Wersja dla osób niedowidzącychWersja dla osób niedowidzących

Okładka wydania

Chcę Wszystko

Kup Taniej - Promocja

Additional Info


Oceń Publikację:

Książki

Fabuła: 100% - 1 votes
Akcja: 100% - 1 votes
Wątki: 100% - 1 votes
Postacie: 100% - 1 votes
Styl: 100% - 1 votes
Klimat: 100% - 1 votes
Okładka: 100% - 1 votes
Polecam: 100% - 1 votes

Polecam:


Podziel się!

Chcę Wszystko | Autor: Charlotte BrontëDorota Combrzyńska Nogala

Wybierz opinię:

Pani M

Muszę przyznać, że kiedy zobaczyłam zapowiedź tej książki, nie miałam pojęcia, co o niej myśleć. Może i jestem staroświecka, konserwatywna (nawet nie wiem, jak to określić), ale nie jestem zwolenniczką tego, by jakiś inny autor kontynuował niedokończone dzieło pisarza, który już nie żyje. Pewnie zaleje mnie fala krytyki, lecz uważam, że to próba "wybicia się" na cudzym i znanym nazwisku. Wolałabym zapracować na swoje, pisząc coś własnego, a nie kontynuując coś, co wymyślił ktoś inny.

 

Do Chcę wszystko podeszłam z dużym dystansem. Chociaż nie, właściwie nastawiłam się na to, że czeka mnie czytanie nieudanej próby dorównania mistrzyni pióra. Jakie są moje wrażenia po lekturze?
Aleksander Ashworth po ukończeniu studiów w Oxfordzie powraca w swoje rodzinne strony. Prowadzi dość hulaszczy tryb życia, co nie podoba się jego ojcu. Ten postanawia zapanować nad temperamentem syna i wysyła go do Londynu, by tam nauczył się jakiegoś zawodu. Niewiele jednak to zmienia. Młodzieniec nie ma zamiaru porzucić swojego dotychczasowego trybu życia. Dopiero śmierć ojca zmienia Aleksandra, który postanawia się ustatkować. Żeni się z panną Mary Wharton. Ma z nią troje dzieci. Nie był jednak przywiązany do starszych synów. Oddał ich na wychowanie niańce, co odbiło się na zdrowiu jego żony, dlatego pozwolił jej zatrzymać najmłodszą córkę. Niestety, kobieta wkrótce umarła. Aleksander zmienia się wtedy nie do poznania. Odjeżdża, zostawiając córeczkę swojej matce. Historia napisana przez Charlotte Brontë urywa się, gdy dziewczyna powraca do domu. Kontynuację jej losów postanowiła dopisać po latach Dorota Combrzyńska-Nogala. Nie zdradzę tego, co dopisała, ale mogę powiedzieć tyle, że udało jej się udźwignąć to niełatwe zadanie i stworzyć opowieść utrzymaną w duchu wiktoriańskich czasów.

 

Obawiałam się tego, że polska autorka polegnie i stworzy niezbyt przyjemny w odbiorze utwór. Tak jednak się nie stało. Udało jej się wiernie oddać klimat XIX-wiecznej historii rozpoczętej przez Charlotte Brontë.

 

Chcę wszystko rozpoczyna oryginalny tekst. Dorota Combrzyńska-Nogala rozbudowuje tę opowieść. Snuje domysły o tym, jak mogły wyglądać losy bohaterów. Między tymi dwoma tekstami nie ma większej różnicy i gdyby nie to, że wydawca zasugerował, co która z pań napisała, czytelnicy, którzy raczej nie są zbyt dobrze zaznajomieni z twórczością Charlotte Brontë, mogliby się tego nie domyślić, choć polską autorkę zdradziło kilka fragmentów, w których posłużyła się nowoczesnym słownictwem.

 

Ta historia nie jest nieprzewidywalna. Bardzo łatwo było przewidzieć co się stanie, ale o dziwo mi to jakoś specjalnie nie przeszkadzało. Skupiłam się na czymś innym. Wiedziałam, że nie mogę liczyć na nagłe zwroty akcji, więc zwróciłam uwagę na to, w jaki sposób opisano emocje bohaterów. Przeżywałam wraz z nimi ich wzloty i upadki, radości oraz smutki. Nie spodziewałam się tego, że książka aż tak mi się spodoba.

 

Komu mogę polecić tę książkę? Myślę, że na pewno spodoba się czytelnikom, którzy lubią prozę sióstr Brontë. Chcę wszystko powinno spełnić ich wymagania. Uważam też, że bardziej przypadnie ona do gustu kobietom. Nie chcę oczywiście dyskryminować panów, lecz nie wiem, czy będą chcieli zapoznać się z historią o miłości i dramatycznych rozstaniach. Co prawda nie wszystko kręci się wokół takich wątków, ale jednak poświęcono im w książce dość dużo miejsca.

Anena

Uwielbiam powieści z dziewiętnastego wieku, a w szczególności te pisane przez kobiety. Moimi ulubionymi autorkami są Jane Austen, Elżbieta Jaraczewska i siostry Brontë. Ich powieści skupiają się na psychologicznych relacjach zachodzących między kobietami i ich stosunku do mężczyzn. Bohaterki powieściowe to kobiety niezależne, które w świecie zdominowanym przez konwenanse i patriarchalny układ społeczeństwa mają nikłą szansę na szczęście. Podobne rozterki przeżywają bohaterki powieści Chcę wszystko.

