Survarium Tom 2 Wektor Zagrożenia | Autor: Wiktor Noczkin

Przyroda rządzi się pewnymi prawami, jednak my, ludzie, jesteśmy w stanie ją opanować. Decydujemy o tym, jakie tereny należy objąć ochroną i zakazać jakiejkolwiek ingerencji człowieka, staramy się uchronić przed wyginięciem gatunki, które mają coraz mniej osobników. Natura dostarcza nam zdecydowaną większość pożywienia, materiały potrzebne w wielu koncernach. Bez jej dóbr nie bylibyśmy w stanie funkcjonować. Co stałoby się, gdyby otaczająca nas fauna i flora zdecydowała pewnego dnia, że czas unicestwić ludzkość? Wektor zagrożenia autorstwa Wiktora Noczkina pokazuje, jak mógłby wyglądać taki scenariusz. Nie jest to optymistyczna wizja niedalekiej przyszłości.

W pierwszej części cyklu Survanium – Łowca z lasu autorstwa Andrieja Lewickiego – poznajemy świat, w którym pojawia się bio-animalia. To Las pełen zmutowanych roślin i zwierząt. Tylko nieliczni przedstawiciele gatunku Homo sapiens sapiens są w stanie przeżyć w nowym świecie, gdzie czyhają na nich agresywni mutanci i żądna krwi przyroda. Jedynym sposobem, by uciec z życiem, jest dołączenie się do zorganizowanej grupy.

W książce autorstwa Wiktora Noczkina włóczęga Aleks zostaje bez własnej woli wplątany w poszukiwania sekretów dotyczących porzuconych laboratoriów naukowych. Oddziały Czarnego Rynku i Armii odrodzenia stają naprzeciw siebie, by zdobyć ważną informację dotyczącą przeszłości. Nie tylko oni chcą do niej dotrzeć.

Moim ulubieńcem w Wektorze zagrożenia jest zdecydowanie Szwed, przyjaciel Aleksa, któremu w nieznanych okolicznościach odebrano pamięć. Pamiątką po tym wydarzeniu są blizny. Fascynuje mnie w nim to, że nie starał się zrobić z siebie ofiary, bo przecież skrzywdzono go i odebrano mu wspomnienia. Szwed robi wszystko, by odzyskać to, co należało do niego, lecz zostało przez kogoś odebrane. Mam nawet wrażenie, że jest postacią wyraźniejszą niż Aleks, choć to właśnie on jest głównym bohaterem. Muszę przyznać, że postaciom w tej książce wiele brakuje. Obawiam się, że nie pozostaną one na długo w pamięci czytelników. Jedynie Szwed może stanowić wyjątek.

Przyznam, że ten cykl przywodzi mi na myśl opowieści o zombie. W nich także dochodzi do zdarzenia, które sprawia, że na Ziemi pozostaje garstka ludzi walczących o przetrwanie w świecie, jaki za punkt honoru przyjął sobie unicestwienie ludzkości. Różnica jest taka, że w powieściach o zombie głównym wrogiem są nieumarci, a tu dochodzi do walki z przyrodą. Czytanie o olbrzymich krwiożerczych pająkach i innych zwierzętach polujących na człowieka przeraża mnie bardziej, niż śledzenie losów grupki bohaterów strzelających zombie w środek głowy.

Najmocniejszym, moim zdaniem, punktem tej powieści, są opisy zbuntowanej natury. Czytałam je z przyjemnością i łatwo było mi wyobrazić sobie to, co aktualnie działo się wokół bohaterów Wektora zagrożenia. Gorzej było z dialogami, które czasem były, według mnie, o wszystkim i o niczym. Jedynie słowne potyczki Jany i Szweda wywoływały na mojej twarzy uśmiech. Zwłaszcza pod koniec książki. Duży plus trzeba przyznać tej książce również za zakończenie, które jest otwarte i sprawia, że czytelnik z niecierpliwością będzie czekał na kontynuację losów Aleksa, Szweda i Jany. Ja na pewno sięgnę po kolejną część.

Komu mogę polecić tę książkę? Przede wszystkim mężczyznom. Oni znajdą w niej więcej dla siebie niż kobiety. Fani literatury, w której świat został zniszczony, a garstka ludzi walczy o przetrwanie, także powinni sięgnąć po Wektor zagrożenia, choć radzę, by zrobili to dopiero po przeczytaniu Łowcy z lasu, jeśli tę lekturę mają jeszcze przed sobą.