Wakacje Nad Morzem. Historia Miłosna Jane Austen | Autor: Carolyn V. Murray

„Związek przyczynowo-skutkowy między bogactwem a głupotą nieustannie mnie fascynował.”

Jane Austen. Nazwisko, z którym zetknął się każdy, kto chociaż trochę interesuje się literaturą. Autorka, która wykreowała nieśmiertelne postaci Elizabeth Bennet i Fitzwilliama Darcy’ego, a także miłość, o jakiej marzy teraz niejeden z nas. Pomimo tak dogłębnej analizy uczuć i uniesień, sama Jane Austen nigdy nie wyszła za mąż. Znane nam jej życie miłosne nie jest zbyt obfite, skąd więc pisarka tak dobrze wiedziała, o czym pisze? To pytanie było głównym natchnieniem Carolyn V. Murray – autorki „Wakacji nad morzem”.

W powieści tej Jane przedstawiona jest jako młoda, dwudziestokilkuletnia kobieta, której pasją jest pisanie. Wychowana w wielodzietnej rodzinie, której ojciec sprawował funkcję wielebnego, Jane od dzieciństwa marzyła o swojej wielkiej miłości. Dlatego poznawszy Toma Lefroy’a, przystojnego i zabawnego studenta prawa, który był miłą odskocznią od nudnych, przestrzegających konwenansów mężczyzn, Jane bardzo szybko poczuła zauroczenie jego osobą. Niestety szczęście dziewczyny nie trwało długo, ponieważ pod naciskiem rodziny, Tom zmuszony był znaleźć kandydatkę na żonę o równie wysokiej pozycji społecznej, której Jane niestety nie posiadała. To wtedy po raz pierwszy uderzyła ją gorzka rzeczywistość. Czasami silne uczucie nie wystarcza, aby dwoje ludzi mogło razem spędzić życie. Majątek i pozycja społeczna to bardzo istotne czynniki, a Austenowie niestety nie posiadali żadnego z nich. Przeżywszy tak dotkliwe rozczarowanie, Jane zmuszona była do zmiany swoich poglądów na temat otaczającego ją świata.

Opowieść ta to nie tylko historia miłosna. To historia o młodej kobiecie wyprzedzającej swoją epokę. O kobiecie, która nie przestrzegała obowiązujących wtedy konwenansów, która nie wstydziła się mówić szczerze i otwarcie tego, co sądziła. O kobiecie, która potrafiła uważnie obserwować otaczającą ją rzeczywistość i wykorzystywać ją w swoich opowiadaniach. A także o rodzinie. Siostrzana miłość Jane i Cassie, które ostatnie połączyło podobne rozczarowanie miłosne, była czymś, co podtrzymywało obie kobiety na duchu. Również wsparcie ojca, który potrafił zrozumieć miłość Jane do pisania i nigdy nie robił jej z tego powodu wyrzutów, a wręcz zachęcał ją do rozwijania swoich pasji. Nie ma na świecie niczego, co mogłoby się równać z takim oddaniem, jakim darzą się członkowie jednej rodziny. Mogą się czasami ze sobą nie zgadzać, a nawet kłócić, jednak ostatecznie zawsze się wspierają i stoją za sobą murem.

To także opowieść o oczekiwaniu, stracie i rozczarowaniu. Jane przechodzi ogromną metamorfozę od dziewczyny marzącej o uprzejmym i w każdym calu idealnym mężczyźnie, z którym będzie mogła wychować małą gromadkę dzieci, do kobiety, która zdaje sobie sprawę, że prawdziwe uczucie jest niesamowicie rzadkie i często prawdziwa miłość nie ma nic wspólnego z oczekiwaniami. Co wcale nie znaczy, że jest ona gorsza. Wręcz przeciwnie. Czasami rzeczywistość przekracza nasze oczekiwania w sposób, w jaki nigdy byśmy się tego nie spodziewali.

Autorka ukazuje również różnice warstw społecznych w ówczesnym społeczeństwie przez pryzmat dziewczyny, której pozycja społeczna sprawia, że nie jest szczególnie pożądaną kandydatką na żonę. Większość przedstawicieli wyższych sfer to mało inteligentni ludzie, którzy przejmują się jedynie opinią społeczną.

Ciekawym zabiegiem zastosowanym w książce było ukazanie jak sytuacje, które przydarzały się Jane w prawdziwym życiu, skutkowały w zmianach pisanych przez nią opowieści. Żaden pisarz nie czerpie swojego natchnienia z pustego naczynia, każdy w mniej lub bardziej kreatywny sposób bierze realny świat i przekształca go w rzeczywistość, którą kreuje. Humory Jane miały znaczny wpływ na to, co przydarzało się jej bohaterom, a poznani przez nią ludzie stawali się materiałem, który wykorzystywała potem w tworzeniu postaci, które teraz znane są nam wszystkim.

Powieść napisana jest bardzo lekkim piórem, czyta się ją bardzo szybko i bez oporów. Fabuła co prawda nie jest szczególnie porywająca i nie zapiera tchu, ale uważam, że sprawdza się świetnie jako książka na zimny , nudny wieczór. Każdy z nas może przez chwilę poczuć atmosferę ówczesnych czasów, gdzie kobieta pokroju Jane Austen była wyjątkową osobistością i pozostaje nią po dziś dzień.