Wypowiedz Jej Imię | Autor: James Dawson

Od wielu lat wywoływanie Krwawej Mary jest czynnością chętnie wykonywaną przez spragnionych wrażeń nastolatków, zainspirowanych opowieściami o zjawach i upiorach. Takie praktyki są szczególnie popularne w okresie zbliżającego się Halloween. Podobno po odprawieniu stosownego rytuału w lustrze pojawia się postać kobiety, która następnie wciąga do lustra osobę, która ją przywołała. Ci, którzy mieli więcej szczęścia trafiają do szpitala psychiatrycznego. Wielu z nas nie wierzy w zjawy i błąkające się dusze, ale czy na pewno możemy być bezpieczni? Na to pytanie stara się udzielić odpowiedzi James Dawson, autor ,,Wypowiedz jej imię".

Krwawa Mary. Postać przerażająca, budząca strach. Kim była i jaki skrywa sekret? Początek legendy o Krwawej Mary niezwykle trudno określić. Jako pierwowzór wskazuje się Marię I Tudor, królową Anglii. Jej rządy odznaczały się krwawymi egzekucjami. Maria cierpiała z powodu urojonych ciąż, aż w końcu umarła bezpotomnie. Inne podania wskazują na Elżbietę Batory. Plotki głosiły, że kobieta zachowuje wieczną młodość, dzięki kąpielom we krwi dziewic. Jeszcze inne źródła za Krwaw Mary uważają Mary Worth, posądzoną o czary i spaloną na stosie w Salem.

Legenda o Mary pozwala Jamesowi Dawsonowi na zbudowanie fabuły typowej powieści dla nastolatków z dreszczykiem w tle. Współczesna Anglia. Ekskluzywna szkoła dla dziewcząt Piper's Hall. Miejscowa legenda głosi, że kiedy wypowie się imię Krwawej Mary 5 razy przed lustrem, to rozpocznie rzeź. W Halloween Bobbie, Naya i ich znajomy Caine postanawiają sprawdzić prawdziwość przesądu. Początkowo śmieją się z siebie i swoich przyjaciół, gdy po przywołaniu Krwawej Mary nic się nie dzieje. Z czasem cała trójka doświadcza dziwnych zdarzeń, które są znakami pozostawionymi przez zjawę, m.in. napis ,,5 dni" na zaparowanym lustrze, krwotoki z nosa, czy ślady po nacięciach na skórze Bobbie. Nastolatki postanawiają powstrzymać Mary, która prześladuje ich w snach i na jawie (pojawia się w każdym lustrze). Dodatkowo podejmują własne śledztwo mające na celu sprawdzić powiązania legendy z tajemniczym zniknięciem uczennicy Piper's Hall w latach 40. XX wieku. Pomocna może okazać się jedyna dziewczyna, która przeżyła spotkanie z Krwawą Mary, ale obecnie przebywa na leczeniu w szpitalu psychiatrycznym. Jak zakończy się ta opowieść? Czy nastolatkom uda się pokonać fatum? Przekonajcie się sami.

James Dawson jest laureatem nagrody Queen of Teen i specjalistą horror młodzieżowego. Autor żongluje ulubionymi przez nastolatki tematami. Jest zatem rywalizacja dziewcząt o popularność, pierwsza miłość, problemy z rodzicami i dylematy dotyczące dorastania. Na pierwszy plan wysuwa się Bobbie, ambitna i nieśmiała córka starzejącej się aktorki. Dziewczyna ma (podobno) talent pisarski, ale obawia się go ujawnić w obawie przed wyśmianiem. Przeżywa również pierwszą w życiu fascynację chłopakiem. Caine jest ucieleśnieniem marzeń o idealnym facecie- jest inteligentny (na swój sposób) i umięśniony. Z tego powodu Bobbie boi się z nim związać i początkowo nie wierzy, że mógł się zainteresować właśnie nią. Z kolei Naya jest typem racjonalistki, lubiącej płatać figle. Zanim doszło do niepokojących zdarzeń chciała przestraszyć pozostałe dziewczyny ze szkoły.

