę, która zmieni nie tylko ich życia, ale także losy wszystkich mieszkańców podniebnych kaszteli.

Z całą pewnością na plus mogę zaliczyć w tej powieści kreacje bohaterów. Nie są to sztampowo zbudowane postaci, które można znaleźć w każdej pierwszej lepszej książce, ale niemalże prawdziwi ludzie z krwi i kości, którzy łączą w sobie pozytywne i negatywne cechy. Każda z tych osób przeżywa osobiste dramaty i dylematy, a także rozwija się wraz z akcją powieści.

Fabuła sama w sobie poprowadzona jest bardzo dobrze, nie sposób tutaj niczego zarzucić. Brak w niej jakichkolwiek dziur fabularnych, a każdy wątek toczy się w odpowiednim tempie. Styl pisania sprawia, że czytelnik nie chce odkładać książki i zanim się obejrzy, już czyta ostatnie akapity.

Bardzo podoba mi się sama idea świata przedstawionego przez autora. Nie jest to może absolutnie pionierska idea, ale nie należy ona również do stosunkowo często powielanych w ostatnim czasie.
W książce pojawia się również motyw dość wysokiej rangi kotów w tamtejszym społeczeństwie. Z tym spotkałam się już niejeden raz, ale nie razi to w żaden sposób.

Nie jestem ekspertem, jeśli chodzi o książki steampunkowe, ale moim zdaniem ta ma w sobie absolutnie wszystko, czego potrzebuje dobra powieść. Fabułę, która wciąga tak bardzo, że nie sposób się od niej oderwać. Bohaterów, z których połowę można nienawidzić i gardzić nimi, a z resztą można się utożsamiać. Świetnie rozegrane relacje międzyludzkie, a także międzygatunkowe. Perfekcyjnie wplecione akcenty fantastyczne, które nadają całości niepowtarzalnego klimatu.
Jim Butcher nie jest z pewnością amatorem, jeżeli chodzi o kreowanie pochłaniających czytelników książek, ale to chyba jedna z pierwszych jego powieści utrzymanych w podobnym tonie. Muszę przyznać, że postawił samemu sobie bardzo wysoką poprzeczkę, więc mam ogromną nadzieję, że kolejna część przygód kapitana Grimma, członków jego załogi oraz intrygującego kasztelana Addisona nie zawiodą moich bardzo wygórowanych oczekiwań.

Uważam, że książka jest bardzo godna polecenia nie tylko dla wielbicieli gatunku, ale też dla każdego, kto szuka ciekawej pozycji pozwalającej zarówno zabić czas jak i przenieść się w całkowicie inny świat, w którym można przeżyć niezapomniane przygody.