Harpia | Autor: Danuta Noszczyńska

Samotność sposobem na życie..? Z pewnością jest to jakiś pomysł, dzięki któremu unikniemy rozczarowań, zawodów, bólu rozstania, zdrady, emocjonalnej huśtawki bycia w związku.. Możemy skupić się na karierze zawodowej, zarabianiu pieniędzy, oddawaniu się swoim pasjom i zainteresowaniom.. Tylko czy ów scenariusz jest naprawdę tym czymś, czego chcemy dla siebie i dla Naszego dalszego życia..? Przed takim pytaniem stanęła bohaterka powieści "Harpia", autorstwa Danuty Noszczyńskiej. Jaką odpowiedź uzyskała..? O tym postaram się opowiedzieć w poniższej recenzji..

"Harpia" to opowieść o zwykłej trzydziestolatce - samotnej rozwódce, która postanowiła poświęcić się karierze zawodowej, nie tracąc tym samym czasu na poszukiwanie nowego męża, rodzenie dzieci, zakładanie rodziny. Ada, zraniona niegdyś przez ukochanego mężczyznę, postanowiła żyć w samotności, nie ufając już nigdy żadnemu przedstawicielowi płci brzydkiej. Plan ten działał do chwili, w której to podczas pewnego wieczornego spaceru wpada (dosłownie) na pewnego tajemniczego mężczyznę.. Pod wpływem impulsu, chwili, emocji.., dochodzi do gorącego pocałunku między dwojgiem nieznajomych.. Czy to wydarzenie będzie początkiem zmian w życiu Adeli, czy zmieni swoje dotychczasowe podejście do życia i czy wreszcie da sobie szansę na szczęście..?

Książka Danuty Noszczyńskiej to doskonały przykład świetniej powieści obyczajowej, w której znajdziemy nie tylko wątek stricte romansowy, ale także i pokaźną dawkę komedii, dramatu, a nawet sensacji. Lektura tej książki to najprawdziwsza przyjemność, radość i satysfakcja z obcowania z literaturą, która to dostarczy Nam porcję dobrej energii na cały dzień:). Powieść tę można zaliczyć do wąskiego grona tych książek, które poruszają ważne kwestie w bardzo lekki i ciepły sposób, czyniąc tym samym tę opowieść swoistym "lekiem na kiepskie samopoczucie", który na pewno zadziała w 100%:)!

Na uwagę i zarazem słowa uznania zasługuje już sam pomysł na tę historię. W odróżnieniu bowiem od dziesiątków innych obyczajowych tytułów, poznajemy tutaj bohaterkę która za nic w świecie nie chce się zakochać, wyjść za mąż, założyć szczęśliwą rodzinę. Już sam fakt takiego ujęcia tematu czyni tę historię niezwykłą, zaskakująca i nietuzinkową, a przez jak najbardziej ciekawą. Przyznam szczerze, iż dawno już nie spotkałam tak intrygującej bohaterki, z którą miałam tak wiele wspólnego i którą to rozumiałam w tak dużym stopniu. Ileż to bowiem razy można czytać o romantycznej postaci kobiety, której jedynym życiowym celem jest stanięcie w białej sukni na ślubnym ołtarzu.. - NUDA;) W tym przypadku jest zgoła inaczej, i to bardzo, ale to bardzo Mi się podobało. Oczywiście, koniec końców miłość i romantyzm triumfują.., ale przynajmniej "po drodze" nie było tak lekko, cukierkowo, słodko aż do znudzenia;). Tutaj jest prawdziwe życie, prawdziwe dylematy i chyba też najbardziej realne spojrzenie na współczesne życie kobiet i mężczyzn po 30-tce, które wcale nie jest motywowane ślubem i weselem w pierwszym rzędzie.

Podobał Mi się bardzo sam pomysł na główną bohaterkę tej historii. Ada to kobieta po przejściach, która nauczona trudnymi przejściami z byłym mężem, postanowiła żyć tylko i wyłącznie dla siebie. Być może zachłannie, z lekka szokująco, niezgodnie z patriarchalnym i katolickim system wartości tego kraju.., niemniej ze wszech miar szczęśliwie:). Postać ta jest uosobieniem dążeń, pragnień i marzeń o samostanowieniu o własnym życiu, bez oglądania się na rodzinę, znajomych, otoczenie.. To odważna, nowoczesna, uparta, momentami krnąbrna, ale i bardzo sympatyczna osoba, której nie sposób nie polubić już od pierwszych stron tej lektury. Dla Mnie Ada to Polka XXI stulecia, dla której to miłość i związek z mężczyzną jest tylko jedną z możliwości, nie zaś koniecznością czy też przeznaczeniem. Brawo:)!
Jeśli chodzi o fabułę tej opowieści i sposób jej przedstawienia, to nie mam tutaj żadnych uwag. Całość czyta się bardzo szybko, przyjemnie i z wielkim zainteresowaniem. Akcja co chwila zaskakuje Nas czymś niespodziewanym, co absolutnie wywraca życie bohaterów tej historii "do góry nogami":) Ponadto autorka wplata tutaj interesujące motywy kryminalne, odciągające na długo Naszą uwagę od głównego toru biegu tej historii, czyli romansu Ady. I przyznać tutaj muszę, że ten kryminalny wątek stoi na bardzo wysokim poziomie, co każe wiązać duże nadzieje z dalszą karierą pisarską Pani Danuty..:)

Powieść ta przypadnie do gustu także miłośnikom dobrej, literackiej komedii we współczesnym wydaniu. Wielokrotnie sama "łapałam się" na tym, iż czytając dany fragment tej historii zaśmiewałam się sama do siebie, wywołując tym samym dziwne spojrzenia domowników. Ale co tam.., przy tak inteligentnym humorze w wykonaniu Danuty Noszczyńskiej, nie sposób jest zachować poważną i kamienną twarz;) A jest to w głównej mierze humor sytuacyjny, który odwołuje się typowych ludzkich zachowań, zwłaszcza w ujęciu romansowym.. I tym samym autorka daje tutaj kłam wszystkim tym polskim "pseudo kabareciarzom", dla którym dowcip i humor musi równać się chamstwu i ordynarnej zabawie z językiem polskim.. Brawo i wielkie słowa uznania dla Pani Danuty:)!

"Harpia" to lekka, zabawna i przyjemna powieść z wieloma fantastycznymi bohaterami i równie interesującą akcją. Powieść, która idealnie nadaje się na późne, letnie popołudnie, które dzięki tej lekturze z pewnością będzie bardzo udanym:) Polecam tę książkę każdemu bez wyjątku, gdyż tak interesujące ujęcie literatury obyczajowej, nie trafia się co dziennie:)

Dziękuję wydawnictwu „Prószyński i s-ka" za egzemplarz recenzencki.