Pisarz garściami czerpie motywy ze znanych horrorów i opowieści o duchach. Z tego powodu fabuła książki staje się bardzo przewidywalna. Nawet tajemnica związana ze zniknięciem dawnej uczennicy Piper's Hall, Mary Worthington, nie przynosi rewelacji. Zakończenie jest typowe dla nowszych filmów i nie zaskakuje czytelnika ,,Wypowiedz jej imię". Szczególnie rażące są również błędy lingwistyczne i niepoprawne zdania. Nie wiem, czy to zasługa samego autora, czy tłumacza. Niemniej to przeszkadza w lekturze. Niektóre zdania z powieści to prawdziwe ,,perełki", m.in. "Oto prawdziwy powód ,dla którego dziewczęta z Piper's Hall przyjeżdżają do Oxsley: przelotna szansa na kontakty z chromosomami typu XY."

Jeśli jesteście miłośnikami książek, które się szybko czyta, ale i równie łatwo zapomina, to książka dla Was. Mimo wskazanych przeze mnie potknięć powieść Dawsona to dobre czytadło. Natomiast ,jeśli jesteście koneserami gatunku i wolicie horrory w klimacie Stephen'a Kinga, to niestety się zawiedziecie. Decyzja należy do Was.

Cofnijmy się w czasie – mniej więcej 15 lat do tyłu. RTL 7, późne popołudnie, zarezerwowany telewizor DLA MNIE, bo lecą "Czy boisz się ciemności?". Kto kojarzy? Pierwsze zetknięcie z horrorem, wersja light. Bardzo prawdopodobne, że od tego serialu nie zaczęła się moja, może nie tyle fascynacja, ile dobra znajomość z literaturą grozy. Wypowiedz jej imię byłoby świetnym scenariuszem do jednego z odcinków tego typu horrorów młodzieżowych. A może nawet było? Bo historia typowa. Można powiedzieć: "ale to już było". I co z tego? Skoro powieść wciąga, intryguje, bawi i nawet zaskakuje. I przede wszystkim – się podoba.

Halloween. Grupa nastolatków spotyka się na terenie prywatnej szkoły i postanawia, stosownie do okoliczności, pobawić się w wywoływanie duchów. A że szkoła Piper's Hall "cieszy się" sławą miejsca nawiedzonego przez ducha ich plany oraz ich realizacja nabierają rumieńców. Bobbie, Naya, Sadie, Lottie, Grace oraz Mark i Caine postanawiają sprawdzić, czy w legendach i przekazywanych szeptem mrocznych opowieściach czai się krztyna prawdy. Bobbie, Naya i Caine, jako najodważniejsi, stają przed lustrem, zapalają świece i pięciokrotnie powtarzają słowa "Krwawa Mary". Niby śmieszne, prawda? Bo zapewne niejedna z osób uczących się w Piper's Hall zamawiała pięć razy z rzędu drinka z sokiem pomidorowym o wdzięcznej nazwie "Blood Mary". I nic się nie działo. Ale... jeśli wierzyć przekazywanym z ust do ust legendom, w odbiciu lustra powinien się pojawić duch Mary.

Oczywiście nic się nie dzieje. Młodzież się rozchodzi. Ale po pewnym czasie w ich otoczeniu dochodzi do kilku niepokojących wydarzeń. Bobbie – główna bohaterka widzi napis na lustrze o treści "Pięć dni", a jedna z uczennic Piper's Hill znika w nieznanych okolicznościach. Zarówno Bobbie, Naya oraz Caine dostrzegają, że dzieje się coś bardzo dziwnego, słyszą uporczywe kapanie i mają niemiłe odczucie, że nie są sami, że ktoś wciąż im towarzyszy. Zaczyna się wyścig z czasem, bo okazuje się, że ich wygłupy w noc halloweenową mają przykre konsekwencje. Duch Mary został wywołany, staje się coraz bardziej natarczywy i niebezpieczny. Zagraża ich bezpieczeństwu, zdrowiu i co gorsza – życiu. Bobbie jest przekonana, że poznając historię Mary, to, co spotkało dziewczynę w przeszłości pozwoli zniwelować przykre skutki zabawy w wywołanie ducha. Przypuszcza, że Mary nawiedza ludzi, ponieważ jej dusza nie zaznała spokoju i że próbuje im coś przekazać, potrzebuje ich pomocy.

