Smok Jego Królewskiej Mości | Autor: Naomi Novik

Lubię fantastykę, w której historia miesza się z fikcją. Naomi Novik zaserwowała mi niezapomnianą podróż do czasów napoleońskich. Usiądźcie wygodnie, a opowiem, co się wtedy działo.

Imperium Brytyjskie toczy wydającą się nie mieć końca wojnę z Napoleonem Bonaparte. Wielka Brytania ma przewagę na morzu, jednak w powietrzu nie ma szans z wojskami cesarza. Brytyjczycy nie posiadają bowiem armii potężnych smoków. Co innego Napoleon. Jeden z angielskich okrętów przechwytuje fregatę Amite, na pokładzie której znajduje się gotowe do wyklucia jajo. Jest tylko maluteńki problem. Statek znajduje się kilka tygodni drogi od lądu. Trzymanie na pokładzie głodnej bestii może się okazać tragiczne w skutkach. Kiedy Temeraire wykluwa się, kapitan Laurence zakłada mu uprząż. Zgodnie ze zwyczajem oznacza to, że stał się on awiatorem i nikt oprócz niego nie będzie mógł dosiąść tego smoka. Okazuje się też, że to nie byle jaki gatunek. Temeraire nie ma zbyt wielu żyjących pobratymców. Czy pojawienie się skrzydlatej bestii w szeregach armii Imperium Brytyjskiego przechyli szalę zwycięstwa na korzyść Anglików? Możecie się o tym przekonań sami, sięgając po Smoka Jego Królewskiej Mości.

W tej książce spodobał mi się sposób, w jaki wykreowano smoki. To nie są bezmózgie i krwiożercze bestie, które sieją postrach po wioskach, porywają dziewice oraz palą wszystko, co napotkają na swojej drodze. Są to inteligentne, mniej lub bardziej, stworzenia. Co więcej, nie wszystkie z nich potrafią zionąć ogniem. Naomi Novik opisała je w taki sposób, że łatwo je sobie wyobrazić. Aż chciałoby się mieć takiego smoka zaparkowanego w ogródku. Można nie tylko na jego grzbiecie gdzieś szybko dolecieć, ale także porozmawiać. Tylko skąd wziąć tyle krów, by móc nakarmić wygłodniałego pupilka? Przyznam, że było mi żal tych pożartych zwierząt. Aż ciarki przechodziły mi po plecach, gdy czytałam o leżących gdzieś rogach. Takich resztek jedzenia bym nie przeżyła. Dobrym pomysłem było także umieszczenie na końcu obrazków, które pokazują, jak wyglądały smoki danej rasy. Można sobie zobrazować co je różniło, a jakie cechy miały wspólne. Fragmenty z książkach o nich także przypadły mi do gustu. Nieczęsto mam okazję przeczytać coś takiego.

Książkę czytało się bardzo szybko, nie nudziłam się przy niej. Naomi Novik ma talent do tworzenia opisów, które oddziałują na wyobraźnię czytelnika. Czułam się tak, jakbym faktycznie była obecna m.in. podczas treningów Temeraire'a i kapitana Lawrence'a. Jedynymi mankamentami była dość duża ilość marynarskiego słownictwa i komend wojskowych, a także mnogość bohaterów. Zdarzało się tak, że już gubiłam się kto jest człowiekiem, a kto smokiem.
Smok Jego Królewskiej Mości to bardzo dobry początek cyklu Temeraire, który aktualnie liczy sobie, według moich informacji, 9 tomów. Bohaterowie są nietuzinkowi, choć trochę ich dużo, o czym już wspominałam. Kobiety, które się tu pojawiają, są kimś więcej niż tylko żonami i matkami. Pomysł na włączenie smoków do armii Napoleona jest oryginalny, niedawno wykorzystał go w swoim Powietrznym korsarzu Piotr Wałkówski, o którym pisałam kilka tygodni temu. Jestem pewna, że w przyszłości sięgnę po kolejne części tego cyklu. Nie mogę się już doczekać chwili, kiedy zaszyję się z Nefrytowym tronem w spokojnym miejscu i dowiem się, co działo się z bohaterami poprzedniego tomu.