Kasia I Tajemnice Srebrnego Globu | Autor: Andrzej Ziemowit Zimowski

Interesując się naszym rodzimym środowiskiem okołolietarckim, nie sposób nie natknąć się w sieci tu czy tam, w tej czy tamtej grupie poświęconej literaturze, na nazwę Warszawskiej Firmy Wydawniczej. Nie pamiętam już, kiedy po raz pierwszy przeczytałem negatywne opinie o tej firmie – raczej już dosyć dawno. Słyszało się o miernym poziomie wydawanych przez WFW książek, jednakże aż do teraz nie miałem okazji przekonać się o prawdziwości rzucanych śmiało oskarżeń. W końcu fakt, że coś się przeczyta w fejsbukowej grupie czy na jakimś blogu literackim, nie oznacza jeszcze, że musi to być prawda.

Otrzymałem do recenzji książeczkę Andrzeja Zimowskiego skierowaną do młodego, a nawet bardzo młodego czytelnika. Swój utwór autor nazwał w dość klasyczny sposób, tytułem nieco przydługawym i zapowiadającym bezbłędnie treść książki – bo w końcu ta krótka powieść skierowana jest do dzieci, po cóż więc komplikować im życie bardziej intrygującym tytułem? Tak czy inaczej, Kasia i tajemnice Srebrnego Globu jest kolejną już, po powieściach Kasia i okrutny czarownik oraz Kasia w lochach Ogrodzieńca, książką opowiadającą o przygodach młodziutkiej Kasi.

Jak na literaturę dziecięcą przystało, wszystko jest tutaj raczej wesołe i proste, nieskomplikowane i podane w sposób łatwy w odbiorze. Po pierwszym rozdziale, który w zasadzie jest wprowadzeniem do książki, gdyż streszcza po prostu przygody głównej bohaterki w dwóch poprzednich częściach, przechodzimy do właściwych, nowych losów Kasi. A wszystko zaczyna się bardzo banalnie, od rozmowy głównej bohaterki z jej bliską krewną Weroniką, kiedy to dziewczynki postanawiają sprawdzić, co też słychać u ich przyjaciela, krasnoludka Bystrzaka. Kontaktują się więc z nim, używając specjalnego numeru komórkowego, i szybko rozmowa przechodzi na temat intrygującego pana Twardowskiego, zamieszkującego na Księżycu. Jak można się łatwo domyślić, kolejną rozmowę Kasia przeprowadzi już właśnie z panem Twardowskim, a co za tym idzie – gospodarz włości na Srebrnym Globie zaprasza obie dziewczynki do siebie. Twardowski obiecuje wysłać do nich swojego koguta, który przetransportuje bezpiecznie dziewczynki na Księżyc, i proszę, przygodę czas zacząć.

Nie znam żadnych innych powieści Andrzeja Zimowskiego, a i z samą Kasią zetknąłem się po raz pierwszy, dzięki egzemplarzowi recenzenckiemu książki. Spotkanie to jednak nie należało do najmilszych.

Kasia i tajemnice Srebrnego Globu jest, jak już to zostało napisane powyżej, powieścią skierowaną do dzieci. Nie znaczy to jednak, że wydawca tej powieści może pozwolić sobie na minimalną (jeśli w ogóle jakąś) korektę jej tekstu – w tekście łatwo wypatrzeć powtórzenia, błędnie sformułowane zdania, i – w co aż się wierzyć nie chce – błędy typu „jakiś krystalizatorów" zamiast poprawnego „jakichś krystalizatorów". Ponadto same rozwiązania fabularne i postać głównej bohaterki także nie są wzorcowe – Kasia sprawia wrażenie bardzo naiwnego dzieciaka, a już samo to kłóci się z faktem, że jest przecież bohaterką niesamowitych przygód. No i raczej miernym wzorem do naśladowania dla dzieci.

Cóż, przechodząc do podsumowania, trudno mi polecić książkę Andrzeja Zimowskiego, tym bardziej, że w księgarniach nie brakuje pozycji skierowanych do dzieci i trzymających wysoki poziom, jak chociażby powieść wydana całkiem niedawno – „Prawdziwe znaczenie Smekodnia" Adama Rexa. Jeśli więc macie inne opcje do wyboru, zastanówcie się krótko nad tym, czy naprawdę warto podarować dziecku książkę co prawda lekką, ale także słabą.

„Kasia i tajemnice Srebrnego Globy" Andrzeja Ziemowita Zimowskiego to już trzecia po „Kasi i Okrutnym Czarowniku" oraz „Kasi w Lochach Ogrodzieńca" opowieść o rezolutnej dziewczynce i jej niesamowitych przygodach. Każda z książek niesie ze sobą walory edukacyjne, w tej odsłonie czytelnikom przybliżony zostaje kosmos.

Dziesięcioletnia Kasia i jej nieco młodsza kuzynka Weronika postanawiają skorzystać z zaproszenia jakie dostały od Pana Twardowskiego i udać się w podróż na księżyc. Cała przygoda z założenia zająć im miała niecałą noc, jednak szereg niespodziewanych wydarzeń sprawił, że dziewczęta spędziły poza domem na tyle dużo czasu, że zostało to zauważone przez ich rodziców. To z kolei doprowadziło do jeszcze większego zamieszania.

