Wojny Kobiet | Autor: Ewa OrnackaPiotr Pytlakowski

Książki oparte na faktach zawsze znajda miejsce w mojej biblioteczce. Tak też się stało z publikacją pt. Wojny kobiet pióra Ewy Ornackiej i Piotra Pytlakowskiego. Książka opisująca historie tych, które postanowiły przeciwstawić się prawu, policji i mafii. Poznamy losy Moniki Dobrowolskiej Mancini, której mąż walczył z kamorrą, Lucyny Biej poszukującej zaginionego męża, pomimo, że wszyscy wokół wmawiali jej, że ten uciekł za granicę za młodszą, poznamy córkę generała policji oskarżonego o współpracę z mafią paliwową, siostrę porwanego i zamordowanego Krzysztofa Olewnika i wiele innych.

Ewa Ornacka, dziennikarka śledcza i scenarzystka. Autorka książek Tajemnice zbrodni i Alfabet mafii, scenariusza filmu Świadek w reżyserii Andrzeja Kostenki i serialu dokumentalnego Zbrodnie niedoskonałe. Autorka reportaży telewizyjnych o przestępczości zorganizowanej i białych kołnierzykach.

Piotr Pytlakowski, dziennikarz, scenarzysta, autor i współautor książek Republika MSW, Czekając na kata, Alfabet mafii, Śmierć za 300 tys., Agent Tomasz i inni, Wszystkie ręce umyte i Biuro tajnych spraw. Nakręcił kilka filmów dokumentalnych i kilkanaście reportaży telewizyjnych. Nagrodzony „Polskim Pulitzerem" w kategorii dziennikarstwo śledcze i nagrodą Adwokatury Polskiej „Złota Waga".

Wojny kobiet to książka, która emanuje siłą kobiet, które zostały postawione przed ostatecznością, które walcząc o dobre imię, o dobro swojej rodziny są wstanie zrobić wszystko, przewrócić świat, aby tylko prawda wyszła na jaw, a winni całej tej farsy zostali ukarani.

Pytania, jakie zadają autorzy książki tym kobietom nie raz jeżą włos na głowie. Wysuwa się pytanie skąd tyle odwagi, aby zadać tak trudne pytanie, czy nie obawiają się, że te panie, które i tak wiele złego już przeszły, stały się przez to jeszcze silniejsze, mogą zaatakować ze zdwojoną siłą? Przecież kobieta postawiona przed ostatecznością może posunąć się do wszystkiego.

Z jednej strony trudne pytania zadawane przez redaktorów, jednak nie na tyle ostre, aby kobiety, którym zostały zadane poczuły się nieswojo, czy wręcz odmówiły odpowiedzi na nie.

Poprzez historie ukazane w tej książce zauważamy, jakie mamy dziurawe prawo, jak łatwo oskarżyć kogokolwiek tak naprawdę, jeśli nie zostaje znaleziony prawdziwy winny, albo „ktoś" nie chce, aby to się stało. Wywiady z tymi paniami pokazują jak łatwo można komuś delikatnie mówiąc uprzykrzyć życie.

Wojny kobiet polecam wszystkim tym, którzy chcą się przekonać ile potrafi zrobić tzw. „słaba płeć", aby ochronić swoich bliskich, stanąć po stronie prawdy i za wszelką cenę do niej doprowadzić. Ich czas nie kończy się wtedy, gdy dochodzi do tragedii, gdy ginie ich mąż, brat czy syn. One walczą nadal. Chcą w końcu pokazać, jakie u nas jest prawo, że ręka rękę myje, istnieją tylko układy i układziki.

Kobiety te są często same, poniżane, wyśmiewane, walczące ze skorumpowaną policją, stronniczymi mediami jednak znajdują w sobie na tyle dużo siły, aby stanąć same przeciw temu wszystkiemu złu, nieprawdzie, aby oczyścić swoich bliskich z zarzutów i chronić tych najmłodszych – dzieci.

Wojny kobiet to trzynaście historii, historii dość schematycznie przedstawionych. Najpierw dziennikarze nakreślają nam historię danego bohatera, by potem przeprowadzić z nim wywiad zadając nie raz trudne pytania.

Polecam serdecznie.

Świat kobiet z naszej książki zawalił się jednego dnia. Musiały zbudować go na nowo i zrobiły to według własnych zasad, opartych na prawdzie, a nie na półprawdach rzeczników prasowych policji i prokuratury. [...] żadna z opisanych tu kobiet nie miała poczucia, że zrobiła coś nadzwyczajnego. Mówiły nam, że każda kobieta – gdy odbiera się jej poczucie niebezpieczeństwa i krzywdzi osobę, którą kocha najbardziej – zapomina o strachu. Porządkuje wtedy swój wywrócony do góry nogami świat i – dopiero gdy to zrobi – pomyśli czasem, że mogła być ostrożniejsza.