Dziedzic Smoka | Autor: Cinda Williams Chima

Całkiem szybko przyszło mi się zmierzyć z kolejną, trzecią już częścią Kroniki Dziedziców – Dziedzicem Smoka. Czy ten tytuł przypadł mi do gustu tak jak poprzednie dwa? Przekonajmy się.

Dziedzic Wojowników zachwycił mnie od samego początku lektury, Dziedzic Czarodziejów rozbudził jeszcze bardziej moje nadzieje, co do tej serii, wielkie nadzieje pokładałam w Dziedzicu Smoka, jednak ta część jest o wiele słabsza od poprzednich dwóch, pomimo to nie znaczy to, że jest nudna.

Tym razem już od samego początku spotykamy się z bohaterami poprzednich dwóch części. Seph, Jack i Ellen muszą bronić Trinity, gdyż konstytucja zapobiegająca wojnom między czarodziejami została wykradziona, i miastu w związku z tym grozi niebezpieczeństwo. Seph monitoruje Wajdlotmury, Jack i Ellen oddają się szkoleniu armii duchów, jedynie Jason Haley czuje się niepotrzebny, pomimo, że bardzo zależy mu na obronie miasta. Sytuacja się zmienia, kiedy to odnajduje on ukryty w jaskini ogromny opal – talizman – Smocze Serce. Talizman bardzo mocno zwiększa czarodziejskie moce tego, który go dotknie.

Dziedzic Smoka skupiony jest na przygotowaniach do wielkiej bitwy pomiędzy mieszkańcami azylu a innymi istotami magicznymi, m.in. Różowcy czy D'Orsay. Niestety na okładce widnieje błąd, gdyż to nie pomiędzy Jasonem a kamieniem zrodzi się więź, będzie to inna osoba, którą już poznaliśmy w poprzedniej części, jednak nie zdradzę jej imienia.

Dziedzic Smoka jest według mnie najsłabszą częścią Kronik Dziedziców, jaką do tej pory miałam okazje przeczytać, jednak nie znaczy to, że nie jest wart uwagi. Wydawałoby się, że skoro w tej części będziemy mieli okazję przyjrzeć się obronie miasta Trinity, obronie tak naprawdę tylko przez młodych czarodziejów, gdyż zaklinaczka Linda Downey oraz czarodziej Leander Hastings są poza granicami miasta, to i akcja będzie pędzić na łeb na szyję. Niestety tak się nie dzieje. Stoi ona z niewiadomych przyczyn trochę w miejscu, a gdy już zaczyna coś się dziać, to nieznacznie przyspiesza, jednak nie porywa tak jak w poprzednich częściach.

Wydaje się, że autorka nie do końca miała pomysł na osobę Dziedzica Smoka, i tak trochę krążyła wokół niej niepotrzebnie, tworząc momentami nic niewnoszące opisy. Oczekiwałam, że skoro to trzecia część serii, to historia zagmatwa się całkowicie, a rozwiązanie przyjdzie w części czwartej. Ale tak nie jest. Cinda Williams Chima, podobnie jak przy poprzednich częściach, tak również i tu skończyła historię i tak naprawdę nie wiem, czego mogę się spodziewać w kolejnej części.

Na tym samym poziomie pozostaje narracja książki, jak również prosty i przystępny język, jakim autorka się posługuje, dzięki czemu książkę czyta się dość szybko. Ale znowu nie ma tego czynnika WOW, który nie pozwoliłby mi oderwać się od niej zanim nie poznam całej historii. Nawet jak przerywałam lekturę, to nie odczuwałam potrzeby, aby ponownie sięgnąć po nią jak najszybciej, tak jak to było wcześniej.

Summa summarum nie skreślam tego tytułu, gdy tworzy on z poprzednimi spójną całość, dlatego też ocena książki jest o wiele niższa, jednak nie negatywna. Pozostaje mieć nadzieję, że kolejna, czwarta część znowu poszybuje w górę i zachwyci podobnie jak dwie pierwsze. Moja ocena wynika po prostu z tego, że dość wysoko wywindowałam poprzednie części i uważałam, że cała seria powinna trzymać podobny poziom. Dziedzic Zaklinaczy czeka już na półce i mam nadzieję, że się nie zawiodę.