Obie dziewczynki zostały przedstawione jako śmiałe, rozsądne i rezolutne panny, które nie boją się nieznanego i z chęcią wkraczają tam, gdzie spotkać mogą nowe przygody. W przypadku zagrożenia znajdują w sobie odwagę, by się z nim zmierzyć. Jak na tak młode osoby przystało nie myślą za wiele o konsekwencjach własnych działań i choć grzecznie powiadomiły rodziców o swej planowanej nieobecności, jednak nie przemyślały, jakie wrażenie może wywrzeć fakt, że w środku nocy udały się na tak tajemniczą i ekscentryczną eskapadę.

Jako zupełne przeciwieństwo dla młodych bohaterek o otwartych umysłach autor przedstawił wszystkich dorosłych, z wyjątkiem Pana Twardowskiego. Ten legendarny alchemik został przedstawiony jako genialny naukowiec i wynalazca, niewiele odbiegając od pierwowzoru pochodzącego z podania o Mistrzu Twardowskim. Z jego opowieści o tym, skąd się wziął na księżycu zniknął zupełnie cały nadprzyrodzony motyw związany z diabłem. Pozostali dorośli, jakich możemy spotkać w tej książce, to osoby bardzo prozaiczne, niepotrafiące wyłamać się poza ograne schematy myślenia. Do tego stopnia ufają własnym przekonaniom, że wręcz negują świadectwo swoich oczu. Dotyczy to zarówno rodziców dziewczynek, jak i wmieszanych w całą sprawę policjantów.

Zdecydowanie najciekawsze w tej opowieści jest przedstawienie Księżyca i jego ciemnej strony. Autor, nawiązując do klasyków science-fiction stworzył cały, niezmiernie interesujący świat mieszczący się na nieoświetlonej słońcem części Srebrnego Globu. Wszelkie motywy związane z kosmosem zostały dość dobrze wyjaśnione, a co trudniejsze kwestie zostały wyjaśnione w załączonym na końcu książki słowniczku. Znalazłam tu jeden znaczny błąd rzeczowy, Księżyc z uporem nazywany był planetą, co ze względu na obecność tekstu wyjaśniających astronomiczne zawiłości, było tym bardziej irytujące.

Przeciętny język powieści z trudem buduje w niej napięcie, zupełnie nie oddając stanów emocjonalnych bohaterów rzuconych w wir niesamowitych, szybko zmieniających się wydarzeń. Gdy dodać do tego, niezbyt porywającą i mało oryginalną fabułę oraz nieco sztampowych bohaterów otrzymujemy dzieło dość przeciętne. I choć sam pomysł wydał mi się dość interesujący, połączenie astronomii z legendą mocno rozbudziło moje oczekiwania, to jednak wykonanie nie przypadło mi do gustu.

Nie zachwyciła mnie ta pozycja, jednak podejrzewam, że może być dobrym początkiem dla młodego czytelnika, który stawia dopiero pierwsze kroki w świecie literatury science-fiction. I jako taką mogę ją szczerze polecić, gdyż przygoda jaką przeżywają młode bohaterki, choć może wydawać się nieco infantylna, jednak jest wystarczająco interesująca i bajkowa by skusić dziecko.

Andrzej Ziemowit Zimowski jest autorem aż 17 książek, stworzył około 20 słuchowisk radiowych, kilka sztuk teatralnych, które zdobyły uznanie i nagrody. Pisarz stworzył również niezliczoną ilość artykułów dla prasy codziennej.

Książka pt. Kasia i tajemnice Srebrnego Globu to już trzecia część przygód młodej dziewczynki. Do tej pory ukazały się: Kasia i okrutny czarownik oraz Kasia w lochach Ogrodzieńca.

Pierwsze na co warto zwrócić uwagę, biorąc do rękę książkę Andrzeja Zimowskiego to okładka. Bardzo ładna, nawiązująca do treści i tytułu. Szkoda jednak, że zabrakło ilustracji w środku książki. Wiele ludzi myśli, że historie przeznaczone dla nieco starszych dzieci nie muszą zawierać żadnych obrazków, ilustracji. Moim zdaniem jest zupełnie inaczej, zarówno te starsze, jak i młodsze dzieci zainteresowane są ilustracjami. To dla nich moment, w którym mogą chwilę odpocząć od tekstu i pozwolić swojej wyobraźni działać intensywniej.

Kasia i jej kuzynka wyruszają w wyprawę na księżyc i to nie z byle kim, bo z samym Panem Twardowskim. Miało nie być ich tylko chwilę, ale jak to jest z dziecięcymi przygodami, i ta trochę się przedłużyła. Nieobecność dziewczynek zauważają ich rodzice, co dodatkowo komplikuje sytuację.

Jakie przygody przeżyją dziewczynki? Jak skończy się ta księżycowa historia? Odkrycie tej tajemnicy należy już do najmłodszych czytelników.

Andrzej Ziemowit Zimowski w przyjemny sposób zabiera swoich czytelników w historię typu science-fiction. Opisy księżyca, kosmosu zainteresują nawet te dzieci, które do tej pory nie były zaangażowane w poznawanie tego świata. Nie powinny mieć również problemów z terminami, postaciami, które autor opisuje w swojej książce, ponieważ na jej końcu wszystko zostało w przystępny sposób wyjaśniony.

Książka Kasia i tajemnica Srebrnego Globu to dobra lektura dla dzieci, które chcą rozpocząć swoją przygodę z science-fiction lub są na początku tej przygody. Prosty język ułatwia lekturę, więc młodzi czytelnicy nie będą mieli żadnych problemów ze zrozumieniem tego, co pisze dla nich Andrzej Ziemowit Zimowski.