Morderstwo Na Korfu | Autor: Alek Rogoziński

Alek Rogoziński swoją drugą książką pokazuje, że gatunek kryminału jest pojęciem dosyć szerokim. Morderstwo na Korfu wpisuje się w ten gatunek głównie za sprawą morderstwa, jednak jest to kryminał z dużą dozą humoru i dystansu. Znowu Alek Rogoziński sprawił, że przednio się bawiłam, mimo że de facto miałam do czynienia ze zbrodnią.

Kolejny raz podczas lektury nasuwa mi się stwierdzenie, że określać znaczy ograniczać. Nie chcę zatem upychać Morderstwa na Korfu w ramy gatunkowe kryminału. Te bowiem kojarzą nam się z brutalnością, przelewem krwi i makabrycznymi zbrodniami. A Morderstwo to, podobnie jak Ukochany z piekła rodem, kryminalna komedia, jeśli takie określenie ma rację bytu.

Jakiś czas temu mieliśmy okazję przeczytać debiut Rogozińskiego w postaci wspomnianego wcześniej Ukochanego z piekła rodem. Morderstwo na Korfu stanowi jego kontynuację, stąd naturalne jest, że wpierw powinniśmy sięgnąć po debiut autora. W pierwszej części główna bohaterka wraz ze swoją agentką prowadziły własne śledztwo, by wyjaśnić okoliczności śmierci jej partnera, gdyż nie wierzyły w skuteczność policji. Po tych makabrycznych (na pozór) wydarzeniach Joanna postanawia udać się na urlop, by tam w spokoju pisać swoją powieść. Niestety podczas jej pobytu dochodzi do zabójstwa właściciela hotelu, w którym się zatrzymała. Co więcej podejrzanych jest bardzo wielu, a każdy z przebywających gości miał motyw, by chcieć jego śmierci. Alek Rogoziński stworzył dosyć skomplikowaną fabułę, w której bez odpowiedniego skupienia łatwo się pogubić. Co prawda na początku mamy rozpiskę wszystkich bohaterów, dlatego jeżeli ktoś będzie miał problem z zapamiętaniem bohaterów może do niej sięgnąć. Ja nigdy z takich rozpisek nie korzystam i uważam, że są one zbędne. Aczkolwiek w drugiej książce Rogozińskiego bohaterów jest bardzo dużo. Każdy z nich to osobna historia, która w kilku miejscach jest bardzo okrojona. Poznajemy ich prawdopodobne motywy pchające ich do zbrodni. Nie mamy jednak sposobności żeby lepiej ich poznać, a szkoda. Po raz kolejny za to przyglądamy się zabawnemu, nieco zwariowanemu duetowi: Joanna i Betty. Poczucie humoru to wyznacznik twórczości Rogozińskiego. Rozmowy pomiędzy paniami są niesamowicie zabawne, pełne ironii, ale też sympatii. Oprócz tego w książce pojawia się wiele nawiązań do współczesnej kultury, które również mogą nas rozbawić.

– Och, Witek już kilka razy dawał jasno do zrozumienia, co myśli o Pani Magdzie – wyjaśnił jej Michał. – O ile dobrze pamiętam, powiedział, że prędzej dałby się uwieść Teresie Lipowskiej, która zapomniała użyć Corega Tabs, niż tej...

– Och, szkoda, że metalowych – skrzywiła się Magda. – To strasznie nudna i hałaśliwa muzyka. Nie wiem, co ludzie w niej słyszą. Wydaje mi się taka bezwartościowa. Jakby ktoś ciął blachę tępą piłą... Ja lubię muzykę, przy której człowiekowi robi się wesoło, można sobie potańczyć lub potupać nóżką. Weekend, Niecik, Masters...

A Wy pamiętacie Ona tańczy dla mnie? To tylko dwa przykłady a w książce jest ich mnóstwo. Alek Rogoziński trafnie łączy poczucie humoru z dystansem do życia. Morderstwo na Korfu to lekki i zabawny kryminał, z którym spędzimy miłe, jesienne wieczory. Autor ma również talent do opisywania miejsc, aż ma się ochotę wybrać na Korfu czy odwiedzić wspomnianą ciastkarnię Rosy znajdującą się w samym centrum starówki.
W dodatku książka jest ładnie wydana. Kolejny na jej okładce jawi się kobieta w czerwonej sukience. Jej ponętna sylwetka może rozbudzić wyobraźnię zwłaszcza męskiej części czytelników. W porównaniu do Ukochanego korekta poradziła sobie znacznie lepiej i właściwie nie wyłapałam błędów. Pozostaje czekać na dalsze losy Joanny i aż strach pomyśleć w co tym razem się wplącze. Dziękuję też za dedykację oraz zamieszczenie bloga Na regale u Marty Mrowiec w podziękowaniach na końcu książki. Bardzo miło, że zostaliśmy docenieni.

