Słowa Dla Życia | Autor: Enzo Bianchi

Zbiór esejów dotyczących najważniejszych dla chrześcijan prawd wiary. Dla osób lubiących filozoficzne ujęcie religii.

"Słowa dla życia. Przewodnik duchowości chrześcijańskiej" - tak brzmi pełen tytuł książki Enzo Bianchiego. Po spojrzeniu na spis treści i przeczytaniu informacji na tylnej stronie okładki możemy odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z leksykonem najbardziej istotnych pojęć dotyczących chrześcijaństwa. Nic bardziej mylnego. Patrząc jeszcze raz na spis treści dostrzegamy, że hasła nie są ułożone w porządku alfabetycznym, ale - o czym czytamy we Wstępie - też i nie przypadkowo. Autor ułożył z nich bowiem drogę, którą powinien przejść każdy chrześcijanin, aby móc w pełni zasługiwać na to miano. Dlatego też na początku czytamy o bałwochwalstwie, apatii, oczekiwaniu i poszukiwaniu Pana, nawróceniu, uwadze, słuchaniu, medytacji, wielu rodzajach modlitw, poście, nadziei, przebaczeniu, by zakończyć na takich pojęciach, jak "Komunia", "Choroba", "Starość" i "Śmierć". Swą budową hasła też nie przypominają swoich odpowiedników w typowych encyklopediach czy leksykonach, lecz napisane są w postaci filozoficznych esejów okraszonych cytatami z Biblii.

Książka ta adresowana jest to czytelnika dojrzałego, znającego dość dobrze Pismo Święte, ale też ważniejsze pojęcia z zakresu filozofii, teologii i etyki. Bo treść 'Słów dla życia" jest dość trudna, wymaga koncentracji i być może wielokrotnego wczytywania się w poszczególne rozdziały, po to by dokładnie zrozumieć ich sens. Osoby mniej obyte intelektualnie mogą po prostu jej nie zrozumieć.

Plusem tej pozycji jest z pewnością właśnie owy jej wysoki poziom, a także to, iż - mimo że dedykowana jest chrześcijanom - nie jest tylko i wyłącznie o i dla przedstawicieli tejże religii. Mimo iż książka ma za zadanie być przewodnikiem duchowym, autor unika w niej wywyższania się ponad czytelnika i przedstawiania swoich poglądów jako jedynej słusznej drogi rozumowania. Znajdują się w niej odniesienia także do innych wyznań, a przez fakt że większość jej treści stanowią rozważania stricte filozoficzne zaliczyć ją można do pozycji religioznawczych, a nie katechetycznych. W ogóle odnoszę wrażenie, że książka aspiruje do tego, aby stać się pozycją akademicką, bowiem jej styl przywodzi mi na myśl wykłady z rozmaitych przedmiotów zaczynających się od słowa "teoria" (wychowania, pedagogiki), ale też z filozofii i etyki. Zresztą nie ma co się dziwić, w końcu Enzo Bianchi posiada tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Turynie, jest też konsultorem Papieskiej Rady do spraw Popierania Jedności Chrześcijan. Zatem nic dziwnego, że pisane przez książki są dziełami ambitnymi dla ambitnych.

Wadą "Słów dla życia" jest natomiast język, czy też ton wypowiedzi autora, który przywodzi na myśl kościelne kazania, mi osobiście kojarzące się z nudą i dłużyznami. I takie przynudzania mamy także i w tek książce. Czasami mam wrażenie, że Enzo Bianchi pisze w kółko o tym samym. I znów powróćmy tu do spisu treści - mamy rozdział 16 pod tytułem "Słuchanie", potem zaś rozdział 25 "Najpierw słuchanie", i raczej nie jest to błąd tłumacza, bo ich treść niewiele się od siebie różni. Podobnie jest z hasłami "Życie duchowe", "Zmysły duchowe" i "Walka duchowa" oraz "Medytacja" i "Kontemplacja". Niestety, to do siebie mają wszelkie przedmioty i podręczniki akademickie stricte teoretyczne, że w całości są rozumiane jedynie przez profesorów doktorów habilitowanych, dla zwykłego zjadacza chleba jest to czasami wyłącznie "w koło Macieju". Poza tym brakuje mi tu przykładów z życia wziętych, ilustrujących wywody autora. Być może z ich powodu książka straciłaby nieco ze swego poważnego, naukowego tonu, ale stałaby się przystępniejsza dla większej liczy czytelników.

Mimo tych niedociągnięć polecam książkę "Słowa dla życia" osobom chcącym poszerzyć swoją wiedzę z zakresu filozofii chrześcijaństwa, a także tym, które pragną głębiej zanurzyć się w naszą wiarę.

***
Dziękuję Wydawnictwu Jedność za udostępnienie egzemplarza recenzenckiego.