Czas Egzorcystów | Autor: Konrad T. Lewandowski

Mamy kryminał, więc czego możemy się spodziewać? Morderstwo, śledztwo, brak śladów i nagły zwrot akcji. Mając więc w rękach kolejny tytuł w tym temacie nie spodziewałam się niczego nadzwyczajnego. Pewnie będzie czytać się przyjemnie, wręcz błyskawicznie, ale przejdzie w zapomnienie równie szybko co kolejny odcinek jakiegoś niskobudżetowego serialu. A tu niespodzianka! „Czas egzorcystów" bardzo mnie zaskoczył, co tu ukrywać, na plus! Nazwać prolog interesującym to mało powiedziane. Powieść zaczyna się z grubej rury, a każde słowo buduje napięcie. Już po pierwszych zdaniach wiemy, że będzie się działo i to bardzo źle. Każda następna literka trzyma nas w niepewności, aż do finału prologu. Jeden z lepszych, jakie kiedykolwiek czytałam. Tak mi się spodobał, że wracałam do niego kilka razy. Nie trzeba chyba dodawać, że tak ciekawie zarysowana akcja nagle się urywa i wprowadza czytelnika w schemat. Mieliśmy opisane podejrzane zdarzenie, czas więc na śledztwo. Chociaż schematyczność tego rozwiązania nie jest zarzutem, to jednak nie można nazwać go pomysłowym. Sam główny bohater również wydaje się, przynajmniej początkowo, odrysowany z szablonu. Mamy człowieka z przeszłością, problemami, dochodzi do tego jeszcze rozterka religijna czyli jednym słowem, cierpimy. Ale to wszystko jeśli chodzi o klasyczne wzorce gatunku. Autor skorzystał ze schematów z głową i stworzył bardzo ciekawą powieść. Poza tym, że nasz policjant jest człowiekiem z problemami, ma bardzo ciekawą, pełną ukrytych cech, osobowość. Z jednej strony cyniczny, z drugiej pełen refleksji, w celach zawodowych udaje religijność i sam nie wie, gdzie są granice jego maskarady. A do tego dochodzą jeszcze inni bohaterowie, ciekawie zarysowani, którzy nie znikają z akcji, gdy schodzą ze sceny. Ich charaktery są wyraziste, a osobowość dopracowana.

Całość fabuły kręci się wokół psychopatów. Ponoć w społeczeństwie nie ma ich aż tak mało i tej koncepcji autor trzyma się mocno (żeby nie powiedzieć fanatycznie). Następnie zaznajamia nas z przykładem takiej ciekawej osobowości w postaci księdza z ambony. W pewnym sensie jest to dość przerażające. Jednak nie dane jest nam długo kontemplować tego faktu. Akcja błyskawicznie pędzi do przodu, aż by się chciało, żeby policja zawsze tak błyskawicznie działała. Jedno przesłuchanie, drugie i cały czas pod górkę!

Świetnym pomysłem było wplątanie w całą akcję sił nieczystych. Mamy więc kościół, egzorcystów, satanistów i detektywa który nie do końca wie czy wierzy, a jeśli tak, to w co. Utrzymuje nas to w napięciu, bo przecież gdzieżby tu demony miały maczać palce, ale czy na pewno? Może jednak się okaże, że nie jest to zwykły kryminał, a raczej powieść z elementami fantasy?

Książka jest napisania lekkim, cynicznym stylem głównego bohatera. Czyta się tak jak oczekiwałam, błyskawicznie, jednak nie zawsze przyjemnie. Tutaj jednak nie jest to zarzut. Autor świetnie wzbudza emocje u czytelnika, buduje napięcie i trzyma w niepewności. Niektóre fragmenty są niesamowicie przejmujące.

Średnie wrażenie zrobiła na mnie okładka książki. Dużo czerwieni, wiszące krzyżyki, na pierwszy rzut oka kojarzyło mi się z literaturą wojenną. Niestety nic nadzwyczajnego, co mogłoby przykuć naszą uwagę w księgarni.

„Czas egzorcystów" to świetnie napisany kryminał. Wciągający, ciekawie skonstruowany, oparty na pomysłowej koncepcji oraz interesujących nawiązaniach do psychologi. Polecam nie tylko miłośnikom gatunku, ale każdemu kto lubi dobrą książkę!

Dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka za przekazanie egzemplarza do recenzji.