Co Ze Mnie Zostało? | Autor: Kat Zhang

Z książką tą, jeszcze przed premierą, spotkałam się przy okazji pierwszego wydania EpikBoxa, do którego był dołączony fragment książki oraz plakat i w sumie nie wiem czy gdyby nie to, to czy w ogóle bym się zainteresowała tą pozycją. Ale na szczęście zapoznałam się z tą pozycją, a teraz mogę się podzielić z Wami moim wrażeniami.

Ogólnie staram się nie czytać opisów z tyłu, wystarczy, że mniej więcej wiem o czym jest dana książka i to mi zazwyczaj wystarcza. Tym razem, pewnie wynika to z posiadanych przeze mnie szczątków informacji o tej książce, ale spodziewałam się czegoś innego, zupełnie. . Całe szczęście, autorka zaserwowała czytelnikowi coś dużo lepszego niż moje przypuszczenia.

Dwie dusze, jedno ciało. Tylko jedna może przeżyć i tylko jedna może posiąść swoje ciało. Addie i Eva to dwie dusze, które zamieszkują jedno ciało, ale nie ma w tym nic dziwnego, bo tak teraz wygląda świat. Ludzie rodzą się mając swoją bliźniaczą duszę, ale do dziesiątego roku życia musi nastąpić Ustalenie. Dusza dominująca zostaje, natomiast ta recesywna przestaje istnieć. A co się dzieje, kiedy Ustalenie się nie wydarzy? W takiej właśnie sytuacji znajdują się Addie i Eva, dobrze wiedzą, że muszą ukrywać to, że są hybrydą bo inaczej trafią do ośrodka, z którego się nie wraca...

Narracja prowadzona jest z perspektywy Evy, to właśnie ona jest duszą recesywną, która nie chce opuścić swojego ciała, przez co, w tym przypadku, Ustalenie nie miało miejsca. Autorka postawiła sobie poprzeczkę wysoko. Ciężko jest stworzyć dwie zupełnie różne postaci, o zupełnie innych charakterach a potem umieścić je w jednym ciele, które muszą ze sobą dzielić. Tak samo powierzenie narracji tej duszy, która nie może sama się poruszać, a nawet wyrażać swoich myśli na głos. Eva istnieje tylko w głowie, podczas gdy to Addie steruje ciałem. A dodatkowo autorka zrobiła to w przypadku innych bohaterów, bo Addie i Eva nie są jedynymi hybrydami w książce, co także mi się podoba, bo nie jest to na zasadzie, że one są wyjątkowe i jedyne i maja dodatkowe „supermocne". One są jednymi z wielu, co rzadko się zdarza w tego typu książkach, bo zazwyczaj główni bohaterowie są jacyś nadzwyczajni i mają dodatkowe „umiejętności"

Nie licząc tych właśnie hybryd, to sama fabuła nie jest jakoś specjalnie oryginalna. Całę tło historii jest oparte trochę na połączeniu różnych schematów, które pojawiały się już wcześniej. Państwo okłamuje swój naród, była wojna po której wszystko się zmieniło, odizolowanie jednego kraju od reszty świata itp. Co nie zmienia faktu, że wszystkie te fakty w połączeniu z pomysłem i dobrym wykonaniem bardzo dobrze się czyta. Książkę, mimo iż ma około 400 stron, czyta się szybko i sprawnie. W książce jest dosyć duża czcionka, która także usprawnia czytanie.

Czytając tę książkę, gdzieś tam z tyłu głowy miałam w myśli, że jest to powieść jednotomowa i w sumie nawet kiedy ją skończyłam to dalej żyłam w takim przekonaniu. Jednak kiedy zaczęłam szukać informacji na temat tej książki, dowiedziałam się, że są chyba trzy tomy, a w sumie jakby autorka pisała jeszcze kilka stron, to byłby to świetny materiał na jedną książkę. Trochę się obawiam, że w pozostałych częściach wystąpi zmęczenie tematu, ale może a nuż autorka zaskoczy czytelnika.

Co ze mnie zostało jest debiutancką powieścią i muszę przyznać, że trzyma poziom. Polubiłam się ze stylem jakim posługuje się autorka i z miłą chęcią zapoznam się z innymi jej powieściami, jak tylko się ukażą. Po kolejne tomy tej trylogii też na pewno sięgnę, bo jetem ciekawa jak to wszystko dalej się rozwinie. No i bym zapomniała. Ta okładka... jest genialna, mogłabym na nią patrzeć i patrzeć.

Polecam zainteresowanie się tą pozycją, bo warto. Bardzo przyjemna lektura, bez względu na wiek czytelnika.