Kopia Ojca | Autor: Philip K. Dick

Jakiś czas temu recenzowałem Wariant drugi, zbiór opowiadań dwudziestowiecznego, kultowego już dzisiaj pisarza, Philipa K. Dicka. Wariant drugi zawierał opowiadania napisane przez tego niezwykłego twórcę w latach 1952 – 1953, natomiast zbiorcze wydanie kolejnych tekstów, które mam przyjemność opisywać teraz i które jest jednocześnie trzecim tomem opowiadań Philipa Dicka, zatytułowane Kopia ojca, odsłania przed czytelnikiem aż dwadzieścia trzy utwory powstałe w ciągu kilkunastu miesięcy przed wydaniem Loterii słonecznej, pierwszej opublikowanej powieści Dicka.

Podobnie jak poprzedni zbiorczy tom opowiadań, Kopia ojca także została opatrzona czarno-białymi ilustracjami Wojtka Siudmaka, naszego rodzimego artysty, przedstawiciela realizmu fantastycznego, którego prace wprost idealnie pasują do nietypowego klimatu dickowskich tekstów. Trzeci tom opowiadań wzbogacono również o przedmowę dobrze znanego polskiemu czytelnikowi Roberta J. Szmidta, a także przekład przedmowy do wydania amerykańskiego, napisanej przez Johnna Brunnera, autora znanego w świecie fantastyki naukowej chociażby z takich powieści jak Ślepe stado czy Na fali szoku. Jak więc widać, wydawnictwo Rebis włożyło sporo pracy w to, by pod względem wydania trzeci tom wczesnych dickowskich tekstów trzymał poziom równie wysoki jak dwa poprzednie.

W warstwie tekstowej składającej się na Kopię ojca znajdziemy dwadzieścia trzy utwory, których klasyfikacja gatunkowa mija się z celem ze względu na ich różnorodność i specyfikę właściwą Dickowi. Znajdziemy wśród nich takie teksty jak: Wisielec, Dziwny Eden, Eksponat, Chwyt reklamowy czy Gra pozorów. Część z zamieszczonych w zbiorze opowiadań trafia w takiej postaci do polskiego czytelnika po raz pierwszy, jednak odnajdziemy wśród nich także teksty znane dzisiaj już i cenione, jak na przykład dość nietypową historię traktującą o ludzkim mutancie, Złoty człowiek, oraz robiącą silne wrażenie ekstrapolację nuklearnej histerii wojennej, noszącą tytuł Już nie żyjesz, Foster.

Kopia ojca jest, naturalnie, kolejnym koniecznym nabytkiem dla tych czytelników, którzy już zgromadzili dwa poprzednie tomy opowiadań Dicka. Będzie również intrygującą lekturą dla każdego czytelnika, który chciałby się z twórczością Philipa Dicka zapoznać, choć może niekoniecznie ktoś taki powinien akurat zaczynać od zbioru jego wczesnych tekstów. Tak czy inaczej, intelektualna dawka dickowskiej prozy zawarta w Kopii ojca nie sprawia zawodu, a wręcz przeciwnie: pozostawia czytelnika z uczuciem satysfakcji płynącej z ukończonej lektury zawartych w tomie opowiadań, cieniem niejakiej konsternacji wywołanej poszczególnymi tekstami oraz licznymi rozmyślaniami na tematy poruszane przez autora. Polecam, oczywiście.