Ksin Sobowtór | Autor: Konrad T. Lewandowski

Z prozą Konrada T. Lewandowskiego jakoś nigdy nie było mi po drodze, choć jest to autor znany w świecie polskiej fantastyki, mający w swoim dorobku liczne publikacje. Jego seria powieści o Ksinie, stworzeniu będącym kotołakiem, zyskała sobie już całkiem spore grono wielbicieli, a ja dopiero teraz przeczytałem jedną z jej części, tom trzeci Sagi o kotołaku, zatytułowany Ksin sobowtór.

Światy wykreowane w stylistyce fantasy już od wielu lat mnie nie przyciągają. Pewnie jest to spowodowane ich swoistą wtórnością, ale pamiętam czasy, kiedy zaczytywałem się bez pamięci powieściami heroic fantasy w stylu Conana czy Kane'a. Był to bodajże jedyny podgatunek fantasy, który zawsze uznawałem za warty uwagi, na dalszy plan spychając wszelakie opowieści traktujące o gnomach, magach, dziwacznych stworzeniach, elfach i podobnego rodzaju istotach. Ksin sobowtór jest właśnie jedną z tych powieści, po które – gdyby nie recenzencki obowiązek – nie sięgnąłbym.

Ksin sobowtór kontynuuje, oczywiście, zdarzenia opisane w poprzednim tomie serii, Ksinie drapieżcy. Czytelnicy, którzy czytali poprzednie dwie odsłony sagi o kotołaku, będą się więc i w tym przypadku czuli jak ryby w wodzie.

Czwórka najemników: Sargon, Miridz, Saris i Darmin, wynajmuje pokój w kamienicy znajdującej się w Płazim Zaułku w Sodowych Dołach. Mężczyźni są umęczeni podróżą, ale także wydarzeniami, w których niedawno brali udział; chcą tylko odpocząć od walki, nabrać sił, tym bardziej, że jeden z nich, Darmin, jest poważnie ranny. Co prawda Płazi Zaułek to miejsce, gdzie lepiej nie interesować się cudzymi sprawami i nie wychodzić z domu po zapadnięciu zmroku, ale czterej najemnicy mieli swoje powody, by skierować się właśnie w to miejsce. Po bitwie dwóch magów, w jakiej brali udział wcześniej, z ich ośmioosobowego oddziału zastała zaledwie połowa. Ci, którzy przeżyli, przeszukując dom jednego z magów w poszukiwaniu kosztowności natrafili na strzęp listu, w którym wymienia się znającą magię Hadenę, właścicielkę sklepu z talizmanami i eliksirami znajdującego się na Płazim Zaułku.

Trzy dni po pojawieniu się w tym nieprzyjaznym miejscu najemnicy zauważają, że zaczyna się coś dziać. Do sklepu Hadeny przybywa bogaty orszak, a kiedy odjeżdża, wyglądających z okna swojego pokoju dostrzega jeden z mężczyzn eskortujących ludzi z królewskiego pałacu. Jest to Ksin Fergo, kapitan i dowódca straży pałacowej, osławiony kotołak. Po krótkiej rozmowie z nim najemnicy przysięgają mu służyć, a Ksin każe im obserwować Hadenę i czekać na dalsze instrukcje od siebie.

Ksin wraca do pałacu i schodzi do podziemi. Jest już tam jego żona, Hanti, a także Lodia Azaro, sędzia Dikin Fergo oraz kat – mistrz Jakub. Sędzia stawia Lidii zarzut spiskowania przeciwko królowi i w wyniku przesłuchania wychodzi na jaw, że kobieta stała się nieświadomym uczestnikiem spisku na życie króla Redrena. Ksin, Hanti oraz nadworny mag Rodmin dochodzą do wniosku, że mają do czynienia z nieznanym jeszcze magiem, potrafiącym stworzyć żywego trupa, jakim okazuje się być Hadena z Płaziego Zaułka.

Akcja Ksina sobowtóra z wolna nabiera tempa, a wszystkie elementy układanki wskakują na swoje miejsce wraz z kolejnymi rozdziałami. Ksin mierzy się ze spiskiem, w skutek którego musi odbyć wędrówkę między równoległymi światami.

Świat przedstawiony w trzeciej części sagi o kotołaku jest ciekawy, wciąga czytelnika, a przygód i zwrotów akcji w książce nie brakuje. Dla tych czytelników, którzy mają za sobą lekturę dwóch poprzednich części sagi, lektura Ksina sobowtóra będzie oczywiście obowiązkiem, dla innych zaś – polecam rozpocząć znajomość z nią od tomu pierwszego sagi nawet mimo tego, że i samego Ksina sobowtóra da się przeczytać bez znajomości części wcześniejszych.