Pragnienie Boga Opowieść O Matce Teresie | Autor: Charlotte Grossetête

Miałam tylko 7 lat, gdy zmarła matka Teresa z Kalkuty. Jej postać kojarzyłam przez dość długi czas jak przez mgłę. Kiedy żyła, nie zdawałam sobie sprawy z tego, co robiła. Nie rozumiałam tego, byłam za mała. W sumie dopiero niedawno zaczęłam czytać książki na temat życia tej mniszki. Niedawno w moje ręce wpadła publikacja Pragnienie Boga. Jakie są moje wrażenia po lekturze?

Matka Teresa z Kalkuty była znana ze swojej dobroczynnej działalności. Pomagała tym, których odrzucili inni. Pod jej skrzydła trafiali ludzie biedni, schorowani, a także małe dzieci, niekochane, porzucone. Ich los nie był obojętny matce Teresie. Kobieta zdawała sobie sprawę z tego, że nie każdemu będzie mogła pomóc. Na to zwróciła uwagę także autorka książki. Wspomniała o tym, jak na oczach mniszki umierało dziecko. Niestety, śmierć towarzyszyła jej codziennie. Niewiele mogła na to poradzić. Nie poddała się jednak. Postanowiła pomóc tylu osobom, ilu zdoła. W dzisiejszych czasach ciężko już o tak bezinteresownych ludzi.

Przyznam szczerze, że nieco inaczej wyobrażałam sobie tę książkę. Myślałam, że będzie to typowa biografia, która przedstawi życie matki Teresy od dnia jej narodzin, aż do jej śmierci. Ta publikacja wcale taka nie była. Czy to znaczy, że była zła? Nie, nic z tych rzeczy. Autorka skupiła się przede wszystkim na tym, czym zajmowała się mniszka. Na temat tego, co działo się zanim przybrała habit, w sumie nie dowiadujemy się zbyt wiele. Obserwujemy jej dorosłe życie. Towarzyszymy kobiecie także w chwili śmierci. Była bardzo skromnym człowiekiem, ale miała ogromne serce.

Jak już wspomniałam, w dzisiejszych czasach nie ma wielu takich ludzi jak matka Teresa z Kalkuty. Większość osób zajmuje się swoimi problemami i nie ma czasu dla innych. Mamy takie czasy, że każdy gdzieś się spieszy, dzień mija za dniem, życie przecieka między palcami. Jestem pełna podziwu dla mniszki z Indii, że potrafiła poświęcić się dla najbiedniejszych. Ja nie byłabym w stanie zrobić czegoś takiego. Nie umiem być aż tak bezinteresowna.

Wiem, że nie każdego zainteresuje ta książka. Wielu ludzi może nawet nie znać matki Teresy z Kalkuty. Nie żyje już od prawie 20 lat. Jej postać pojawiła się co prawda w kilku filmach, ale nigdy nie było o niej jakoś specjalnie głośno. Kto powinien sięgnąć po tę publikację? Myślę, że przede wszystkim ci czytelnicy, którzy interesują się działalnością matki Teresy. Oni na pewno będą nią zainteresowani i znajdą w niej coś ciekawego dla siebie. Czy trzeba być osobą wierzącą, żeby przeczytać Pragnienie Boga? Nie powiedziałabym. Bóg nie znalazł się w centrum tej opowieści, więc nawet niewierzący czytelnicy spokojnie mogą ją przeczytać.

Autorka zaprezentowała gronu odbiorców historię o niezwykłej kobiecie. Mniszce, która żyła w biedzie, bardzo skromnie, lecz postanowiła pomagać innym. Jestem pełna podziwu dla matki Teresy z Kalkuty. Mam nadzieję, że chociaż część osób wiedzących o tym, czym się zajmowała, bierze z niej przykład. Takich jak ona powinno się naśladować.

Książkę czyta się bardzo szybko. Spędziłam z nią bardzo udany wieczór. Na pewno szybko o niej nie zapomnę. Nie da się koło niej przejść obojętnie, bez emocji. Wzrusza i zmusza do zastanowienia się nad swoim postępowaniem. Polecam.