Rekiny Wojny | Autor: Guy Lawson

Dzisiaj pohandlujemy trochę bronią, której nie mamy. Nie, to nie żart. Pozwólcie, że opowiem wam o trzech kolesiach z Miami, którzy zrobili w balona Pentagon i całkiem nieźle na tym wyszli. W każdym razie do czasu.

Wydawca na temat książki mówi nam: „Efraim szukał okazji, aby trochę zarobić i poimprezować. Postanowił wykorzystać do tego największego naiwniaka w USA – system zamówień publicznych Pentagonu. W styczniu 2007 roku on i jego dwaj kumple, Alex i David, wygrali kontrakt o wartości 300 milionów dolarów na dostawę broni dla amerykańskich żołnierzy w Afganistanie. Ponieważ jej nie mieli, kupili tanio starą zardzewiałą chińską amunicję od albańskich handlarzy i wysłali ją do Kabulu. Gdyby byli ostrożniejsi, może nigdy byśmy o nich nie usłyszeli. Trójka popalających trawę kumpli wkurzyła jednak kilka ważnych osób – od Moskwy po Waszyngton”.

Kiedy przeczytałam opis tej książki, zaczęłam zastanawiać się, jak to możliwe, że trzech imprezowiczów sprzedało broń, której nie mieli, Pentagonowi. Przecież takie rzeczy nie zdarzają się naprawdę... A jednak.

Trudno oceniać mi prawdziwą historię pod kątem tego, czy jest ciekawa, czy nie. Może być mniej lub bardziej szokująca. Ta, jakby to powiedziała moja siostra, wysadziła mnie z butów. Efraim był mózgiem całego przedsięwzięcia. Zdecydowanie nie chciałabym mieć z nim na pieńku. W zasadzie nic wspólnego też bym nie chciała z nim mieć. To człowiek, który ma w głębokim poszanowaniu innych. Dla Efraima ważne są 2 rzeczy: Efraim i pieniądze. Nic więcej się dla niego nie liczy. Zgubiła go jego przesadna pewność siebie. Gdyby użył mózgu, może i by nie wpadł. Wolał jednak tego nie robić. Może bał się, że od myślenia jego mózgownica się stopi? Alex miał najwyższe wykształcenie z całej trójki i Efraim dość długo próbował go upolować. David był prawą ręką Efraima, co nie znaczy, że od samego początku był przekonany do słuszności działań.

Publikacja Guya Lawsona to nie tylko opowieść o trójce znajomych, która postanowiła trochę dorobić do kieszonkowego w dość niekonwencjonalny sposób. Czytelnicy mają okazję, by zajrzeć za kulisy przetargów przeprowadzanych przez Pentagon. Zdziwiło mnie to, do jakich informacji mogą mieć dostęp zwykli obywatele. Nic, tylko sprzedawać wirtualną broń. Mam na zbyciu dwa chomiki bojowe, może uda mi się je opchnąć w korzystnej cenie.

Rekiny wojny to specyficzna publikacja. Podejrzewam, że nie każdy czytelnik będzie w stanie przez nią przebrnąć. Jeśli boicie się, że tematyka dotycząca broni was przytłoczy, mogę was uspokoić. Autor podszedł do niej w taki sposób, by wszyscy zrozumieli, o co chodzi. Książkę czytało się dobrze, nie miałam momentów, że czułam się przytłoczona informacjami. Guy Lawson odwalił kawał dobrej dziennikarskiej roboty. Całość uzupełniają zdjęcia. Trochę żałuję, że jest ich niewiele, ale poza tym nie mam większych zastrzeżeń.

W tym roku w kinach pojawił się film nakręcony na podstawie tej historii. Jeszcze go nie oglądałam, więc nie wiem, w jaki sposób reżyser podszedł do tematu. Muszę nadrobić zaległości. Czy polecam książkę? Tak. Komu? Trudno jest mi jednoznacznie określić grupę odbiorców. Nie wiem, komu może się spodobać, a komu nie. Musicie przekonać się o tym sami. Jeśli jednak lubicie niewiarygodne prawdziwe historie, to propozycja idealna dla was.