Syrena | Autor: Kiera Cass

O Kierze Cass słyszałam sporo. Znajome blogerki wychwalały jej książki, a ja sama omijałam je raczej z daleka. Uważałam, że jestem na nie za stara, a poza tym średnio przepadam za tego typu literaturą. Postanowiłam jednak przekonać się, czy jej powieści naprawdę są takie dobre.

Poznajcie Kahlen, syrenę, która jest syreną. Wcale nie była nią od urodzenia. Pewne wydarzenie sprawiło, że się przemieniło w stworzenie o niebiańskim głosie, wywołującym przyspieszone bicie serca u mężczyzn. Ona jednak musi być posłuszna rozkazom wydawanym przez Ocean. Ma do odpracowania 100 lat. Po tym czasie odzyska drugie życie i będzie mogła zrobić z nim to, co będzie chciała. Wszystko komplikuje się, gdy poznaje Akinliego, przystojnego chłopaka, o jakim zawsze marzyła. Zdaje sobie sprawę z tego, że jeśli się w nim zakocha, ściągnie na niego śmiertelne niebezpieczeństwo. Nie potrafi jednak wyobrazić sobie rozłąki. Czy będzie w stanie zaryzykować, by odzyskać utracone szczęście?

Los chciał, że swoją przygodę z Kierą Cass zaczęłam od jej debiutu literackiego, choć w Polsce wcześniej od niego pojawiły się inne cykle jej autorstwa. Jak oceniam tę powieść? Jest melancholijna, to trzeba przyznać. Kahlen ewoluuje na naszych oczach. Początkowo w miarę godzi się z tym, co ją spotkało, lecz wszystko zmienia się, gdy na horyzoncie pojawia się Akinli. Wtedy zaczynamy obserwować jej wewnętrzną walkę. Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się tego po książce dla młodzieży.

Jest mi głupio, ale niesłusznie oceniłam na początku Syrenę. Myślałam, że to będzie dość naiwna historyjka, którą przeczytam w ciągu paru godzin i zapomnę. Myliłam się, nawet nie wiecie jak bardzo. Kahlen nie była słodką idiotką, za jaką ją uważałam. Podziwiałam to, jak zmieniała się na moich oczach. Zresztą nie tylko ona. Jej historia wciągnęła mnie bez reszty. Nie spodziewałam się, że dam się tak porwać powieści dedykowanej raczej dla nastolatek.

Niektórym może przeszkadzać to, że w pewnym momencie w powieści nie pojawiały się dialogi. Syrena nie mogła rozmawiać z ludźmi, gdyż to byłoby dla nich mordercze. Ja akurat nie uważam tego za wadę. O ile w wielu publikacjach coś takiego mi przeszkadza, o tyle tutaj było zupełnie naturalne. Dialogów jest niewiele, więc jeśli czegoś takiego nie lubicie, lepiej poszukajcie czegoś innego do czytania.

Spędziłam z Syreną całkiem udane popołudnie. Nawet nie spodziewałam się, że tak będzie. Tak jak pisałam, myślałam, że książka nie zrobi na mnie większego wrażenia. Bardzo cieszę się, że się pomyliłam. Chętnie jeszcze kiedyś wrócę do tej opowieści. Jest dobra na odstresowanie. Autorka ma bardzo lekkie pióro i potrafi opowiadać w ciekawy sposób. Nie jest łatwo zachwycić mnie romansem, więc należą się jej ogromne brawa.

Fani Kiery Cass sięgnęli po tę książkę pewnie na długo przede mną, więc nie muszę im jej polecać. Jeśli znacie poprzednie cykle autorki, a omawianej przeze mnie historii jeszcze nie, nadróbcie zaległości, nie będziecie żałowali. Polecam Syrenę wszystkim czytelniczkom, które chcą zapomnieć przy lekturze o wszystkim, co je otacza. Na pewno nie będą nudzić się przy tej opowieści. To mogę zagwarantować. Nie pozostaje mi nic innego, jak nadrobić swoje braki w czytaniu książek tej autorki. Oby były równie dobre jak ta.