 

W 1840 roku Charlotte Brontë zaczęła pisanie powieści o lordzie Aleksandrze Ashworth i jego córce. Mężczyzna był hulaką i bawidamkiem, prowadzącym ekscentryczne życie. Ashworth zyskał miano nikczemnika, który żył w waśni z sąsiadami i rodziną. Wraz z małżeństwem z piękną panną Mary miał się ustatkować. Rodzinne szczęście nie trwało jednak długo, bo żona umarła po kilku latach, osierocając trójkę dzieci. Aleksander pałający nienawiścią do dwóch synów pozostawia ich na pastwę losu, a córkę odsyła na pensję. Dziewczyna otrzymawszy solidne wykształcenie odpowiednie dla panien z dobrych domów postanawia po latach wrócić do posiadłości ojca. W tym miejscu urywa się narracja prowadzona przez Brontë. Autorka z nieznanych przyczyn porzuciła pracę nad powieścią. Zdążyła zarysować historię Aswortha i pozostawiła otwartych kilka wątków.

 

Po latach próby dokończenia powieści, zatytułowanej pierwotnie po prostu Ashworth, podjęła się Dorota Combrzyńska- Nogala. Autorka stworzyła współczesną koncepcję opowieści bazującej na oryginale. Zmianom uległ sposób narracji- na miejsce narratora pierwszoosobowego wkracza narrator wszechwiedzący, przechodzący płynnie z postaci na postać. Sposób prowadzenia opowieści oraz sylwetki bohaterów stają się bardziej uwspółcześnione, choć klimat wiktoriańskiej Anglii nada pozostaje. Styl pisarski współczesnej autorki cechuje bezpośredniość i otwartość, brakuje w nim reguł charakteryzujących dziewiętnastowiecznych przedstawicieli śmietanki towarzyskiej. Początkowo bardzo trudno było mi się przyzwyczaić do nowego sposobu opowiadania o perypetiach Mary Ashworth i jej ojca. Ale wraz z postępem czytania przyzwyczaiłam się i uważam, że część napisana przez Nogalę jest interesująca.

 

Autorka wprowadza szereg nowych postaci i rozszerza powiązania tych, które przedstawiła Brontë. Bohaterowie przez nią zaprezentowani są pełnowymiarowi i bardzo prawdziwi. Są osoby dobre i złe, piękne i szpetne. Postaci męskie grają drugie skrzypce, są tłem dla kobiecych bohaterek, które mają możliwość zaprezentowania swoich zalet i podejmowania decyzji dotyczących ich przyszłości. Szczególną odrazą darzyłam braci Mary, którzy po śmierci jej ojca postanowili przejąć majątek Ashwortha i sprzedać siostrę temu, kto da więcej.

 

Atutem współczesnej pisarki jest wprowadzenie wielu zwrotów akcji i kolejnych przeszkód, które muszą pokonać bohaterki. Mary ucieka przed gniewem braci, a Ellen szuka swojego miejsca na świecie. Marian zakochuje się w niewłaściwym mężczyźnie i marnie kończy. Podczas podróży kobiety natykają się na rzezimieszków, ale i ludzi szlachetnych, chętnych do pomocy. Tych ostatnich jest niestety niewielu.

 

Chcę wszystko to powieść na wskroś przesiąknięta kobiecością z próbującymi uzyskać samodzielność bohaterkami. To także dzieło poświęcone sile kobiet, które postanawiają walczyć z przeciwnościami losu i móc nareszcie decydować o swoim życiu. Na pierwszy plan wysuwa się piękna kobieca przyjaźń niezależna od pozycji społecznej i dystansu, jaki dzieli bohaterki. To także studium kobiecej psychiki zmieniającej się wraz z kolejnymi dramatami i nielicznymi chwilami szczęścia.

 

Opowieść o zmaganiach Mary i jej przyjaciółek- bojaźliwej Marian, wychowywanej przez apodyktyczną ciotkę oraz zapoznanej na pensji ubogiej, ale szlachetnej Ellen wciągnęła mnie tak mocno, że byłam rozczarowana, że to koniec. Miałam nadzieję na nieco inne zakończenie, choć i tak jestem usatysfakcjonowana.

 

Z czystym sumieniem polecam powieść Chcę wszystko wielbicielkom mądrych powieści skierowanych do kobiet. Każda fanka klasycznych powieści będzie na pewno usatysfakcjonowana. Z kolei wielbicielki silnych pod względem charakteru postaci kobiecych znajdą w tej powieści znane i lubiane motywy. Losy bohaterek ukazują status kobiety w dziewiętnastowiecznej Anglii oraz problemy, o których raczej nie mówiono, tj. nieślubne dzieci, nędza, przemoc i toksyczne więzi rodzinne.

 

Komentarze

Security code
Refresh

Aby Skomentować Kliknij Tutaj

Współpracujemy z:

BIBLIOTECZKA

Karta Do Kultury

? Jeżeli zalogujesz się na swoje konto, będziesz mógł bezpłatnie:
*obserwować pozycje wydawnicze, promocje oraz oferty specjalne
*dodawać je do ulubionych
*polecać innym czytelnikom
*odradzać produkty, po które więcej nie sięgniesz
*listować pozycje, które posiadasz
*oznaczać pozycje przeczytane/obejrzane
Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się, zapraszamy do rejestracji!
  • Zobacz Mini Tutorial