„Samolot już wylądował, powtórzył w myślach. Samolot z dwunastoma osobami, z których tylko jedna przyjechała tu po to, aby odpocząć, zażyć kąpieli słonecznych i dobrze się bawić. Pozostali goście mieli zupełnie inne powody, aby akurat teraz odwiedzić Korfu. A co najważniejsze, Stefanos doskonale je znał!" Kontynuacja przygód popularnej autorki romansów – Joanny Szmidt i jej menadżerki, a zarazem przyjaciółki Betty, znanych czytelnikom z debiutu pisarskiego autora pt. „Ukochany z piekła rodem". Tym razem akcja powieści przenosi czytelnika na malowniczą wyspę Korfu. Joanna po ostatnich ciężkich przeżyciach związanych z morderstwem jej kochanka postanawia wypocząć i przygotować się do pisania następnej książki, dlatego udaje się na wakacje do Grecji. Tuż po wylądowaniu na wyspie poznaje przystojnego Michała, okazuje się, że on jak również dziesięć innych osób udają się do tego samego hotelu co pisarka. Cała grupa ma wynajęty bus, którym jadą do Villi Zeus, gdzie wita ich właściciel hotelu Stefanos Matrakis. Wszyscy urlopowicze znają się z ubiegłego lata, jedynie Joanna jest po raz pierwszy gościem Stefanosa. Pierwszy wieczór zapowiada kilka atrakcji dla gości, również wieczorową porą zostają znalezione zwłoki Stefanosa. Podejrzenia padają na polskich gości i pewne jest, że mordercą jest jeden z nich, ponieważ każdy miał motyw aby zabić Stefanosa, albowiem wszyscy byli z nim w pewien sposób powiązani. Kto zamordował właściciela hotelu?

„Proszę pamiętać. Gdy w grę wchodzi morderstwo, nikomu nie należy ufać! Nikomu!"

Książka pod względem stylu, fabuły oraz narracji jest doskonale dopracowana. Olbrzymim plusem powieści są idealnie nakreśleni bohaterowie, dodatkowym ułatwieniem jest zamieszczenie na początku książki ewidencji postaci i ich powiązań. Ponadto autor tworzy malownicze obrazy, co pozwala czytelnikowi łatwo wejść w stworzony przez niego świat. Główną rolę odgrywa tutaj odkrycie mordercy właściciela hotelu, jednak w książce znajduje się również uboczny wątek, a mianowicie pewna tajemnica, która związana jest z Villą Zeus, jednak cała historia doskonale współgra ze sobą.

„- Ten dom kryje w sobie pewną tajemnicę... (...) - I za nią naprawdę warto byłoby zabić..."

Sądzę, że „Morderstwo na Korfu" wypada dużo lepiej w porównaniu z „Ukochanym z piekła rodem". Autor zadbał o to, aby odbiorca podczas czytania śmiał się do łez. Co najważniejsze trzyma czytelnika do samego końca w niewiedzy, natomiast napięcie umiejętnie budowane jest stopniowo. Osobiście z każdym rozdziałem zmieniałam zdanie co do mordercy. Jednak na finale wszystko ładnie układa się w spójną całość, aby ostatecznie powiedzieć wow i zrobić należyty ukłon w stronę
autora.

Reasumując. Bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać tę powieść. Miło spędziłam czas z nieprzewidywalnymi bohaterkami książki. Publikacja w żadnym wypadku nie zawodzi czytelnika, ponieważ pomysł na powieść jest dobry, a osadzenie fabuły w Grecji było strzałem w dziesiątkę, natomiast cała akcja przeprowadzona jest w sposób bardzo udany. „Morderstwo na Korfu" jest to książka niebanalna, lekka, z dobrym humorem, ciętymi ripostami i błyskotliwymi dialogami, napisana perfekcyjnie i z dużym dystansem, czyta się ją szybko i z olbrzymim zainteresowaniem. Polecam tę pozycję wszystkim tym, którzy potrzebują sporej dawki humoru, a także osobom lubiącym komedie kryminalne jak również twórczość autora. Mam nadzieję, że to nie koniec przygód z Joanną i Betty i że jeszcze przeczytam o ich zmaganiach w kolejnym śledztwie. Gorąco
polecam