Dwa Lata, Osiem Miesięcy I Dwadzieścia Osiem Nocy | Autor: Salman Rushdie

Mistrz literatury wysokiej Salman Rushdie powrócił z opowieścią pasjonującą i odmienną od dotychczasowych. Tym razem stworzył wielowątkową fabułę z elementami magiczno-baśniowymi. Jego inspiracją był zbiór baśni Tysiąca i jednej nocy, której najnowsza powieść zawdzięcza nawet tytuł.

Niekwestionowaną bohaterką utworu jest Dunia, dżinnija, księżniczka czarodziejskiej krainy Peristanu, która przybiera ludzką postać i postanawia żyć wśród śmiertelników. W 1195 dżinnija przybyła do domu starzejącego się filozofa Ibn Ruszda. Wkrótce Dunia została matką wielu dzieci, które filozof określił zabawną nazwą Duniazad. Każde dziecko nie posiadało małżowiny usznej - zostało naznaczone piętnem magii odziedziczonej po matce. Tysiąc lat po tych wydarzeniach potomkowie Dunii rozsiani po całym świecie stają się świadkami niecodziennych zjawisk, które zyskują miano dziwowisk. Nikt nie spodziewa się, że są one skutkiem działania mrocznych dżinnów, które chcą przejąć władzę nad Ziemią i zabić wszystkich z Duniazadu. W tej sytuacji Dunia zwołuje do walki wszystkich potomków, którzy nie są nawet świadomi niezwykłych zdolności po niej odziedziczonych. O tym, czy uda się przezwyciężyć siły ciemności, przekonajcie się sami. Naprawdę warto.

W tekście występują liczne odwołania literackie, malarskie i filozoficzne, których odszukiwanie w tekście jest doskonałą intelektualną zabawą. Jedne z nich to nawiązanie do Biblii, powieści Wellsa Wojna światów, czy systemu wierzeń (np. Genesis, jeźdźcy apokalipsy, złamanie pieczęci między dwoma światami). Pobrzmiewają również echa problematyki braku przynależności narodowej Hindusów mieszkających w różnych częściach świata. Widoczne są również nawiązania do numerologii, klątwy, fatum i przeznaczenia. Interesującą częścią fabuły są ,,pozagrobowe" spory Ibn Ruszda z Al-Ghazlim o wierze i Bogu.

Rushdie jest doskonałym gawędziarzem. Mistrzowsko operuje kompozycją szkatułkową, która składa się na spójną logicznie i pod względem przyczynowo-skutkowym opowieść. Idealnie przedstawia ludzkie przywary i niepokoje, które dręczą dusze wielu z nas. Piętnuje zachowania materialistycznego społeczeństwa Zachodu, które z chęci sławy gotowe jest na wiele, np. rozwód połączony ze wzajemnymi oskarżeniami na oczach milionów gapiów, czy ekshibicjonizm dla 5 minut sławy. Rozkład moralny w czasie dziwowisk jest możliwy do naocznego ujrzenia, dzięki zdolności Burzyczki do ukazania na ciele zgnilizny moralnej człowieka. Autor ukazuje typowo ludzkie problemy, tj. związek starszego mężczyzny z młodą kobietą, złamanie celibatu przez księdza, czy śmierć osoby, która na to nie zasługiwała. Udowadnia, że jeden, z pozoru nic nie znaczący, człowiek może dokonać wielkich czynów i stać się bohaterem. Taki jest Mr Geronimo, ogrodnik, który z dnia na dzień staje się supermanem i pomaga Dunii w pokonaniu magicznych przeciwników.

Pisarz zaznajamia czytelnika z elementami wiary różnych religii. Szczególne miejsce zajmują dżinny i dżinnije z magicznego Peristanu, którym poświęca wiele miejsca. Opisuje wewnętrzne podziały między nimi, wskazuje na występowanie dobrych i złych istot, które skupione są na sianiu chaosu i wywoływaniu strachu. Wskazuje ich zalety i wady oraz ogromne zainteresowanie obcowaniem płciowym, które nie jest zależne nawet od więzów rodzinnych.

Dwa lata, osiem miesięcy i dwadzieścia osiem nocy to literackie arcydzieło, które czytałam z nagromadzeniem emocji. Ponownie Rushdie udowadnia swój kunszt literacki i umiejętność prowadzenia opowieści pełnej zabawnych, ale i ironicznych nawiązań do współczesnego świata. Autor snuje barwną i wielowątkową opowieść, pełną uniwersalnej mądrości i baśniowych inspiracji. Polecam tę książkę każdemu fanowi Rushdiego oraz miłośnikom literackich łamigłówek.