Zabójcze Umysły Tom 1 Ostre Cięcie | Autor: Max Allan Collins

Ostre cięcie autorstwa Maxa Allana Collinsa z każdej strony okładki reklamuje swój związek z serialem „Zabójcze umysły". Podejrzewam, że całkiem sporo osób właśnie dlatego sięga po tę książkę. Ja na pewno. Zresztą skądinąd po jej przeczytaniu sprawdziłam autora, który właściwie głównie zajmuje się pisaniem właśnie takich powieści – bazujących na serialach, opisujących dalsze losy lub konkretne przygody, a właściwie najczęściej sprawy bohaterów (jak w przypadku np. „CSI" czy „Z archiwum X").

Fabuła jest analogiczna do jednego odcinka serialu – bardzo dobrze poprowadzona akcja, bohaterowie niezmiennie metodyczni, analizują wszystkie informacje i stawiają odważne hipotezy łącząc fakty.

„Coś na kształt półuśmiechu wyrzeźbiło głęboką bruzdę na policzku Gedeona.
- Morderca stara się nie dać złapać policji. Wprawdzie część psychiatrów twierdzi, że nikt przy zdrowych zmysłach nie popełniłby takiej okropnej zbrodni, ale ten, kogo szukamy, wie, że to, co robi, jest złe.. przynajmniej w oczach społeczeństwa. I dlatego zamazuje swoje ślady. – Gedeon lekko uniósł ramiona. – Możemy przyjąć, że jest „świrem".. co niekoniecznie musi oznaczać, że jest niepoczytalny."

- Ostre cięcie, Max Allan Collins -

Dla fana serialu to jest to czego szukał.
Niestety jak dla mnie to koniec zalet książki.

Od samego początku zaczynamy dokładnie jak w odcinku „Zabójczych umysłów" – jest wprowadzenie do zbrodni. Kiedy już już zaczynałam przenosić się na dobre do rzeczywistości opisanej w książce, gruchnęły opisywane myśli oprawców, co mnie zwyczajnie rozbroiło, jednocześnie całkowicie wybijając z rytmu. Autor tak bardzo chciał zaznaczyć, że scena jest opisywana z innej perspektywy, że po prostu przesadził. Domyślam się, że serial jest łatwiejszym środkiem przekazu kiedy chodzi o przedstawianie różnych perspektyw, ale to było po prostu nierzeczywiste. Widać było rękę narratora co nie było zamierzonym działaniem autora.

Po książki tak bardzo powiązane z serialem, sądzę, że najczęściej sięgają fani lub po prostu osoby znające fabułę serii. Dlatego nie jest zaskakującym, że autor swobodnie nawiązuje do fabuły serialu. Za to niezrozumiałym jest dla mnie tak szczegółowe opisywanie bohaterów, zwłaszcza w pierwszej części książki autor popada w manię opisywania cech zewnętrznych, a przede wszystkim ubrań bohaterów. Nie wiem dlaczego muszę wiedzieć, że „Hotchner znów był w garniturze, a Gideon założył dżinsy i pulower". Jest tego za dużo i o niebo zbyt szczegółowo. Jeżeli autor chciał w ten sposób cechami zewnętrznymi nawiązać do cech wewnętrznych, to ani razu mnie to nie przekonało.

Gdybym miała jednym zdaniem opisać książkę byłoby to „Dobra fabuła, doskonali bohaterowie, słaby autor książki". Niestety, przy takim doświadczeniu pisarskim oczekiwałabym dużo więcej umiejętności właśnie pisarskich. Których w tej książce raczej się nie zazna. Wielka szkoda, bo fabuła jest naprawdę dobra.

„- Do diabła – zaklął Malone. – Czyli teraz możemy się spodziewać hurtowych zabójstw? Szukamy kogoś w rodzaju Richarda Specka?
Gideon pokiwał głową.
- Nie wiem.. ale nie byłbym zaskoczony, gdyby teraz doszło do całej serii. Karmi wewnętrznego potwora.. a jego apetyt rośnie w miarę jedzenia."

- Ostre cięcie, Max Allan Collins -

Ważna informacja - jeśli zechcecie przeczytać „Ostre cięcie" to absolutnie nie czytajcie opisu z tyłu okładki, który niestety obficie opowiada nam zawartość książki. Dużo lepsza zabawa jest gdy się tego nie wie.

Komu polecam książkę? Każdy może po nią sięgnąć bez obaw, że nie zrozumie fabuły bez znajomości serialu. Ale chyba najlepiej będą się bawić fani Zabójczych umysłów.