Arena 13 | Autor: Joseph Delaney

Do przeczytania tej książki skusiła mnie okładka. Kiedy patrzyłam na nią, miałam wrażenie, że patrzę na kadr z filmu o gladiatorach. Mam do nich słabość, więc postanowiłam przekonać się, co ma mi do zaoferowania Joseph Delaney.

Czym jest Arena 13? To miejsce, w którym walczą najlepsi wojownicy. Nieraz ociekało ono krwią. Leif chce zostać słynnym wojownikiem i zawładnąć Areną 13. Dobrze wie, że czeka go trudna przeprawa. Wynik walki na arenie nie zależy w sumie od zdolności wojowników. O ich życiu lub śmierci decyduje Hob. Los każdego z wojowników leży w jego rękach. Leif chce zemścić się na Hobie. Ma w tym osobiste powody. Jakie? Przez Hoba zginęli jego bliscy. Czy uda mu się osiągnąć zamierzony cel?

Na początku muszę powiedzieć, że podeszłam do tej książki z dość dużą dozą niepewności. Z podobną tematyką spotykałam się w filmach o gladiatorach. Nie wszystkie z nich były dobre. Trochę bałam się, że autor poda mi odgrzane wątki. Czy faktycznie tak było?

Autor mnie zaskoczył. Nie przypominam sobie gladiatorów, którzy podczas walk na arenie mieliby ze sobą laki. Co to takiego? To mechaniczne urządzenia broniące walczących ludzi. Trzeba było je zabić, by pokonać przeciwnika. Spotkaliście się już kiedyś z takim wątkiem? Ja nie i to mi się spodobało. lubię takie innowacje.

Niezwykle cenię sobie powieści, w których są wyraźnie zarysowani bohaterowie. Tutaj właśnie tak było. Poszczególnie postacie zapadają w pamięć. Leif mi zaimponował. Był młody, ale zdesperowany. Chciał pomścić śmierć bliskich. Za wszelką cenę. Nawet własnego życia. Za każdym razem, gdy na kartach powieści pojawiał się Hob, zalewała mnie krew. Jak ja tego skurczybyka nie trawię... Udusiłabym go gołymi rękami. Podejrzewam, że nie wielu innych czytelników zrobiłoby to samo.

Jedna rzecz nieco mi przeszkadzała. Autor momentami zbyt szybko przechodził z jednego wątku na drugi. Czasem wszystko działo się zbyt szybko. Miałam wrażenie, że Joseph Delaney na niektóre wątki nie miał pomysłu, chciał je jak najszybciej zakończyć i przeskakiwał do kolejnego wątku. To trochę psuło efekt. Mam nadzieję, że w kolejnych częściach trylogii autor nad tym popracuje.

Spodobał mi się umieszczony na końcu Słownik midgardzki. Dzięki niemu nie czułam się zagubiona w wykreowanym przez Josepha Delaneya świecie. Jasne były dla mnie także reguły walk na Arenie 13. Autor zamieścił je tuż za słownikiem. Kiedy je czytałam, czułam, jak mrozi mi się krew w żyłach. „Walczącym nie wolno nosić zbroi ani żadnych ubrań ochronnych. Obowiązkowy strój to skórzany kaftan bez rękawów i szorty: ciało musi być odsłonięte" – po przeczytaniu czegoś takiego uciekałabym w podskokach i raczej nie wyszłabym na arenę. Tym bardziej podziwiam Leifa.

Książkę czytało się błyskawicznie. Nie jest długa, ma zaledwie 304 strony. Czy sięgnę po kolejną część cyklu? Oczywiście, nie mam co do tego żadnych wątpliwości. Jestem bardzo ciekawa tego, co będzie działo się dalej. Chętnie jeszcze raz przeniosę się so świata stworzonego przez Josepha Delaneya.

Komu mogę polecić Arenę 13? Wszystkim fanom dość krwawych walk. Ich żądza krwi na pewno zostanie zaspokojona. Mam nadzieję, że potencjalni czytelnicy będą równie oczarowani tą historią jak ja. Czegoś takiego jeszcze nie czytałam. Przeczytajcie tę książkę. Naprawdę warto.