Wypowiedz jej imię zawiera wszystkie elementy, którymi powinien charakteryzować się dobry młodzieżowy horror. Mamy tutaj bowiem zagadkę z przeszłości, widmo skrzywdzonej Mary. Miejscem akcji musi być oczywiście nawiedzony, upiornie wyglądający gmach – idealnie sprawdza się w tej roli szkoła prywatna. I tutaj pojawia się mały zgrzyt – do szkoły przyjmowane są młode dziewczęta (tylko dziewczęta, chłopców brak) z tzw. elity – córeczki bogatych mamuś jeżdżących porsche tudzież Lamborghini, diw teatralnych, aktorek, modelek. Same dziewczęta są w większości piękne, mądre i kulturalne. Szkoła dla bogatych = pokaźne dotacje na rozwój tejże szkoły. A uczennice gnieżdżą się w wieloosobowych, malutkich pokojach, łazienki sprawiają wrażenie "przedpotopowych", wspólne, śmierdzące toalety, brudne prysznice z zasłonkami w kwiatuszki. Niby taka prestiżowa szkoła, a toalety rodem z najbardziej "speluniastych" miejsc.

Główną bohaterką jest Bobbie, siedemnastoletnia dziewczyna, inteligentna, ale o przeciętnej urodzie, zakochująca się w muskularnym, przystojnym i odważnym Cainie. Wszak wątek miłosny być musi. Pierwsze pocałunki, wzajemna troska o siebie, niepewne jutro, nic tak nie zbliża ludzi jak wspólny cel. A cel Bobbie i jej lubego jest zacny – muszą przeżyć aby dać szansę rozkwitającej dopiero miłości. Wbrew pozorom opis ich pierwszych ukradkowych spojrzeń i nieśmiałych pocałunków nie są wcale ckliwe i nie wywołują mdłości. Charakterystyka uniesień jest stonowana, nieprzesłodzona, w sumie – stosownie do okoliczności, bo te nie sprzyjają kultywowaniu oznak miłości. Duch Mary pojawiający się w lustrach towarzyszy, straszy i niepokoi głównych bohaterów. Wspólnymi siłami starają się odnaleźć punkt zaczepienia w przeszłości, próbują rozwikłać zagadkę tajemniczej śmierci Mary i tego, dlaczego Mary zyskała przydomek Krwawa. Jest wiele typowych elementów z literatury grozy, jak wywoływanie ducha, Halloween, pojawiające się upiorne widmo, napisy wykonywane przez nieobecną postać, okaleczenia, wizyta na cmentarzu, w szpitalu psychiatrycznym. Wyjaśnienie zagadkowej śmierci Mary nie jest wielkim zaskoczeniem. Ale było też kilka punktów, które mnie zaskoczyły, a nawet przestraszyły! A zakończenie zszokowało.

James Dawson serwuje nam powieść pełną zwrotów akcji, która niejednokrotnie przyspiesza nam puls, a oczy, tak tylko dla pewności, przeczesują okolicę, aby upewnić się, że wszystkie światła są zapalone. "W razie czego" nie zamykamy oczu w trakcie prysznica oraz zupełnie "przypadkiem", nie patrzymy w lustro. Książka zdecydowanie zasługuje na miano horroru młodzieżowego. Wypowiedz jej imię ma kilka punktów stycznych z Carrie Kinga. A to nie lada komplement! Bo King to zdecydowanie autor, który potrafi stworzyć powieść grozy mając do dyspozycji sztuczną szczękę, bezsenność, albo tłuściocha, który chce schudnąć. Ba! King potrafi przestraszyć nawet wówczas, kiedy główna bohaterka przez cały czas tkwi przykuta kajdankami do łóżka. James Dawson potrafi zaskoczyć, ma lekkie pióro, umiejętnie buduje napięcie i przedstawia ciekawą charakterystykę głównych bohaterów.

Piątka z plusem dla grafików. Okładka przyciąga wzrok i prowadzi wyobraźnię w niebezpieczne rewiry. Zdecydowanie zachęca i intryguje.
Bardzo dobry horror młodzieżowy. Polecam!