Trzeci Biegun | Autor: Marek Kamiński

To miał być studniowy spacer od jednego do drugiego bieguna Europy. W 2015 roku Marek Kamiński, autor Trzeciego bieguna, wyruszył w pieszą wędrówkę z rosyjskiego Kaliningradu do Santiago de Compostela w Hiszpanii. Od „biegunu rozumu” - grobu Immanuela Kanta - po „biegun wiary”, grób świętego Jakuba Apostoła, który jest najpopularniejszym celem pielgrzymek Europejczyków. Był zaprawiony w bojach. Wcześniej zdobył już oba polarne bieguny Ziemi, wspiął się na Mont Blanc. Kilimandżaro i przeszedł Pustynię Gibsona w Australii, dopiero wędrówka drogami i bezdrożami Europy okazała się jego najtrudniejszym przedsięwzięciem. Była to nie tylko wyniszczająca, licząca ponad trzy tysiące kilometrów trasa, ale również podróż w głąb siebie. A także w głąb historii Europy, gdyż drga Marka Kamińskiego wiodła przez pola wielkich bitew i przecinała fronty największych wojen ludzkości.

Na samym początku muszę powiedzieć, że ogromnie podziwiam Marka Kamińskiego za odwagę i samozaparcie, by do kończyć tę niezwykle trudną podróż. Ja nie porwałabym się na coś takiego. Owszem, sporo chodzę, ale nie mam kondycji, żeby pokonać tyle kilometrów na własnych nogach. Poza tym bałabym się, że coś mi się po drodze stanie. Jednak dobrze jest mi w domu.

Zupełnie nie wiedziałam, czego mogę spodziewać się po tej publikacji. Nie słyszałam wcześniej o Marku Kamińskim, do czego przyznaję się ze wstydem. Jakie są moje wrażenia po lekturze Trzeciego bieguna? Książka przede wszystkim ma niezwykły klimat. Duchowy. Bije od niej spokój. Marek Kamiński skupił się głównie na opisywaniu swoich przeżyć wewnętrznych. Towarzyszyły mu Biblia i modlitwa.

Nie dało się nie odczuć tęsknoty Marka Kamińskiego za jego rodziną. Przebywał w końcu 4 miesiące poza domem. Nie umiałabym się zdobyć na coś takiego. Często wyjeżdżam, ale taki szmat czasu bez rodziny? Nie, to nie dla mnie.

Niektóre fragmenty bywały nużące. Autor nieco zbyt szczegółowo podszedł do aspektów historycznych. Poza tym nie mam większych zastrzeżeń co do treści. Książkę czyta się dość szybko, choć warto chwilę zastanowić się nad słowami Marka Kamińskiego. Całość uzupełniają zdjęcia, które dopowiadają to, czego nie sposób opisać słowami. Urzekło mnie to, że autor opowiada o miejscach przez pryzmat mieszkających tam ludzi.

Początkowo myślałam, że będzie to przewodnik turystyczny. Nawet pod tym kątem nastawiłam się na lekturę. Trzeci biegun nie należy do tego typu literatury. Czy czuję się z tego powodu rozczarowana? Ani trochę. To była zupełnie inna relacja z podróży niż te, z jakimi miałam do czynienia do tej pory. Marka Kamińskiego chce się słuchać. Wiele oddałabym za to, żeby móc usłyszeć od niego o tej wyprawie osobiście.

Nie wiem, czy ta publikacja przypadnie do gustu osobom niewierzącym. Autor jednak dość często wspomina o swoich duchowych przeżyciach. Nie jestem pewna, czy tacy czytelnicy będą w stanie wczuć się w klimat Trzeciego bieguna. Nie odradzam im sięgania po tę lekturę, ale radzę zastanowić się dobrze nad decyzją. Ludzie wierzący nie będą mieli z tym większego problemu. Komu polecam tę publikację? Przede wszystkim tym czytelnikom, którzy chcą przeczytać relację z podróży w głąb samego siebie. Na pewno nie będą zawiedzeni tą książką. Wybierzcie się wraz z Markiem Kamińskim w tę niezwykłą podróż. Gwarantuję, że prędko jej nie zapomnicie.