Wiry Losu | Autor: Adam Szymański

Obyczajowo-filozoficzno-historyczna powieść o dwojgu pięknych, znanych i bogatych, których tytułowe "wiry losu" na przemian wznoszą na wyżyny sławy, sukcesów i zaszczytów, to znów zrzucają w głąb niewyobrażalnych nieszczęść i rozpaczy.

Akcja książki rozpoczyna się w dniu masakry na pekińskim placu Tiananmen (4 czerwca 1989 roku) gdzie zostaje ranna znana polska socjolożka, docent Julia Waliszewska-Dobosz. Cudem udaje jej się wydostać z tego piekła i dotrzeć na pokład samolotu lecącego do Polski. Jej towarzyszem podróży okazuje się inny znamienity Polak, doktor Marek Aurelski, attache handlowy ambasady polskiej w Brukseli. Młodzi szybko dostrzegają że odbierają na tych samych falach i od owego lotu stają się nierozłączni.

Do samej fabuły nic nie mam. Dostajemy wciągający romans na tle nie mniej interesujących przemian ustrojowych 1989 roku, okraszony sporą dawką filozoficznych przemyśleń autora. Jako osoby na eksponowanych stanowiskach, Julia i Marek znajdują się w centrum gorących politycznych wydarzeń. Wraz z nimi śledzimy upadek starej, znienawidzonej władzy i kształtowanie się nowego, demokratycznego państwa. Ponadto oboje ciągle zastanawiają się nad głębszym wymiarem spotykających ich perypetii. Ich refleksje oscylują wokół takich zagadnień, jak rola przypadku w życiu człowieka czy też sprawiedliwości losów, która sprawia iż raz ma się wzloty, innym razem upadki. Bohaterowie, a zwłaszcza Julia, rozważają też wpływ Boga na losy człowieka oraz to, czy moralność jest sama w sobie jednoznaczna, czy też jej pojęcie może zmieniać się w zależności od okoliczności. Przyznam, że ich rozmowy dały mi sporo do myślenia nad powyższymi kwestiami, które mnie interesowały już od dawna.
Natomiast dużym minusem książki jest jej bardzo niestaranne wydanie. Powieść wydaje się niedopracowana zarówno ze strony autora jak i wydawnictwa. Choć w notce biograficznej czytamy, iż wydał on już 15 pozycji literackich, ja miałam wrażenie jakbym czytała brudnopis debiutanta. Treść składa się praktycznie z samych dialogów, w wielu miejscach brakuje nawet fraz kończących jedną scenę i wprowadzających następną, dopiero na ostatnich kilkunastu stronach mamy nieco więcej narracji,choć jeśli chodzi o proporcje całej książki wygląda to tak, jakby autor zbytnio rozpisał się na pierwszych 400 stronach, po czym szybko chciał skończyć swoje dzieło, streszczając jedynie wymyśloną na kolejnych kilkaset stron akcję. Męczyło mnie także ciągłe wymienianie zawodowych i naukowych tytułów bohaterów. Julia i Marek przedstawili się sobie i czytelnikom na początku książki, a tego czym się zajmowali domyślałam się wraz z rozwojem akcji i przypominanie mi na każdym kroku że on jest attache handlowym w Brukseli a ona docentem doktorem habilitowanym socjologii pracującym na Uniwersytecie Warszawskim tylko mnie denerwowało. Poza tym kilka wątków nie zostało dokończonych (choć to można wybaczyć, bowiem w Epilogu Adam Szymański wspomina, iż być może powstanie kolejny tom powieści), pisarz miejscami też gubi się w swej fabule.

Nie popisało się również wydawnictwo. Korekta i redakcja książki są zerowe. Mnóstwo literówek, braki myślników oddzielających wypowiedzi, przez co nie dość że dialogi trwają przez kilka stron to jeszcze nie wiadomo kto dokładnie co mówi. . Również redakcja, która moim zdaniem powinna zasugerować autorowi wprowadzenie choć pojedynczych zdań narracji w ciągi wypowiedzi bohaterów, tego nie zrobiła, przez co książka wygląda jak gdyby wydawnictwo skierowało o druku tekst bez jakiegokolwiek wglądu w jego formę.
"Wiry losu" nie są złą powieścią jeśli chodzi o treść. Przekazują dużo wiedzy historycznej, a także sporo mądrości filozoficznych. Szkoda tylko, że ani autor, ani wydawnictwo nie przyłożyli się do tego aby opublikować je w takiej formie, by czytelnik mógł w pełni dostrzec walory tej książki.