Lux Aeterna Wieczne Światło | Autor: Mike Wysocky

Tytuł, okładka i ta dziwna, „magiczna" otoczka wokół tej książki, gdy się na nią patrzy. To przede wszystkim spowodowało, że sięgnęłam po Lux Aeternę - Wieczne światło pióra Mike'a Wysocky'ego. Wydaje się, że to literatura zagraniczna, jednak jak się okazuje Mike Wysocky urodził się w Krapkowicach na Opolszczyźnie. Tłumacz, podróżnik, pasjonat futurologii, z wykształcenia aktor. Do świata literackiego wkroczył debiutancką powieścią science fictionLux Aeterna – Wieczne światło, pierwszą częścią trylogii o istocie bytów wplecionej w sens istnienia Wszechświata.

Janek otumaniony nieznanymi lekami budzi się w opuszczonej celi. Nie ma pojęcia co się z nim stało, gdzie jest i przede wszystkim jak tu trafił. Jednak najgorsze jest nie to, że nic nie pamięta, on nawet nie wie jak się nazywa, a próba skoncentrowania się na przeszłości niestety nie przynosi rezultatów. Ma wrażenie, że wczoraj nie istniało, a on na świecie żyje dopiero od dziś. W niedługim czasie zauważa szczura, który o dziwo jest oswojony i jak się okazuje ma dla niego wiadomość od współwięźniów za ścianą. Gdy jeden ze współwięźniów namawia go na sięgnięcie w głąb swego umysłu, u Janka zaczynają powoli pojawiać się wizje, chociaż nie do końca wierzy on w to, że jest to prawda, postanawia o nich opowiedzieć. Jak się okazuje sięganie coraz głębiej w umysł, przypominanie sobie nawet mało istotnych rzeczy powoduje, że elementy układanki zaczynają tworzyć całość.

Czy zastanawialiście się kiedykolwiek po co żyjemy? Ludzie rodzą się, by za chwilę umrzeć. Ktoś by powiedział „za jaką chwilę?!", ale czym jest życie w perspektywie czasu? Zaledwie pstryknięciem palcami tego który nad tym wszystkim stoi, kto tym panuje. To, że sobie zaplanujemy co będziemy robić jutro, za tydzień, miesiąc czy rok, nie zawsze się wydarzy, bo życie lubi weryfikować nasze plany, rzucać kłody pod nogi. Najzwyczajniej w świecie ktoś nami kieruje, i niby myślimy, że to my dokonujemy wyborów, ale tak naprawdę to wszystko jest gdzieś tam zapisane, a nasze życie to swoistego rodzaju filmy, który pewnego dnia się skończy, usłyszymy ostatni klaps i tyle nas będzie.

Po literaturę science fiction sięgam, jednak nie na tyle często, aby powiedzieć, że mam jej za sobą bardzo dużo. Ot po prostu jeśli ciekawy tytuł wpadnie w moje ręce, to czytam. Tak też było w przypadku Lux Aeterny – Wieczne światło, książki, która zauroczyła mnie okładką. Początkowe moje spotkanie z lekturą nie do końca przypadło mi do gustu, gdyż sama fabuła wydała mi się nurząca i nic nie wnosząca, po prostu nie zaiskrzyło. Dopiero gdy Janek zaczyna opowiadać swoją historie współwięźniowi, książka zaczęła interesować mnie coraz bardziej, historia wciągać (choć nie raz była pokręcona).

Książka jest napisana tak, aby czytelnik nie raz dopowiadał sobie zakończenie myśli, wątku czy zdarzenia. Tu nie ma nic podanego na tacy, tu każdy element, który początkowo wydaje się zbędnym po pewnym czasie zaczyna mieć sens. Janek pomimo początkowego poddania się, przebywania w celi ze świadomością, że nic się nie wydarzy takiego co spowodowałoby, że uda mu się opuścić to miejsce z momentem przypominania sobie coraz większej ilości faktów, postanawia, że za wszelką cenę musi opuścić to miejsce.

Lux Aeterna – Wieczne światło to niesamowita podróż, w której autor ani na chwilę nie pozwala czytelnikowi odsapnąć i na każdej przewracanej przez niego stronie bombarduje coraz to nowymi wątkami.