Mock | Autor: Marek Krajewski

Dziś przeniesiemy się do roku 1913, gdzie we Wrocławiu swoje kolejne przygody przeżywa Eberhard Mock. Co czekało go tym razem?

Młody wachmistrz kryminalny Eberhard Mock może stracić wszystko. Dał się wplątać w obyczajowy skandal, grozi mu wyrzucenie z policji. Nie może pogrzebać kariery, zbyt wiele ma do stracenia. Z wściekłą determinacją rzuca się w wir śledztwa, które jest boleśnie nieprzewidywalne – albo ocali jego karierę, albo doprowadzi go do upadku. W Hali Stulecia znaleziono nagie ciała czterech gimnazjalistów. Nad nimi niczym makabryczny Ikar wisi trup mężczyzny ze skrzydłami u ramion. Czy to zbiorowe samobójstwo, a może rytualny mord? Kto jest winny? Żydzi? Masoni? Mock nie przypuszcza nawet, że ta sprawa otworzy przed nim najmroczniejsze zakamarki ludzkiej duszy. I sam przekona się, że w jego zawodzie nie ma miejsca ani na zaufanie, ani na litość. Musicie przyznać, że wydawca przygotował dla nas interesujący opis. Czy faktycznie tak było?

Po lekturze Dumy w Breslau byłam nieco rozczarowana. Poprzednia część średnio przypadła mi do gustu. Autor nie do końca wykorzystał jej potencjał. W przypadku Mocka było zupełnie inaczej. Wciągnęłam się w historię już od pierwszych stron i nie mogłam ani na chwilę odłożyć książki.

Niemal za każdym razem, gdy piszę o kolejnej części cyklu, grzmię, że trzeba zacząć jego lekturę od pierwszej części. W tym przypadku wyjątkowo tego nie zrobię. Marek Krajewski przypomina, jak wyglądały początki kariery Eberharda Mocka. To zdecydowanie ułatwi zadanie czytelnikom, którzy po raz pierwszy sięgają po powieść tego autora. Czytając o tym, jak zaczynał, uśmiechałam się. Miło było sobie przypomnieć co działo się, gdy główny bohater rozpoczynał pracę. Aż zrobiło się sentymentalnie.

Marek Krajewski w Mocku wspiął się na szczyty swojego kunsztu literackiego. Intrygi, o których mamy okazję przeczytać, wbijają w fotel. Powieść jest nieprzewidywalna i ma swój nieco mroczny klimat. Jeśli nie przeszkadzają wam dym papierosowy i speluny, możecie zajrzeć do tego Wrocławia. Tylko ostrzegam, kolorowo tu nie będzie.

Autor jak zwykle zadbał o to, by wszystkie szczegóły dotyczące dawnego wyglądu miasta były dopięte na ostatni guzik. Nie jestem w stanie znaleźć niczego, do czego mogłabym się przyczepić. Dzięki Markowi Krajewskiemu przeniosłam się w czasie i znalazłam się w zupełnie innym miejscu. To było niesamowite. Ogromne wyrazy uznania dla autora.

Nie spodziewałam się tego, że poznam Eberharda Mocka na nowo. Wydawało mi się, że wiem już o nim wszystko i nic nie będzie w stanie mnie zaskoczyć. Uwierzcie mi. Pomyliłam się i to bardzo. Marek Krajewski pozwala jeszcze raz odkryć urok tego bohatera. I robi to w mistrzowski sposób.

Jestem głodna kolejnych wrażeń. Po zakończeniu lektury czułam się tak, jakbym odstawiła czekoladę, od której jestem uzależniona. Cierpię teraz na mockowy głód. Chętnie przeniosłabym się znów do Wrocławia. Komu mogę polecić tę książkę? Fanom cyklu, to na pewno, choć podejrzewam, że oni już dawno są po lekturze i podobnie jak ja czekają na więcej. Myślę, że fani kryminałów retro również będą oczarowani tą powieścią i jej niepowtarzalnym klimatem. U żadnego innego autora czegoś takiego nie znajdziecie. Marek Krajewski jest jedyny w swoim rodzaju i na pewno nie można go podrobić.