Na Progu Piekła Szlak Narkotykowy Z Kabulu Do Amsterdamu | Autor: Floyd McClung jr.

W tym roku Oficyna Wydawnicza VOCATIO wydała po raz kolejny książkę Na progu piekła. O czym ona jest i jakie są moje wrażenia po lekturze?

Na okładce czytamy: „Książka jest przejmującą opowieścią o ludziach narkotykowego szlaku prowadzącego z Amsterdamu przez Grecję, Turcję, Iran, Afganistan do Indii i Nepalu. Setki tysięcy młodych ludzi z zachodniego świata przemierza ten szlak w poszukiwaniu innego życia, innej prawdy i innych wzorców niż te, w których wyrośli. Opowieść jest bezpośrednią relacją młodego misjonarza, który wraz z rodziną zdecydował się żyć wśród tych wędrowców, aby móc do nich dotrzeć z Ewangelią. Slumsy Kabulu, koszmarne afgańskie więzienia czy stacja misyjna wciśnięta między dom publiczny a świątynię satanistyczną to miejsca toczącej się akcji. Ten wstrząsający dokument kryzysu wartości wśród młodzieży Zachodu jest jednocześnie porywającym świadectwem miłości i potęgi Najwyższego. Floyd McClung jr. przedstawia historię Bożego prowadzenia przez życie, historię autentyczną, o przełamywaniu lęku i pokonywaniu własnych barier w imię niesienia pomocy potrzebującym. Niełatwo odczytać Bożą wolę, jeszcze trudniej na nią odpowiedzieć, rezygnując z samego siebie. Jednak obawy okazują się nieuzasadnione, troska Boga o wszystkie aspekty życia misjonarzy nieustannie zaskakuje, a efekty tej współpracy znacznie przewyższają oczekiwania".

Przyznam szczerze, że opis mnie zaintrygował i postanowiłam zmierzyć się z książką, chociaż wiedziałam, że czeka mnie dość trudna lektura. Będę szczera, niesamowicie męczyłam się z tą publikacją. Robiłam wszystko, by jej nie czytać, ale w końcu się do tego zmusiłam. To było 280 stron drogi przez mękę.

Nie byłam w stanie wciągnąć się w opowieść Floyda McClunga Jr. Liczyłam na mocną lekturę, a niemiłosiernie się nudziłam. Czytanie tej publikacji zajęło mi parę ładnych dni. Jedno spotkanie z autorem w zupełności mi wystarczy. Nie podzielam przekonań autora. Jestem osobą wierzącą, ale momentami było dla mnie za dużo Boga w całej tej opowieści. Nie przypisałabym Mu aż tylu zasług.

Podejrzewam, że na moją negatywną opinię wpływ ma to, że nie trawię misjonarzy. Ludzie, którzy jeżdżą po całym świecie i próbują nawrócić innych, nie budzą mojego zaufania. Zaczęłam w pewnym momencie zastanawiać się, co podkusiło misjonarza, żeby wyjechać i osiedlić się w takim miejscu. Ja nie zdecydowałabym się na coś takiego. Dla mnie to była po prostu czysta głupota. Tacy ludzie nie chcą przyjmować Słowa Bożego i mają w głębokim poszanowaniu misjonarzy. W moich oczach każda osoba, która się tam wybiera, jest samobójcą. Teraz właściwie zaczynam zastanawiać się, czemu nie odpuściłam sobie lektury? Wiedziałam, że to będzie opowieść o misjonarzu. Mam poczucie zmarnowanego czasu.

Jeśli jesteście głęboko wierzącymi osobami, uważacie, że Ewangelia ma ogromną moc i nie macie nic przeciwko misjonarzom, którzy jeżdżą po świecie i głoszą Słowo Boże – możecie śmiało przeczytać tę książkę. Będzie miała dla was większą wartość niż dla mnie. Jeżeli jednak tak, jak ja, nie macie najlepszego zdania o misjonarzach, lepiej odpuśćcie sobie lekturę. Szkoda waszego czasu.

Nie twierdzę, że książka jest zła i należy omijać ją szerokim łukiem. Prawda jest taka, że trafiła na nieodpowiedniego czytelnika, który prawdopodobnie nie do końca zrozumiał, o co chodzi. Wybaczcie mi to, jestem tylko człowiekiem. Sami zadecydujcie, czy chcecie przeczytać Na progu piekła.