Wielka Historia Małej Kreski | Autor: Serge Bloch

Po literaturę dziecięcą sięgam niezwykle rzadko. Jestem już na nią trochę za stara. Nie mam też jeszcze swoich dzieci, ale jestem ciocią wspaniałej pięcioletniej dziewczynki, która bardzo lubi, gdy czyta się jej książki. Dzięki mnie ma już sporą kolekcję książeczek, rosnącą ciągle w siłę. Chcę wychować nowego mola książkowego i całkiem nieźle mi to idzie. Jakiś czas temu zdecydowałam się z nią na lekturę książki Wielka historia małej kreski autorstwa Serge'a Blocha.

„Na spacerze dziecko znajduje niewielki skrawek czegoś, małą kreskę. Podnosi ją ze ścieżki, wkłada do kieszeni i o niej zapomina. Nagle jednak okazuje się, że kreska żyje... Oto początek niezwykłej przygody dziecka, a później dorosłego człowieka i jego kreski. Piękna metafora życia artysty, ale też każdego z nas" – taki opis czytamy na okładce książki. W sumie nic więcej nie jestem w stanie do niego od siebie dodać, gdyż streściłabym całą opowieść, a nie o to mi chodzi. Nie będę potencjalnym odbiorcom odbierać radości z lektury. To nie leży w moim interesie.
Nie bardzo wiedziałam, jak moja mała czytelniczka zareaguje na tę historię. To bardzo rezolutna dziewczynka, ale nie byłam pewna, czy to, co będę jej czytać, przypadnie jej do gustu. Uważnie obserwowałam jej reakcje. Na początku pozwoliłam, by sama obejrzała książeczkę. Wykonane przez autora rysunki spodobały jej się. Próbowała nawet sama narysować coś podobnego. Nieskromnie powiem, że nie wiem, komu to wyszło lepiej.

Moja mała czytelniczka od razu zapamiętała przeczytaną historię i opowiadała ją swoim zabawkom. Przyznam szczerze, że jestem w szoku, że tak dobrze zrozumiała, o co chodzi. To pokazuje, jak prostym językiem posługuje się autor. Rozumieją go nawet dzieci, które chodzą jeszcze do przedszkola. Jakie są wrażenia nieco starszej czytelniczki? Opowieść Serge'a Blocha dała mi do myślenia. Niby prosta historyjka, jednak przekazuje w sobie wiele mądrych i wartych zapamiętania treści. Podejrzewam, że każdy odbiorca zrozumie Wielką historię małej kreski na swój własny sposób. Nie ma jednego, uniwersalnego klucza, według którego można ją czytać. Egzaminatorzy maturalni pewnie mieliby na ten temat zupełnie inne zdanie i pewnie lepiej zrozumieliby, co autor miał na myśli. Na szczęście oni w tej kwestii póki co nie mają nic do powiedzenia i oby nigdy nie mieli.
Nie pojawia się tu wiele tekstu. Na niektórych stronach są tylko pojedyncze zdania, które wraz z rysunkami tworzą spójną całość. Gdybym była mamą, na pewno przeczytałabym tę historyjkę z moimi dziećmi. Aż jestem ciekawa, jak one by na nią zareagowały. Wielka historia małej kreski to druga z kolei książka Serge'a Blocha. Nie czytałam poprzedniej, ale spróbuję do niej dotrzeć, by przekonać się, czy jest tak samo mądra jak ta. Słyszałam, że tak, ale muszę się o tym przekonać na własnej skórze.

Wielka historia małej kreski to książeczka, którą mogą czytać dzieci w każdym wieku. Nie trzeba obawiać się tego, że najmłodsi czytelnicy nie zrozumieją przekazu autora. Obrazki im na pewno w tym pomogą. Może nawet zachęcą dzieci do stworzenia własnej historii. Moja mała czytelniczka tak właśnie zrobiła. Podejrzewam, że do czasu mojej kolejnej wizyty, narysuje jeszcze kilka innych opowieści. I dobrze, niech się rozwija. Polecam Wielką historię małej kreski wszystkim, bez wyjątku.